________________
मू० १२८
२५३
ताः भीतपरिषदः, यद्वा भीता - स्वरसङ्घाटिकया सह कलहादिकरणेन भयं गता परिषद् यासां तास्तथा, यद्वा भयमिहलोकमयं - स्वगुरुगुरुगुरूणां गणकुलजात्यादीनामपकीर्त्तिलक्षणं परलोकमयं-महाव्रतदूषणलक्षणं परिषदि - परिवारे यासां तास्तथा, उग्रः तीव्रो दण्डः प्रायश्चित्तादिरूपो यासां ता उग्रदण्डाश्च ‘कारणे' अकर्त्तव्ये कृत इति, 'स्वाध्यायध्यानसंयुक्ताः' तत्र स्वाध्यायःपञ्चधा-वाचना १ प्रच्छना २ परावर्त्तना ३ ऽनुप्रेक्षा ४ धर्म्मकथा ५ रूपः, ध्यानंच धर्मशुक्ललक्षणं, यद्वा ध्यानं चतुर्धा पिण्डस्थादि, यदुक्तम्
119 11
“झाणं चउव्विहं होइ तत्थ पिंडत्थयं १ पयत्यं च २ ।
रूवत्थं ३ रूवाइय ४ मेएसिमिमं तु वक्खाणं ।। देहत्थं गयकम्मं चेदात्तं (जं दंतं) नाणिणं विऊ जत्थ । परम्मिस्सरियं अप्पं पिच्छइ तं होइ पिंडत्थं १ ॥ मंतक्खराणि सारीरपउमपत्तेसु चिंतए जत्थ । जोगी गुरूवसापयत्थमिह वुच्चए तं तु २ ॥ जं पुण सपाडिहेरं ओसरणत्थं जिणं परमनाणिं । पडिमाइ समारोविय, झायइ तं होइ रुव्थं ३ ॥ जं परमानंदमयं परमप्पाणं निरंजणं सिद्धं । झाएइ परमगुरुं रूवाईयं तमिह झाणं ४ ।। इति । तथा 'सङ्ग्रहे' शिष्यादिसङ्ग्रहणे चकारादुपग्रहे च निर्दोषवस्त्रपात्रादिसङ्ग्रहणे 'विशारदाः' कुशलास्ता गणिन्य इति ॥ मू. (१२९)
॥५॥
॥२॥
॥३॥
118 11
जत्थुत्तरपडिउत्तरवडआ अज्जा उ साहुणा सद्धिं । पलवंति सुरुट्ठावी गोयम ! किं तेन गच्छेण ॥
वृ. जत्थु० ॥ 'यत्र' गणे उत्तरं प्रत्युत्तरं वा ददाति तत्रोत्तरं - एकवारं प्रत्युत्तरं - पुनः पुनरिति, कलहेनाशुभरागेण वेति शेषः 'वडिआ 'ति मुख्यभिक्षुणी वृद्धा वा - जराग्रस्ता वा 'आर्या' अनार्यारूपा, तथा च यत्र मुख्या अन्या वा मुण्ड्यः । 'साधुना' मुख्यगुरुणा अन्येन मुनिना वा 'सार्द्ध' साकं प्रकर्षेण लोकसमक्षमसमक्षं वा यथा वाक्यं लपन्ति वदन्ति, किंभूताः ? -सु-अतिशयेन रुष्टाः - कोपचाण्डालत्वं प्राप्ताः 'सुरुष्टाः' अत्यन्तकोपगता इत्यर्थ: अपिशब्दादल्परुष्टा अपि हे गौतम ! किं 'तेन' अधमरूपेण 'गच्छेन' मुण्डीवृन्देनेति ॥
मू. (१३०)
जत्थ य गच्छे गोयम ! उप्पन्ने कारणंमि अज्जाओ । गणिणीपिट्ठिठियाओ भासंती मउअसद्देण ।।
वृ. जत्थय० ॥ यत्र च 'गच्छे' गणे हे गौतम! 'उत्पन्ने' प्रादुर्भूते 'कारणे' ज्ञानदर्शनचरणानामन्यतरस्मिन् कार्ये ‘आर्या' लघुसाध्व्यः गणिनीः मुख्यसाध्वी तस्याः पृष्ठिस्थिताः - पश्चाद्भागे व्यवस्थिताः ‘भाषन्ते’ जल्पन्ति, केन ? - 'मृदुकशब्देन' अल्पर्जुनिर्विकारवाक्येन स्थविरगीतार्थादिसार्द्धमिति । ‘पट्ठिवियाउ' त्ति पाठे तु गणिन्या प्रस्थापिताः - प्रेषिताः सत्यो 'मृदुकशब्देन ' विनयपूर्वकवचनकथनेन भाषन्ते स गच्छ इति ।।
मू. (१३१)
माऊए दुहियाए सुण्हाए अहव भइणिमाईणं ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org