________________
२७६
निशीथ - छेदसूत्रम् - १-२ / १०९
पुरिल्ले अह गिहत्थेण असिद्धे अन्नेण असढमाणितो पुरिल्ले भवंति । के ति पुण साहारणं भणति । उत्ति गतं । इदानिं "पभु" त्ति- एगेण संघाडएण पहूजातितो संथारगं। तं नाऊण एगो सढभावेण आनेति । बितिओ अहाभावेण । ततिओ विप्परिणामेउ । चउत्थो धम्मकहाए लोभेउं । पंचमो वोच्छिण्णे भावे । छट्टो सो व ऽन्नो व तंवऽन्नं वा । व्याख्या व्यवहारश्च पूर्व-वत् । नवरं - पभू भण्णति ॥
[भा. १२६७] पुत्तो पिता व जाइतो, दोहिं वि दिन्नं पभूहिं (न) वा जस्स । अपभुम्मि लहू आणा, एगतरपदोसओ जं च ।।
चू- एगेण साहुणा पुत्तो जाइतो, अन्नेण पिता जाइओ । तेहिं दोहिं वि एगो संथारगो दिन्नो । जति ते दो पभू दोण्ह वि साहरणो, जेण वा पुव्वमग्गितो तस्स आभवति । जो अपहुं अनुण्णवेति तस्स मासलहुं । आणादिणो य दोसा। एगतरस्स देंतस्स साहुस्स वा पदोसं गच्छति, जं च रुट्ठो तालणाति करेस्सति तं पावति साहू || “दिट्ठादिएसु पदेसु जाव पहू" सव्वेसु इमं पच्छित्तं
[भा. १२६८ ] अन्ने अनुण्णविते, अन्नो जति गेण्हती तहिं फलगं । गच्छम्म सए लहुया, गुरुगा चत्तारि परगच्छे ।।
चू- इक्केण साहुसंघाडएण एगम्मि घरे एगो संथारगो अनुण्णवितो, तं जति अन्नो गेहति तह घरे तमेव फलगं, सगच्छिल्लगाण चउलहुगा, गुरुगा परगच्छे। एसा संघाडगविही भणिया ॥
[ भा. १२६९ ] एगासति लंभे वा, नेगाण वि होति एस चेव गमो । दिट्ठादीसु पदेसुं, नवरमप्पिणणम्मि नाणत्तं ॥
चू- जदि एगेगो संघाडगो न लभति तो नेगाण वि वंदेण अडंताणं एसेव गमो । दिट्ठादिएसु पएसु-जावपभू परूवणा आभवं दव्ववहारो य पूर्ववत् । नवरं-अप्पिणणे नाणत्तं ॥ जाहे लद्धी ता तेहिं इमं वत्तव्यं
[ भा. १२७०] सव्वे वि दिट्ठरूवे, करेहि पुण्णम्मि अम्ह एगतरो । अन्नो वा वाघाते, अप्पेहिति जं भणसि तस्स ।।
चू- सव्वे अम्हे वण्ण-वण-तिलगातिएहिं दिट्ठरूवे करेह, पुण्णे काले अम्हं एगतरो अप्पेहिति । अह अम्हं कोति वाघातो होज्ज तो अन्नो वि अप्पेहिति । तुमम्मि असहीणे अम्हे वा अन्ने वा जं भणसि तस्स अप्पेहामो || संघाडगेण वंदेण वा गेण्हंताणं इमो कमो
[भा. १२७१] सज्झायं काऊणं, भिक्खं काउं अदिट्ठे वसितूणं । खेत्तम्मि उ असतं, आनयणं खेत्तबहियातो ॥
चू-सुत्तत्थपोरिसीओ काउं भिक्खं हिंडता मग्गंति । जे पुण वंदेण २ते नियमा अत्थपोरिसिं वज्रेत्ता मग्गति । पहु दिट्ठेत्ति पहुत्ति गतं । इदानिं “अदिट्ठे" त्ति दारं । जति सग्गामे न लभेज ताहे अन्नगामे मग्गिजति । तत्थ संधारगो दिट्ठो, न संथारगसामी, जओ खेत्तमादी गतो । एवं अदिट्ठे वसिऊण गोसे संथारगं घेत्तुमागच्छंति । जति सो खेत्ते अन्नगामे वि न लब्भति ताहे आनयणं खेत्तबहितातो वि ॥ "गहणे "त्ति मूलदारं गतं । इदानिं "अनुण्णवणे "ति[ भा. १२७२ ] सव्वेसु वि गहिएसु संथारो वासगे अनुण्णवणा । जो जस तु पाउग्गो, सो तस्स तहिं तु दातव्वो ।
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org