________________
२०२
निशीथ-छेदसूत्रम् -१-१/५८ चुल्लीसुअप्पमोवक्खडेति, तत्थ न कप्पति, उवकरणपूतितं काउं, उत्तिण्णं कप्पति। उक्खलिया थाली, जा साधुनिमित्तं घडिया सा आहाकम्मिया, जा पुव्वं आयढे कडा आहाकम्मियकद्दमेण फुड्डतिता उक्किरिउं कप्पति।साहुनिमित्तं छेत्तुं दोअदव्वी घडिया आहाकम्मिया, आयट्ठा घडिया नवा, भग्गो गंडो, साहुनिमित्तं कते गंडे पूतिता, एतेसु विसुद्धभत्तमझे छूढेसु दुढेव नव ति मिस्सत्तातो उवकरणपूतियं । तेसु तत्थ ठिएसु अन्नेणवि देति न कप्पति।
अहवा- “छूढेय मीसियं पूर्ति" ति। एयस्स इमं वक्खाणं-दीहिचुल्ली, कतासु उक्खासु पढमउक्खाए आहाकम्मं, बितिय-चउत्थादिसुआयर्ल्ड उवक्खडेति, पढमंदवीए घट्टेउं बितियचउत्थासु छोढुं घट्टेति पूतिमीसं भवति, उवकरणाहारसंभवाउ मीसं । उवकरणपूतितं गतं । इदानिं आहारपूतितं – “डागो" पत्तसागो, सो संघट्टादिकारणा कओ । संघट्टा लवणं वट्टियं, संघट्टा हिंगुपल्लालियं, एतानित्थोवंअप्पणोरद्धमाणेछुब्भति। एतं आहारपूतियं । जत्थाहाकम्म रद्धं तं संकामेउं अप्पणो रंधेति पूतियं भवति । उवरि धूमणेण धोवितं “फोडितं" भण्णति । तं संघट्टा तलियं अप्पणो रद्धेमाणछुभतिपूतितं । “संधूमे''त्ति संघट्टा अंगाल धूवो कतो अप्पणो वि तम्मि चेव भायणं ठवेति, तत्थंबिलादि छुभति तं पूइतं ॥
इदानिं अविसोधिकोडीए अकप्पकरणविधानं भण्णति[भा.८०९] लेलेहिं तीहं पूर्ति, कप्पते सुद्ध तिण्ह व परेण ।
तेन परंसेसेसुं, जावतियं फासते पूर्ति ।। चू. जत्थुक्खाए आहाकम्मंकयं तत्थेगदिणेणततोवारा अप्पणट्ठा उवक्खडेतिति-दिनेन वा, तिसु वि लेवेसु पूतितं भवति । तं पूतितं जत्थ भायणे गहियं तं कयकप्पं सुज्झति । कप्पपमाणपदरिसणत्यं तिण्ह उपरेणं चउत्थे कप्पे सुज्झति, सह तेन कल्पोदकेनेत्यर्थः । अहवा - 'तिण्ह व परेण", वकारो विकप्पदरिसणे, निरवयवं तिसु, सावयव तिण्ह व परेणेत्यर्थः । "तेन परं" ति चतुर्थकल्पात् परतः, परशब्दोऽत्रआर वाची ति सेसा विपढमकप्पा, तिसु जंपुढे तं सव्वं पूतियं, न केवलं आहाकम्मेण पुढे पूतितं, पूतिएण वि पुढे पूइमित्यर्थः । अहवा- ततः ततियकप्पापरतो सेसेण चउत्थकप्पेण पुढे जाततियंतं सव्वं पूतितं न भवतीति वाक्यशेषः । एष एव गतार्थो । रंधनकल्पेष्वेवं वक्तव्यः ॥ इदानि उवधिपूतितं[भा.८१०] उवही य पूतियं पुण, वत्थे पादे य होति नायव्वं ।
वत्थे पंचविहं पुण, तिविहं पुण होति पादंमि। चू. उवधिपूतितं दुविहं-वत्थे पादे य । वत्थे जंगिताइ पंचविधं । लाउआति पादे तिविधं वत्थे आहाकम्मकडेण सुत्तेण थिग्गलं वा देति, पाए वि सीवति थिग्गलं वा देति ॥ _इदानिं वसहिपूतियं[भा.८११] वसधीपूतियं पुण, मूलगुणे चेव उत्तरगुणे य ।
एक्कक्कं सत्तविधं, नेतव्वं आणुपुव्वीए ।। चू. वसहिपतितं दुविधं-मूलगुणे उत्तरगुणेय। मूलगुणे सत्तविहं चउरो मूलवेलीओ, दो धारणा, पट्ठिवंसो य । उत्तरगुणे सत्तविधा-वंसग कडण ओक्पण-छावण-लेवण-दुवारभूमिकम्मे य । एत्थ अन्नतमे छ फासुआ कट्ठा, सत्तमं हाकम्मियं छुब्मति ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org