________________
३३२
छा.
मू. (२२०)
छा.
पू. (२२१)
छा.
मू. (२२२)
छा.
मू. (२२३)
छा.
मू. (२२४)
छा.
मू. (२२५)
छा.
मू. (२२६)
छा.
मू. (२२७)
छा.
मरणसमाधि- प्रकिर्णकंसूत्रम् २१९
प्राप्तानि दुःखशतानि संयोगवशानुगेन जीवेन । तस्मादनन्तदुःखं त्यजामि संयोगसम्बन्धं ॥ अस्संजममण्णाणं मिच्छत्तं सव्वओ ममत्तं च । जीवेसु अजीवेसु य तं निंदे तं च गरिहामि ॥ असंयममज्ञानं मिथ्यात्वं सर्वेषु जीवेषु अजीवेषु च ममत्वं तन्निन्दामि तच्च गर्हे परिजाणे मिच्छत्तं सव्वं अस्संजमं अकिरियं च । सव्वं चेव ममत्तं चयामि सव्वं च खामेमि ॥ परिजानामि मिध्यात्वं सर्वमसंयममक्रियां च । सर्वमेव ममत्त्वं त्यजामि सर्वं च क्षमयामि ॥ जे मे जाणंति जिणा अवराहा जेसु जेसु ठाणेसु । ते तह आलोएमि उवडिओ सव्वभावेणं ॥ यान् मम जानन्ति जिना अपराधान् येषु २ स्थानेषु ताँस्तथाऽऽ लोचयामि उपस्थितः सर्वभावेन ॥ उप्पन्ना उप्पन्ना माया अणुमग्गओ निहंतव्वा । आलोयणनिंदणगरिहणाहिं न पुणोत्ति य बिइयं ॥ उत्पन्ना उत्पन्ना माया अनुमार्गतो निहन्तव्या । आलोचननिन्दनागर्हाभि न पुनरिति च द्वितीयम् ॥ जह बालो जंपतो कज्जमकज्ज्रं च उज्जुयं भणइ । तं तह आलोयव्वं मायं मुत्तूण निस्सेसं ॥ यथा बालो जल्पन् कार्यमकार्यं च ऋजुकं भणति । तत्तथा आलोचयितव्यं मायां मुक्त्वा निशेषाम् ॥ सुबहुपि भावसल्लं आलोएऊण गुरुसगासम्मि । निस्सल्लो संथारं उवेइ आराहओ होइ ॥ सुबह्वपि भावशल्यमालोच्य गुरुसकाशे । निशल्यः संस्तारकमुपैति आराधको भवति ।। अप्पंपि भावसल्लं जे आलोयंति गुरुसणासम्मि । धंतंपि सुयसमिद्धा न हु ते आराहगा हुंति ॥ अल्पमपि भावशलयं ये नालोचयंति गुरुसकाशे । मपि श्रुतसमृद्धा नैव त आराधका भवन्ति ॥ नवि तं विसं च सत्थं च दुप्पउत्तो व कुणइ वेयालो । जंतं व दुप्पउत्तं सप्पो व पमायओ कुविओ ॥ नैव तत् विषं च शस्त्र च दुष्प्रयुक्तो वा करोति वैताः । यन्त्रं वा दुष्प्रयुक्तं सर्पो वा प्रमादतः कुपितः ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
