________________
१२२
निशीथ-छेदसूत्रम् -३- १५/१००२ एतेण सह अनायारं सेवइ त्ति संकाए चउगुरु, निस्संकित मूलं ।।
"पसज्जणा जाव चरिमपदं" ति अस्य व्याख्या[भा.५०७१] पुरिसेहिं तो वत्थं, गेण्हती दिस्स संकमादीया।
ओभासणा चउत्थे, पडिसिद्धे करेज उड्डाहं॥ धू-मेहुणढे संकितेका, भोतियातेकहिते घाडियस्सर्फ़ नाईणंकधितेछेदो, आरक्खिएण सुए मूलं । सेट्टि सत्यवाह-पुरोहितेहं सुते अणवठ्ठप्पो । अमच्चरायादीहिं सुते पारंचियं । सो वा गिहत्थो वत्थाणिं दाउं चउत्थं ओभासेज । पडिसिद्धे उड्डाहं करेज, एसा मे वत्थे घेत्तुं वुत्तं न करेति ।। किं चान्यत्[भा.५०७२] लोभे य आभियोगे, विराधना पट्टएण दिटुंतो।
दायव्व गणधरेणं, तं पिपरिक्खित्तु जयणाए। [भा.५०७३] पगती पेलवसत्ता, लोभिजति जेण तेन वा इत्थी।
अविय हु मोहो दिप्पति, तासिं सइरं सरीरेसुं। धू- “पगई"त्ति सभावो । स्वभावेन च इत्थी अल्पसत्वा भवति, सा य अप्पसत्तत्तणओ जेणवा तेन वा वत्थमादिणा अप्पेणावि लोभिजति, दानलोभिया य अकजं पि करेति । अवि य ताओ बहुमोहाओ।तेसिंच पुरिसेहिं सह संलावंकरेंतीणंदानं च गेण्हंतीणं पुरिससंपक्कातो मोहो दिप्पइ, सइरं सरीरेसु अभिओगो इति कोइ उरालसरीरं संजतिं दिस्स अभिओएजा, अभिओइत्ताचरित्तविराधनं करेज्जा ॥ एत्थ पट्टएण दिटुंतो कजति[भा.५०७४] वीयरग समीवाराम सरक्खे पुष्फदाण पट्ट गया।
निसि वेल दारपिट्टण, पुच्छा गामेण निच्छुभण॥ धू-एगत्थ गामे “वियरगो"त्ति कूविया, साय आरामसमीवे । ततो य इत्थिजणो पाणियं वहइ।तम्मिआरामे एक्को सरक्खो।सो कूवियातडे उरालं अविरइयंदटुंतीए विजाभिमंतिताणि पुष्पाणि देति । तीए य घरं गतुं निस्सापट्टए तानि कुसुमानि ठवियाणि । ततो ते पुप्फा पट्टयं आविसिउं निसिं अद्धरत्तवलाए घरदारं पिट्टति। ततो अगारी निग्गओ, पेच्छति पट्टगं सपुष्फं। तेन अगारी पुच्छिता किमेयं ति । तीए सब्मावो कहिओ, तेन वि गामस्स कहिय, गामेण सो सरक्खो निच्छूढो । जम्हा एते दोसा तम्हा निग्गंथीहिं न घेत्तव्वा वत्था अप्पणा गिहत्थेहितो। तासिं गणधरेण दायव्वं परिक्खितता, इमेण विहिणा[भा.५०७५] सत्त दिवसे ठवेत्ता, थेरपरिच्छाऽपरिच्छमे गुरुगा।
देति गणी गणिणीए, गुरुग सयंदाण अट्ठाणे॥ धू-संजतिपाउग्गं उवहिं उप्पाएत्ता सत्त दिवसे परिवसावेइ । ताहे कप्पंकातूणंथेरो थेरीवा धम्मसड्डी वा पाउणाविज्जति।जइ नत्थि विगारोसुंदरं, एवं अपरिक्खित्ता जति देइतोचतुगुरुगं। एवं परिक्खिए "गणि" ति आयरिओ, सो गणिणीए देइ, सा गणिणी तासिं देति, पुवुत्तेण विधिना । अथ अप्पणा देति तो चउगुरुगं । काई मंदधम्मा भणेजा- “एतीए चोक्खतरं दिन्नं, एसा से इट्ठा जोव्वणट्ठा य।" एवं अट्ठाणे ठविञ्जति, तम्हा न अप्पणा दायव्वं, पवित्तिनीए अप्पेयव्वं ॥ चोदकाह - “यद्येवं सूत्रस्य नैरर्थक्यं प्रसज्यते" आयरिओ आह
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org