Agam Suttani Satikam Part 15 Nishitha

SR No.: 003319
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 484
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 22 MB

Page 295

निशीथ - छेदसूत्रम् - १२/११६
चू-अन्नायमदिट्ठपुव्वेसु, अन्नं नामं अन्नं गोयं अन्नं कुल सव्वमण्णमाइक्खति । जत्थ पुण ते चेव संजयनिया पत्ता तत्थ जइ पुव्वं भीतपुरिसो आसी तो नं ते पेल्लेति, सुटु धाडेति । एरिसं तुमेहिं तया ममावहारियं, इदानिं से राउले बंधावेमि । अह पुव्वं भीत- पुरिसो भणाति-अहमवि पव्वज्जाए पराभग्गो, लज्जमाणो तुब्भे न भणामि जहा उन्निक्खिमामि त्ति, लज्जमाणो य घरं न गतोमि । तुब्भेहिं सूंदरं कतं जं मम अट्ठाए आगया, एत्ताहे गमिस्सामि ॥
२९२
[भा. १३५२] जा ताव ठवेमि वए य, पत्ते कुड्डादिछेद संगारो । मा सिं हीरेज्जुवधि, अच्छध जा नं निवेदेमि ॥
चू- किंतु अच्छह जा साहुणो एंति, जे मए वते गहिते तस्संतिते तेसिं चेव पडिनिक्खिवामि, वा सुण्णे तेसिं उवकरणहारो भविस्सति । एवं उवाएण धरेति जाव साहुणो पत्ता । अह ते अनागतेषु साहुसु बला नेउमारद्धा । ताहे भणातिं अंतो उवस्सयस्स जाव ते ठवेमि ताव ठिया होह, ताहे पविसित्ता बारं ठवेति । पत्तेसु साहुसु पडिस्सयसंधि छेत्ता संगारं च काउं नासति । अहवा भणेज्जा - मा तेसिं सुण्णे उवही हीरेज, तुम्हे रक्खमाणा अच्छह, जाव अहंतेसि निवेएमि, एवं वोत्तु निग्गच्छति । ते य साहू भणाति - मए अमुगे गवेसेज्जह ॥
-
[भा. १३५३]
खंधाराती नातुं, इतरे वि दुयं तहिं समहिल्लेंति ।
अप्पाहेति व सोधी, अमुगं कज्जं दुयं एह ॥
चू- इतरे वि साधवो भिक्खाइगया । इतरे वि साधू खंधार- अगणि तेणगमादी नाउं द्रुतं शीघ्रं तहिति ईशे समुप्पन्ने वसहीए समभिलंति वसहिमागच्छंति । अहवा समं ति तत्क्षणात् स्कन्धावारादप्रयोजने उत्पन्नमात्रे एवाभिमुखेन वसिहं निलयंति। सो वि वसहिपालो भिक्खादिगाणं संदिसति - अमुगंकजं, द्रुतं शीघ्रमागच्छये ति । चोदक आह
[भा. १३५४] संथारविप्पनासो, एवं सु न विज्जए कधंचिदवि । नासे अविजमाणे, सुत्त अफलं सुण जधा सफलं ॥
चू- संथारविप्पनासो एवं सुरक्खिते न विद्यते । एवं नासे अविद्यमाने जं वदह सुतं “संथारविप्पनासो” त्ति तं अजुत्तं, अयुक्तत्वात् । सूवमफलं प्राप्तं । अथ चेत् सूत्रं सफलं तो जं वदह ‘“एरिसो वसहिपालो’" एव न घटति । एवं ते उभयहा दोसा । एवमुक्ते आचार्याह - सुणह जहा सफलं ॥
[भा. १३५५] पडिलेहणमाणयणे, अप्पिणाऽऽतावणणा बहिं रहिते । तेन - अगणीयाओ, संभम-भय- रट्ठ- उट्ठाणे ॥
चू- पडिलेहणट्ठा बाहिं नीणितो साधू पाद- पुंछणस्स जाव ठितो जहिं सो संथारओ आसि तत्थ जाव बंधे मुयति ताव ओगासं जाव पविसति । "आणयणे "त्ति आनिज्जूंतो अंतरा ठवितो वा आणेउं बाहिं, एवं अप्पिणणट्टाए बाहिं ठविओ नियंतो वा । अंतरा रायपुरिसेहिं रायबलेण वा । आतावणट्ठा बाहिं ठवितो बाहिं साहुरहिते शून्येत्यर्थः । अहवा - तेणगअगणीयाओ एगतरसंभमे अवहितो, बोहितभए वा रट्टुट्ठाणे वा अवहितो ॥
[भा. १३५६ ]
तो गतरेणं, कारणजातेण विप्पणट्टं तु । जे भिक्खू न गवेसति, सो पावति आणमादीणि ॥