________________
उद्देशक : १४, मूलं - ८६६, [ भा. ४५१८]
मोदगो न भविस्सति, तं जइ एयं अत्थं जाणसि अप्पो ते वयो बहुओ ते आय त्ति ता मज्झ देहि त्ति, मा मुज्झाहि । तेन रक्खपालेणसाधू पूजितो ॥
[भा. ४५१९] लाभित नितो पुट्ठो, किं लद्धं नत्थि भाणे पेच्छामो । इतरो वि आह नाह, देमि त्ति सहोढ चोरत्तं ॥
चू- साधू पडिलाभितो निप्फिडंतो गोट्ठिगैहिं आगच्छमाणेहिं दिट्ठो, पुट्ठो य - "किं लद्धं" ? साधू भणइ - “न मे लद्धं” ति । गोट्ठिया भणंति - “अप्पणी पेच्छओ भायणं" ति । साधू- नदाए त्ति । बलामोडीए दिट्टं, मोदगाणं भरियं भायणं । “केन ते दिन्नं ? " ति । साधू भणति - “रक्खापेलण मे दिन्नं” । गोट्ठी साधुं घेत्तुं तत्थ गता । रक्खपालो भीतो भणति - “नाहं देमि” त्ति । एवं साहुस्स सहोढं चोरत्तं भवति ॥ सहोढचोरत्ते य
[भा. ४५२०] गेण्हण कड्डणववहारो पच्छकड्डुड्डाह तुह य निव्विसए । अपबुम्मि भवे दोसा, पहुम्मि दिन्ने ततो गहणं ॥
चू- अप्पभुदिन्ने एते कढणादिया दोसा भवंति । पभुदिन्न गेण्हतो दोसा न भवंति ॥ [ भा. ४५२१] एमेव य जंतम्मि वि, संखडिखीरे य आवणादीसुं ।
99
सामण्णं पडिक, कप्पति घेत्तुं अनुन्नातं ॥
चू-एवं जंतादिएसु एते चेव दोसा भवंति, तम्हा सामण्णं सामातिएहिं अननुन्नायं न घेत्तव्वं । सामाइयं चेव अणुन्नायं कप्पति घेत्तुं ।। चोदगाह - “पादाधिकारे पत्थुए कीयगडादिभत्तादिएहिं किं भणिएहिं ? पादं चैव वत्तव्वं" । आचार्याह
[भा. ४५२२] कामं पातधिकारो कीयाहडमग्गणा तह वि एत्थं । पातम्मिविएस गमो, जो य विसेसो स विण्णेओ ॥
चू- सव्वं पादधिकारो पत्थुओ तहावि पिंडो भण्णति पुव्वपसिद्धीओ | अहवा जो चैव भत्ते कीय गडादिसु गमो सो देव पादे वि गमो नायव्वो, जो पुण विसेसो सो नायव्वो सबुद्धीए भाणियव्वोय ॥
[भा. ४५२३] अच्छेज्जऽ निसट्ठाणं, गहणमणुन्नाए होति नायव्वं । एगतरं गेहंते, दोसा ते तं च बितियपदं ॥
चू- अच्छि अनिसङ्कं च पुव्वसामिणा अनुन्नातं घेत्तव्वं, न दोसा । अह एगतरं पि अनुन्नातं गेहति तो दोसा पुव्वुत्ता | बितियपदे अननुन्नाता वि गेण्हेज्ज असिवादिएसु कज्जेसु, न दोसा ।। मू. (८६७) जे भिक्खू अतिरेगपडिग्गहं गणि उद्दिसिय गणिं समुद्दिसिय तं गणि अनापुच्छिय अनामंतिय अन्नमन्नस्स वियरइ, वियरंतं वा सातिज्जति ॥
चू- अतिरेगज्ञापनार्थमिदमुच्यते
[भा. ४५२४] दो पायाऽणुन्नाता, अतिरेगं तइयगं च माणातो । छिन्नेसु व परिभणिता, सयं च गेण्हंति जं जोग्गं ॥
चू-दो पादाणि तित्थकरेहिं अनुन्नाताणि-पडिग्गहो मत्तगो य । जति ततियं पादं गेण्हति तो अतिरेयं भवति । अहवा - जं पमाणप्पमाणं भणियं ततो जति वहुतरं गेण्हति, एवं अतिरेगं भवति । अहवा - इमेण प्रकारेण अतिरेगं हवेज्ज - ते साधू पादाति मग्गामो त्ति संपट्ठिता ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org