Agam Suttani Satikam Part 16 Nishitha

SR No.: 003320
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 412
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 20 MB

Page 94

उद्देशक : १०, मूलं- ६२१, [भा. २७८५]
९१
सरडा जत्थ भंडंति, अभावो परियत्तई ॥
[भा. २७८६ ] वनसंडसरे जल थल खहच वीसमण देवयाकहणं । वारेह सरडुवेक्कण, धाडण गयनास चूरणता ॥
चू- देवयाए भणियं मा एते सरडे भंडते उवेक्खह, वारेह । तेहिं जलचर-थलचरेहिं चिंतियंकिमहं एते सरडा भंडता काहिंति ? तत्थ य एगो सरडो भंडतो भग्गो पेल्लितो सो धाडिजंतोसुहसुत्तस्स हत्थिस्स बिलं ति काउं नासावुडं पविट्ठो । बितिओ वि पविट्ठो । ते सिरकवाले जुद्धं लग्गा । हत्थी विउलीभूतो महतीए असमाहीए वेयणट्टो य "चूरणं" ति तं वनसंडं चूरियं, बहवे तत्थ वासिणो सत्ता घातिता । जलं च आडोहंतेण जलचरा घातिता । तलागपाली भेदिता । तलागं विणट्टं । जलचरा सव्वे विणट्ठा। एवं साहुस्स वि उवेहं करेमाणस्स महंतो दोसो उप्पज्जति । तेन उवेक्खित्ता पिट्ठापिट्ठी करेज्ज । पक्खापक्खिएणय रायकुलं बंण निच्छुभण- कडगमद्दगं करेज । किचान्यत्[भा. २७८७] तावो भेदो असो, हानी दंसण-चरित्त-नाणाणं । साहुपदोसो संसारवद्धणो साहिकरणस्स ॥
चू- चतुर्थोद्देशके पूर्ववत् । अयं विशेष
बा. (२७८८] अतिभणिय अभणिते वा, तावो भेदो य जीवचरणाणं । रूवसरिसं न सीलं, जिन्हं मन्ने भवे अयसो ॥
चू- जसत्थापसत्थो तावो भवति, सो साधू मया बहुविधेहिं असब्भदोसेहिं अब्भक्खातो आकुट्ठो वा वा परितप्पइ । एस पसत्थो । इमो अप्पसत्थो - “किं वा मए तस्स जातिसारणं न कतं, हा चुक्कोमि' त्ति परितप्पि । रूवाणुरूवं से सीलं नत्थि त्ति अयशः । अहवा लोगाववातो भवति । जिम्हमनेन कृतं - लज्जनीयमित्यर्थः, “मन्ने” त्ति एवं मन्यामहे, एवमादि अयशो भवति ।। [भा. २७८९ ] अक्कुट्ठतालिते वा, पक्खापक्खिकलहेण गणभेदो । एगतर - सूयएहि य, रायादीसिट्टे गहणादी ।।
चू- जारजातो त्ति वयणेण अक्कुट्ठो, हस्तदंडादिना प्रहारदानं ताडनं, अन्नोन्नपक्खपरिग्गहकरणेण गणभेदो भवति । एगपक्खेण रायकुले कहिते । अहवा सूचएहिं चाडएहिं कहिए - तत्थ गेण्हणादिया दोसा भवंति ॥ “ हानी दंसण-चरित्त-नाणाणं" ति अस्य व्याख्या[भा. २७९०] चत्तकलहो वि न पढति, अवच्छलत्ते य दंसणे हानी । कोहाइ विवड्डी, तह हानी होति चरणे वि ।
चू-कलहुत्तरकालं पि कसायदोससंतावियमणो न पढति, साहुपदोसकरणत्तणेण अवच्छल्लत्तं भवति, अवच्छल्लंते य दंसणहाणी भवति । जहा जहा कोहादियाण वड्डी तहा तहा चरित्तहाणी भवति ।। जम्हा एते दोसा तम्हा उवेहा न कायव्वा । तो किं कायव्वं ? भण्णइ
[भा. २७९१] आगाढे अहिगरणे, उवसम ओकड्डणा उ गुरुवयणं ।
उवसमह कुणह झायं, छड्डुणता सागपत्तेहिं ॥
चू- अधिकरणे आगाढे - कक्खडे उप्पन्नो कोहाभभूता उवसामेयव्वा, कलर्हेता य पासट्ठिएहिं अवकड्ढेयव्वा । गुरूहिं उवसमणट्ठा इमं वयणं भणियव्वं - अजो ! उवसमेह । अनुवसमंताण कओ संजम ? कओ वा सज्झाओ ? तम्हा उवसमेह, उवसमित्ता य सज्झायं करेह । मा दमग