________________
सुपासनाह-चरिअम्मिसो उण अविसन्नमणो तिकालं कुणइ भावओ पूयं । सइकारियजिणमंदिरजिगपडिमाए जहासत्तिं ॥१५॥ तत्तणया तो सिद्धि सीयंत विनि विरम पूयाए । एत्तियकालं हटे जइ तं चिढेइ वणिजकए ॥१६॥ तो नहु खूणं जायइ भोयणओ, वत्थमाइयं सव्वं । अम्हे उण परगेहे कम्मं काऊणुवन्जिस्सं ॥१७॥ इहलोइच्चिय दिढें पूयाइ फलं जिणिदविवाणं । तहवि न विरमसि एईए नूण मूढो सि तं बूढ ! ।।१८।। तो ताणं पइ जंपइ मा मेवं वयह धम्मचाएणं । जम्हा न कजसिद्धी जायइ जीवाण कइयावि ।।१९।। जं पुण दारिददुहं समागयं अम्ह एत्य जम्मम्मि । तं पुव्वजम्मयावस्स विलसियं जेणिमं भणियं ॥२०॥ सुंदरधम्मरयाणवि विसमं विहिविलसियं समावडइ । जं तत्थ कारणमिणं अन्नभवे खंडिओ धम्मो ॥ तो जाउ सिरी विडंतु बंधवा होउ लोयअवमाणं । तहवि न जिणिदपयं वजिस्समहं जओ भणियं ॥ पूयाए जिणिदाणं फलमिह सग्गापवग्गसोक्खाई । तम्हा तुम्हेवि हु इत्थ आयरं कुणह इय भणिए ॥ तयभिमुहं भणइ जणो जह जह जिणपूयगं तुमं कुणसि । तह तह दालिदतरू सुफलफलं फलइ तुह गेहे ॥ इय मुणिउं जणवायं धमक्खिसत्ति मन्नमाणो सो । चइऊण पुरं पत्तो पञ्चासन्नम्मि गामम्मि ॥२५॥ तत्थवि गिहपडिमाए तिकालं कुणइ पूयमणवज । अह चउमासगदिवसे सो पत्तो महुरनयरीए ॥२६॥ जिणमंदिररस दारे तो मालाकारिणी भणइ सिटिं । चउसर मेगं कुसुमाण गिण्ह पूएसु जिविवं ।। तो गिण्हइ नो सिट्ठी दयाभावा भणेइ सा एवं । तुज्झ पसाएण इमेलंकारा अम्ह देहम्मि ॥२८॥ लोकानां बन्धूनां नरपतेनिजसुतानां भार्यायाः । किं बहुना, प्रतिवचनमपि तस्य नो ददाति कोऽपि तत्र ॥१४॥ स पुनरविषण्णमनास्त्रिकालं करोति भावतः पूजाम् । स्वकारितजिनमन्दिरजिनप्रतिमाया यथाशक्ति ॥१६॥ तत्तनयास्ततः श्रेष्ठिनं सीदन्तं वन्ति विरम पूजायाः । इयत्कालं हट्टे यदि त्वं तिष्ठसि वाणिज्यकृते ॥ ततो न खलु क्षणं जायते भोजनतः, वस्त्रादिकं सर्वम् । वयं पुनः परगेहे कर्म कृत्वोपार्जयिष्यामः ॥१७॥ इहलोक एव दृष्टं पूजायाः फलं जिनेन्द्रबिम्बानाम् । तथापि न विरमस्येतस्या नूनं मूढोऽसि त्वं वृद्ध ! ॥१८॥ ततस्तान् प्रति जल्पति मा मैवं वदत धर्मत्यागेन । यस्मान्न कार्यसिद्धिर्जायते जीवानां कदापि ॥१९॥ यत्पुनर्दारिद्रयदुःख समागतं ममात्र जन्मनि । तत्पूर्वजन्मपापस्य विलसितं येनेदं भणितम् ॥२०॥ सुन्दरधर्मरतानामपि विषमं विधिविलासितं समापतति । यत्तत्र कारणमिदमन्यभवे खण्डितो धर्मः ॥२१॥ ततो यातु श्रीविघटन्तां बान्धवा भवतु लोकापमानः । तथापि न जिनेन्द्रपूजां वर्जयिष्याम्यहं यतो भणितम् । पूजाया जिनेन्द्राणां फलामिह स्वर्गापवर्गसौख्यानि । तस्माद् यूयमपि खल्वत्रादरं कुरुतेति भणिते ॥२३॥ तदभिमुखं भणति जनो यथा यथा जिनपूजनं त्वं करोपि । तथा तथा दारिद्रयतरुः सुफलफलं फलति तव गेहे। इति ज्ञात्वा जनवादं धर्महेलेति मन्यमानः सः । त्यक्त्वा पुरं प्राप्तः प्रत्यासन्ने ग्रामे ॥२५॥ तत्रापि गृहप्रतिमायास्त्रिकालं करोति पूजामनवद्याम् । अथ चतुर्मासदिवसे स प्राप्तो मथुरानगर्याम् ॥२६॥ जिनमन्दिरस्य द्वारे ततो मालाकारिणी भणति श्रेष्ठिनम् । चतुर्मालामेकां कुसुमानां गृहाण पुजय जिनबिम्बम् ।
१ क. ख. फलिही तुमति य गेम्मि ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org