Agam Suttani Satikam Part 17 Nishitha

SR No.: 003321
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 476
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 23 MB

Page 184

उद्देशक : १६, मूलं - १०७०, [ भा. ५४१५]
[भा. ५४१५ ]
[ भा. ५४१६ ]
अडवी पविसंताणं, अहवा तत्तो य पडिनियत्ताणं । जे भिक्खू असनादी, पडिच्छते आणमादीणि ।। पच्छाकम्ममतिंते, नियट्टमाणे वि बंधवा तेसिं । अच्छिज्जा नु तदा सा, तद्दव्वे अन्नदव्वे य ॥ - अडविपविसंतेनं जं संबलं कयं तं साधूण दातुं पच्छा अप्पणो अन्नं करेति । सन्नियट्ठाण वि न घेत्तव्वं, तेसिं बंधवा तद्दव्वे अन्नदव्वे वा कतासा अच्छेज्जा । तद्दव्वं चेव जं घरातो नीतं, अन्नदव्वं जं अडविए कंदचुण्णादि उप्पज्जति ।। पत्थयणं दाउं इमं करेति
[भा. ५४१७] कम्मं कीतं पामिच्चियं च अच्छेज्ज अगहण दिगिंछा । कंदादीण व घातं, करेंति पंचंदियाणं च ॥
चू- अप्पणो “कम्मं” ति अन्नं करेंति, अप्पो वा किणाति, “पामिच्चं” ति उच्छिण्णं गेण्हति, अन्नेसिं वा अच्छिंदति, अह न गेण्हति पत्थयणं तो दिगिंचति, छुहाए जं अनागाढादि परिताविज्जति, अहवा - भुक्खितो कंदादि गेहति, अत्थ परित्ताणंतन्निष्फण्णं । अधवा भुक्खित्तो जं लावगतित्तिरादि घातिस्सति, परितावणादिनिष्फण्णं तिसु चरिमं ॥
अरन्नातो निग्गच्छमाणो जो गेण्हति तस्स इमे दोसा
[भा. ५४१८ ]
१८१
चुण्णखउरादि दाउं, कप्पट्ठग देह कोव जह गोवो । चड्डण अन्ने व वए, खउरादि वऽसंखडे भोयी ॥
चू- चुण्णो बदरादियाण, खोरखदिरमादियाण खउरो, भत्तसेसं वा साधूण दाउं कप्पट्ठिएहिं पुत्तनत्तुभत्तिजगादिएहिं अन्नेहिं य तदासाए अच्छमाणेहिं जातिज्रमाणा- "देह णे कंदे मूले चुण्णखउरभत्तसेसं वा”, ते भांति - “दिन्ना अम्हेहिं साधूणं, एवं भणते ते परुण्णा रुण्णं करेंताणि ताणि दवणं पदोसं गच्छेज्ज, जहा गोवो पिंडनिजुत्तीए। एतेसु वा चडुंतेसु अडवीसु अन्नं वा आनेति खउरादि “भोइ "त्ति भारिया तीए सह असंखडं भवति, अंतरायदोसा य । जम्हा एवमादि दोसा तम्हा वणं पविसंताणं निंताण वा न घेत्तव्वं ॥ भवे कारणं
[भा. ५४१९]
असिवे ओमोयरिए, रायदुट्टे भए व गेलण्णे ।
अद्धाण रोहए वा, जयणागहणं तु गीयत्थे ॥
- जयण त्तिपनगपरिहाणीए जाहे चउलहुं पत्तो ताहे सावसेसं गेण्हंति ॥ मू. (१०७१) जे भिक्खू वसुराइयं अवसुराइयं वयइ, वयंतं वा साहिज्जति ॥
वसूणि रयणाणि तेसु रातो वसुराती, अधवा राती दीप्तिमाभ्राजते वा शोभत इत्यर्थः, तं विवरीयं जो भणति तस्स चउलहुं । इमा निजुत्ती
[भा. ५४२०] वसुमं ति व वसिमं ति व, वसति व वुसिमं व पज्जया चरणे । सुरतो वुसिराती, अवुसिम्मि रतो अवुसिराती ।।
- वसु त्ति रयणा, ते दुविधा दव्वे भावे य । दव्वे मणिरयणादिया, भावे नाणादिया । इह भाववसूहिं अधिकारो । तानि जस्स अत्थि सो वसुमं ति भण्णति । अधवा - इंदियाणि जस्स वसे वट्टंति सो वसिमं भण्णति । अधवा - नाणदंसणचरित्तेसु जो वसति निच्चकालं सो वस (वुसिमं) ति रातिनिओ भण्णति । अहवा - व्युत्सृजति पाप अन्यपदार्थाख्यानं, चारित्रं वा वुसिमं ति वुच्चति ।