________________
आलप्पायं मोहरियभावओ जो पलप्पए सड्ढो । तइयगुणव्ययधारी दुहाई सो लहइ पउमोव्व ।।१॥ तथाहि;पुरमत्थि पुरिमतालं तं पालइ पत्थिवो विजयपालो । तस्सस्थि पिया रंभा भव्य वियंभियसुभोया ॥२॥ अह अन्नया नरिंदो करिंदखंधग्गओ सपरिवारो । रायवडियाइ गच्छइ तो पिच्छइ वणिगिहे कम्मि । पढमुल्लसंतजोव्वणरसाउलं लच्छिनामियं कन्नं । गयरूवं, तो तदुवरि तस्सणुराओ कहवि जाओ ॥४॥ तज्जणयाई मग्गाविऊण परिणेइ तं सहत्थेण । अंतेउरम्मि खिविउं तीइ समं विलसइ नरिंदो ॥५॥ न कुणइ कस्सविं तत्ति पुरस्स अतेउरस्म रज्जस्स । तीइ परिभोगरसिओ राओदिवसंपि तीइ गिहे ॥६॥ चिट्ठइ पडिओ नडिओ तीए सिणेहेण हारियविवेओ । परिहरि यसव्वकज्जो भणिओ तो मंतिणा एवं॥ इयरोवि जणो रागस्स वसगओ बहु विगुपए नृणं । किं पुण पुहईवइणो अंतररिउछक्कमकंता? ॥८॥ धम्म अत्थं कायं नीईए निसेवयंति नरवइणो । जे ताण पुरिसत्था दिति फलं निष्फला इहरा ॥९॥ किञ्च । दूरं नासंति गुणा दूरं चिय वीसरंति सत्थत्था । दुरं गुरूबएसा रागंधाणं नराण तओ ॥१०॥ वडंतरम्मि भुल्लो देवो चइऊण रज्जरटुं च । धम्मं च ज इमीए आसत्तो चिट्ठइ सयावि ॥११॥ तो भणियं नरवइणा सचिव! तुमं मा भणेसु मह समुहं । किंचिवि जमिम रज्जं तुह दिन्नं पालसु तमेव।। जावेसा मिगनयणा महनयणपहे पयट्टइ सयावि । तावच्चिय मह जीयं किं कज्ज रज्जमाईहिं ? ॥१३॥ पिच्छ कह एस राया रागेण विडंबिओ न चेएइ । अप्पाणं गयलज्जो इय सचिवो चिंतए जाव ॥१४॥
आलप्रायं भौखर्यभावतो यः प्रलपति श्राद्धः । तृतीयगुणव्रतधारी दुःखानि स लभते पद्म इव ॥१॥ पुरमस्ति पुरिमतालं तत्पालयाति पार्थिवो विजयपालः । तस्यास्ति प्रिया रम्भा रम्भेव विज़ाम्भितसुभोगा ।। अथान्यदा नरेन्द्रः करीन्द्रस्कन्धगतः सपरिवारः । राजवाटिकायां गच्छति ततः पश्यति वणिग्गृहे कस्मिन्॥ प्रथमोल्लसद्यौवनरसाकुलां लक्ष्मीनामिकां कन्याम् । गतरूपां, ततस्तदुपरि तस्यानुरागः कथमपि जातः ।। तज्जनकादीन्मार्गयित्वा परिणयति तां स्वहस्तेन । अन्तःपुरे क्षिप्त्वा तया समं विलसति नरेन्द्रः ॥५॥ न करोति कस्यापि चिन्तां पुरस्यान्तःपुरस्य राज्यस्य । तस्यां परिभोगरसिको रात्रिदिवसमपि तस्या गृहे ।। तिष्ठति पतितो नटितस्तस्य स्नेहेन हारितविवेकः । परिहृतसर्वकार्यो भणितस्ततो मन्त्रिणेवम् ॥७॥ इतरोऽपि जनो रागस्य वशगतो बहु विगुप्यते नूनम् । किं पुनः पृथिवीपतय आन्तररिपुषट्काक्रान्ताः ? ।। धर्ममर्थ कामं नीत्या निषेवन्ते नरपतयः । ये तेषां पुरुषार्था ददति फलं निष्फला इतरथा ॥९॥ दूर नश्यन्ति गुणा दूरमेव विस्मयन्ते शास्त्रार्थाः । दुरं गुरूपदेशा रागान्धानां नराणां ततः ॥१०॥ महान्तरे भ्रष्टो देवस्त्यक्त्वा राज्यराष्ट्रं च । धर्म च यदस्यामासक्तस्तिष्ठति सदापि ॥११॥. ततो भणितं नरपतिना सचिव! त्वं मा भण मम संमुखम् । किञ्चिदपि यदिदं राज्यं तव दत्तं पालय त्वमेव॥ यावदेषा मृगनयना मम नयनपथे प्रवर्तते सदापि । तावदेव मम जीवितं किं कार्य राज्यादिभिः ? ॥१३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org