________________
मू० ९२
मू. (९२)
छा.
मू. (९३)
छा.
मू. (९४)
छा.
पू. (९५)
छा.
मू. (९६)
छा.
पू. (९७)
छा.
पू. (९८)
छा.
मू. (९९)
छा.
मू. (१००)
सव्वेविय संबंधा पत्ता जीवेण सव्वजीवेहिं । तो मारंतो जीवे मारइ संबंधिनो सव्वे ॥ सर्वेऽपि च सम्बन्धाः प्राप्ता जीवेन सर्वजीवैः । तन्मारयन् जीवान् मारयति सम्बन्धिनः सर्वान् ।। जीववो अप्पवह जीवदया अप्पणो दया होइ। ता सव्वजीवहिंसा परिचत्ता अत्तकामेहिं ।। जीववध आत्मवधो जीवदयाऽऽत्मनो दया भवति । तत्सर्वजीवहिंसा परित्यक्ताऽऽत्मकामैः ॥ जावईआई दुखाई हुंति चउगइगयस्स जीयस्स । सव्वाइं ताइं हिंसाफलाई निउणं विआणाहि ।। यावन्ति दुःखानि भवन्ति चतुर्गतिगतस्य जीवस्य । सर्वाणि तानि हिंसाफलानि निपुणं विजानीहि ।। जंकिंचि सुहमुआरं पहुत्तणं पयइसुंदरं जं च । आरुग्गं सोहग्गं तं तमहिंसाफलं सव्वं ॥ यत्किञ्चित्सुखमुदारं प्रभुत्वं प्रकृति सुन्दरं यच्च ।
आरोग्यं सौभाग्यं तत्तदहिंसाफलं सर्वम् ॥ पाणोऽवि पाडिहेरं पत्तो छूढोऽवि सुंसमारदहे । एगेणविएगदिनऽञ्जिएणऽहिंसावयगुणेणं ।। चण्डालोऽपि प्रातिहार्यं प्राप्तः क्षिप्तोऽपि सुंसुमारहदे । एकेनाऽप्येकदिनार्जितेनाहिंसाव्रतगुणेन ॥ परिहर असच्चवयणं सव्वंपि चउव्विहं पयत्तेणं । संजमवंतावि जओ भासादोसेण लिप्पंति ॥ परिहराऽसत्यवचनं सर्वमपि चतुर्विधं प्रयत्नेन । संयमवन्तोऽपि यतो भाषादोषेण लिप्यन्ते ।। हासेण व कोहेण व लोहेण भएण वावि तमसच्चं । मा भणसु भणसु सच्चं जीवहिअत्थं पसत्थमिणं ।। हास्येन वा क्रोधेन वा लोभेन भयेन वाऽपि तदसत्यम् । मा भणभण सत्यं जीवहितार्थं प्रशस्तमिदम् ॥ विस्ससणिज्जो माया व होइ पुज्जो गुरुव्व लोअस्स । सयणुव्व सच्चवाई पुरिसो सव्वस्स होइ पिओ ॥ विश्वसनीयो मातेव भवति पूज्यो गुरुरिव लोकस्य । स्वजन इव सत्यवादी पुरुषः सर्वस्य भवति प्रियः ॥ होउ व जडी सिहंडी मुंडी वा वक्कली व नग्गो वा । लोए असच्चवाई भन्नइ पाखंडचंडालो ||
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
१२१
www.jainelibrary.org
