________________
२८६
निशीथ-छेदसूत्रम् -१-२/११६ चू-सुण्णवसहीए तिरिक्खजोणिया गोणसुणगमादी, मणुओ रंको छेवडितो वा, पविसित्ता मरेज्ज । तत्थ जति असंजतेणंछड्डावेंति तो असंजतो कायाण उवरिंछड्डेति छक्कायाण विराहणा।
अहवा - संजमभीतो असंजएण न छट्टावेति, नेच्छति वा असंजतो, ततो अप्पणा चेव छड्डेति । “गरहिय"त्ति काउं उड्डाहो भवति । अह एतिं दोसाणं भीया न परेण अप्पणा वा छड्डेति तो तत्थ अच्छंते कुहियगंधेणं नासारिसाओ जायंति, तं चेव असज्झायं ति काउं सुत्तपोरिसिं अत्थ पोरिसंवा न करेति, तन्निप्फण्णं पच्छित्तं च भवति । लोगोय अवण्णं गेण्हति-असुइया सुसाणेऽच्छंति । तम्मि कलेवरे अच्छंते एते दोसा । इति उपप्रदर्शने । उभयं तिरियमणुया । आएसा नाम पाहुणगा। तेसुजे वडुय-चार-भडाण दोसा ते निरवसेसा ॥ तिन्नि य दारा गया। इदानि “वालनिक्केयणे" य दो दारा एगट्ठा वक्खाणेति[भा.१३२४] अधिकरणमारणाणी, नितम्मि अच्छंते वाले आतवधो ।
तिरियी य जहा वाले, मणुस्ससूयी य उड्डाहो॥ चू-वालो नाम अहिरूपंसप्पादि, सुण्णवसहीए पविसेज।जति साधवोआगया तन्निक्कालेंति तो अधिकरणं भवति । कहं ? हरितादिमज्झेण गच्छेज्जा, मंडूगादि वा डसेज्जा, मारिजंति वा नीणिज्जंतो लोगेण । अह एतद्दोसभीता न छड्डेति तो अच्छंते वाले आयवधो, तेन डक्को साहू मरेज, तन्निप्फण्णं च पच्छित्तं भवति । निक्केयणं दुविधं -तिरक्खीणं मणुस्सीण य ।तिरक्खीण जहा वाले अधिकरणं मारणं आयवहो य । मणुस्सी जति सुण्णाए वसहीए पवेसेज्जा तो लोगो भणेज्ज - एतेहिं चेव तं जणियं, एतीए उड्डाहो । अहनीणिज्ज ति तो अधिकरणं, निरणुकंपत्ति वा उड्डाहो, तं वा चेडरूवं, सा वा वातातवेहि मरेज्जा ।अथवा - सा नीणिज्जती पदुट्ठा २छोभ छुभेज - जाह एतेहिं मे जणियं । इदानिं निछुभंति त्ति उड्डाहो ॥अथवा[भा.१३२५] छड्डेऊण जति गता, उज्झमणुजझंते होंति दोसा तु।
एवं ता सुण्णाए, बाले ठविंते इमे दोसा॥ चू-काती अनाहित्थी बहिचारिणी वा साधुवसहीए सुण्णाए पविसित्ता तं चेडरूवं छड्डत्ता गया । ते साधवो निरणुकंपा जइ उज्झंति तया सिगालादिसु वा खज्जति, वातावतेसु वा मरेज्जा। अनुझंतेसुतम्मिरुअंते असज्झाओ, लोगो वा भणेज-कुतो एवं? जइवसहीए सुण्णाएपविसित्ता चेडरूवं छड्डित्तं, रायपुरिसा वा गवेसेज्ज । एवं वित्थारे उड्डाहोब्भवो भवे ॥
एते सुण्णवसही दोसा । सुण्णवसहीदोसभीता बालं ठवेज्ज, तत्थिमे दोसा[भा.१३२६]बलि धम्मकहा किड्डा, पमजणा वरिसणा य पाहुडिया।
खंधार अगणिभंगे मालवतेणा व नातीया॥ [भा.१३२७] अन्नवसतीए असती, देवकुलादी ठिता तु होज्जा हि ।
बलिया वरिसादीणं, तारिसए संभवो होज्जा ॥ चू-तत्थ पढमं दारं बलि त्ति । उवदोसो सपाहुडियाए वसहीए न ठायव्वं, ते य साहुणो कारणेणदेवकुलमादिसुसपाहुडियाए वसहीएठिता होजा, तेपुण बलिकारया सभावेण वएज्जा, कयगेण वा ॥ तत्थ सभाविगेण भण्णति[भा.१३२८] साभावियनिस्साए, व आगतो भंडगंअवहरंति।
नीणाविंति व बाहिं, जा पविसति ता हरंतऽन्ने॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org