________________
निशीथ-छेदसूत्रम् -१
1
चू. एतेसिं दोसाण जो अन्नतरेण जुत्ती सव्वेहिं वा तम्मं निद्देसो एतारिसंमि पुरिसे पेढियसुत्तत्यं देंतो पवयणघातं करेति । “पवयणं” दुवालसंगं, तस्सत्थो तेन घातितो भवति, उस्सुत्ताचरणाओ । अहवा – “पवयणं" संघो, सो वा तेन घातितो । कहं ? उच्यते, अयोग्यदान - त्वात्, अयोग्गे अववायपदाणि जाणित्ता, सो अयोग्गो जत्थ वा तत्थ वा अववातपदं पडिसेवति, लोगो तं पासिउं भणेज "निस्सारं पवयणं, मा कोइ एत्थ पव्वयउ", अपव्वयंतेसु य पव्वयण- परिहाणीओ वोच्छित्त । एवं वोच्छेदे कते प्रवचनघातेत्यर्थः । अहवा – सो अयोग्गो अववातपदेण किंचि रायविरुद्धं पडिसेवेज्ज, ततो राया दुट्ठो पत्थारं करेज्ज एळं प्रवचनघातेत्यर्थः । किं चान्यत्, दुल्लभं च बोहिं जो दाहिति सो पाविहितीत्यर्थः । तप्पडिवक्खो नाम अबहुस्सुतपडिवक्खो बहुस्सुतो, एवं सेसाण वि पडिवक्खा कायव्वा, तेसु पडिपक्खपुरिसेसु एस पेढियासुत्तत्थो देयो इति ॥
निसीह सूत्र पीठिका समाप्ता ।
मुनि दीपरत्नसागरेण संशोधिता सम्पादिता निसीहसूत्रस्य पीठिकायाः [ भद्रबाहु स्वामिना रचिता नियुक्ति युक्तं ] संघदास गणि कृतं भाष्यं एवं जिनदासमहत्तररचिता चूर्णिः परिसमाप्ता ।
१५०
Jain Education International
***
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
