Agam Suttani Satikam Part 15 Nishitha

SR No.: 003319
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 484
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 22 MB

Page 110

पीठिका - [भा. ३३५]
[भा. ३३५ ] गुरुगा उ समीसरणे, परिक्खित्तेऽचित्तउवधिनिष्फण्णं । सचित्ते चउगुरुगा, मीसे संजोग पच्छित्तं ॥
चू. पढमसमोसरणं वरिसाकालो भण्णति । तत्थ य भगवया नाणुण्णागं उवहिग्रहणं । तम्मि अणणुण्णाते गहणं करेंतस्स अदत्तं भवति । एत्थ चउगुरुगा पायच्छित्तं भवति “खेत्ते’” त्ति अस्य व्याख्या - तिन्नि पदा परा अन्नगच्छिल्लगा तेसिं जं खेत्तं तं परखेत्तं, तम्मिय परखेत्ते जति अचित्तं दव्वं गेण्हति तत्थ से उवहिनिप्फण्णं पायच्छित्तं भवति । सचित्ते चउगुरुग ति अह परखेत्ते सचित्तं गेण्हति तत्थ से चउगुरुगं पच्छित्तं भवति । मीसे त्ति मीसो सोवहितो सीसो वा तं च से संजोगपच्छित्तं भवति । तत्थ जं अचित्तं तत्थोवहिनिप्फण्णं, जंच सचित्तं तत्थ चउगुरुयं, एयं संजोगपच्छित्तं भणति ।। " साहम्मिय'त्ति अस्य व्याख्या
[भा. ३२६]
-
साधंमिया य तिविधा, तेसिं तेण्णं तु चित्तमचित्तं । खुड्डादी सच्चित्ते, गुरुग उवधिनिष्फण्णमचित्ते ।।
१०७
चू. समाणधम्मिया साहम्मिया स्वप्रवचनं प्रतिपन्नेत्यर्थः, च शब्दो पादपूरणे, ते तिविहा लिंगसाहम्मिपवयणसाहम्मि चउभंगो, आदिल्ला तिन्निभंगा तिविह साहम्मिय त्ति वृत्तं भवति, चउत्थोभंगो असाहम्मिओ त्ति पडिसिद्धो । अहवा तिविहा साहम्मी - साहू, पासत्यादि, सावगा
| अहवा समणा समणी सावगाय । तेसिं ति साहम्मिया संवज्झति । तण्ण अवहारो। तु शब्दो यच्छब्दे तच्छब्दे च द्रष्टव्यः । चित्तं सचेयमं । अचित्तं अचेयणं । तेसिं तेण्णं जं तं चित्तमचित्तेत्यर्थः किं पुण सचित्तं ? भण्णति- खुड्डादी सच्चित्ते, “खुड्डो” सिसू बालो त्ति वृत्तं भवति, “आदि” सातो अखुड्डो वि, तंमि य सचित्ते अपहृते गुरुगा पच्छित्तं भवति, अचित्ते पुण उवहिनिष्फण्णं भवति ।। इदानिं “ कुल - गण - संघा" जुगवं भण्णंति
[भा. ३३७] एतेच्चिय पच्छित्ता, कुलंमि दोहि गुरुया मुणेयब्वा ।
तवगुरुया तु गणंमी, कालगुरू होंति संघमि ॥
चू. एतेच्चिय जे साहम्मिय तेण्णे पच्छित्ता भणिता ते च्चिय पच्छित्ता कुलतेण्णे वि दट्ठव्वा । नवरदोहि गुरू मुमेयव्वा । दोहिं ति कालतवेहिं कुलपच्छित्ता गुरुगा कायव्वा इत्यर्थः । ते च्चिय पायच्छित्ता गणतेण्णे तवगुरुगा दट्ठव्वा काललहु । संघतेण्णे दट्ठव्वा तवलहुगा । इदानिं गिहिसाहम्मिसु पच्छित्तं भण्णति[भा. ३३८]
एते चेव गिहीणं, तवकालविसेसवज्जिया होंति । डगलादिखेत्तवज्जं, पुव्वुत्तं तं पिय गिहीसु ॥
चू. एते च्चिय पच्छित्ता जे कुलादिसु दत्ता, ते च्चिय गिहिसाहम्मीण । नवरं तवकालविसेसिता तवकाल एस विसेसो तवकालविसेसो, तेन तवकाल विसेसेण वज्जिया होंति, तवकालेहिं न विसेसिज्ज्रंति त्ति वृत्तं भवति। अहवा “एते चेव” पुव्वद्धं पयं “ अन्नहम्मिएसु” वक्खाणिज्जति - एते चिय पच्छित्ता जे साहम्मिए भणिता ते चेवण्णधम्मिएसु य गिहत्थेसु । नवरं तवकालविसेसिया होंति । इमं खेत्तदारे आभव्वविचारे भण्णति " डगलादि" पच्छद्धं । " डगला " पसिद्धा, “आदि" सद्दातो तणच्छारमल्लगपीढफलगसंधारगा य घेप्पंति, खेत्तवज्जं ति परगच्छिल्लयाण खेत्तं तम्मि वज्रं खेत्तवजं, एत्थ अगारो लुत्तो दट्टव्वो, सो जया आविर्भूतो भवति तदा एवं भवति “डगलगादि"