________________
१०६
रामचन्द्रसूरिविरचितं मकरन्दः-देव ! निःसंदेहमभिहिते भवन्ति मदीयानि रत्नानि ।
युवराजा-अवश्यं भवन्ति ।
मकरन्दःदेव ! रत्नमिदं स्पर्शमात्रेण शूलमपनयति । यदि चायमों विसंवदति तदा शिरश्छेदेन दण्डः ।
(प्रविश्य संभ्रान्तः) कचुकी
देवी कण्ठगतप्राणा शूलवेदनयाऽधुना।
अतः परं विधेयं तु युवराजोऽवगच्छति ।। ९ ॥ युवराजा-कचुकिन् ! रत्नमिदमुपनय देव्याः, येन समूलं शूलं प्रणश्यति ।
( कञ्चुकी रत्नमादाय निष्कान्तः । ) ( नरदत्तः सभयमपवार्य उपायनवाहिनः कर्ण एवमेव ।) ( उपायनभाजनवाही निष्क्रान्तः।)
(प्रविश्य) चेटी-(क) भट्टा ! दिट्ठिया दिहिया ।
युवराज:-( सरमसं) केरलिके! त्वरिततरमानन्दस्य निदानं विज्ञपय ।
चेटी-(ख) रयणस्स पभावेण भट्टिणी ववगयशूलवेअणा संजादा। (क) भर्तः ! दिल्या दिष्टया । (ख) रलस्य प्रभावेन भट्टिवी व्यपगतशूलवेदना संबाता ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
