________________
दत्तकहा |
४६७
तो
उजंति य गारुडिया तंताई पज्जयंति जत्तेण । नय कोवि गुणो जाओ पिच्छंताणं मओ सहसा || कूचइ सेमित्त हा हा हा मित्त ! मे निसिद्धोवि । गिद्धो रयणीभत्ते न टिओ तं भुंजिउं लग्गो ॥ तस्स सुमड्ढस्स ओ होउं गुरुदिन्ननियमकयभंगो । हा हारियनरजम्मो एमेव मओ सि रसगिद्धों ॥ इच्चाइ पलत्रमाणो मित्तो तहदाहमायरइ | चइऊणं परिणयणं पुणो नियत्तो सिंह पत्तो ॥ १७० ॥ सोहं तस कुमित्तो मरिऊणं रक्खसो समुत्पन्नो । वसुमित्तं नियमित्तं दहुं भंडारियं तुम्ह ॥ १७१ ॥ पुन्वभवने वसओ विभंगनाणेण अत्तणो चरियं । जाणे ते कहियं संपइ मह देह आएसं ॥ १७२ ॥ तं सोउं नरवणा वसुमित्तो पुच्छिओ जहा सच्चे । जं कहइ इमो एयं, सो भणइ देव ! एवमिमं ॥ १७३ ॥ तो जक्खरक्खसाई विसज्जिया नरवरेण भीएण । राईभोयणविरई गहिया तच्चरियमणुसोउं ॥ १७४॥ ता दत्त ! तुमं रयणी भोयणपि हु चइज्ज सावज्जं । लोइयसिर्द्धते सुवि निसिद्धमेयं जओ भणियं ॥ नेत्राहुई नवा न्हाणं न सद्धं देवयच्चणं । दाणं वा विहियं राओ भोयणं तु विसेसओ ॥ १७६ ॥ तथा च स्मृति:
“दिवसस्याष्टमे भागे मन्दीभूते दिवाकरे । नक्तं तद्धि विजानीयाद् न नक्तं निशि भोजनम् ॥ दिवसं पक्षं मासं चातुर्मास्यायनं च अब्दं च । यस्तु न भुङ्क्ते रात्रौ कृतपुण्यः सोऽपि कृष्णमते ॥ नोदकमपि पातव्यं रात्रावत्र युधिष्ठिर ! | तपस्विना विशेषेण गृहिणापि विवेकिना || सूत्रोदितेन विधिना कृत्वा रात्र्यशनवर्जनं प्रयतः । यदि म्रियते हि मनुष्यो अनशनफलमेवमाप्नोति ॥ जात्यकाञ्चनवर्णाभा उद्यद्रविसमप्रभाः । वैमानिकाः प्रजायन्ते रात्रीभोजनवर्जनात् ॥ "
उण गहिऊण वयं इमं विराहिंति साइयारं वा । कुब्वंति हुतिं किव्विसिय सुरयणा किच्छवोहीया॥ १७७॥ इय मुणिउं दत्तेणं राईभत्तस्स विरमणं विहियं । तम्हा सुसावरणं भोयणओ राइभत्तंपि ॥ १७८ ॥
युञ्जन्ति य गारुडिकास्तन्त्राणि प्रयुञ्जते यत्नेन । न च कोऽपि गुणो जातः पश्यतां मृतः सहसा || १६७ || ततो विलपति तस्य मित्त्रं हा हा हा मित्र ! मे निषिद्धोऽपि । गृद्धो रजनिभक्ते न स्थितस्त्वं भोक्तुं लग्नः ॥ तस्य सुश्राद्धस्य सुतो भूत्वा कृतगुरुदत्तनियमभङ्गः । हा हारितनरजन्मैवमेव मृतोऽसि र समृद्धः ॥ १६९ ॥ इत्यादि प्रलपद् मित्त्रं तद्देहदाहमाचरति । त्यक्त्वा परिणयनं पुनर्निवृत्तो गृहं प्राप्तः ॥ १७० ॥ सोऽहं तस्य कुमित्वं मृत्वा राक्षसः समुत्पन्नः । वसुमित्त्रं निजमित्त्रं दृष्ट्रा भाण्डागारिकं तव ॥ १७१ ॥ पूर्वभवस्नेहवशतो विभङ्गज्ञानेनात्मनश्चरितम् । ज्ञात्वा ते कथितं संप्रति मम दत्ताऽऽदेशम् ॥ १७२॥ तत् श्रुत्वा नरपतिना वसुमित्त्रः पृष्टो यथा सत्यम् । यत्कथयत्ययमेतत् स भणति देव ! एवमिदम् ॥ ततो यक्षराक्षसादयो विसर्जिता नरवरेण भीतेन । रात्रिभोजनविरतिर्गृहीता तच्चरितमनुश्रुत्य ॥ १७४॥ तस्माद्दत्त ! त्वं रजन्यां भोजनमपि हि त्यज सावद्यम् । लौकिक सिद्धान्तेष्वपि निषिद्धमेतद् यतो भणितम् ॥ नैवाहुतिर्नवा स्नानं न श्राद्धं देवतार्चनम् । दानं वा विहितं रात्रौ भोजनं तु विशेषतः ॥ १७६ ॥ ये पुनगृहीत्वा व्रतमिदं विराधयन्ति सातिचारं वा । कुर्वन्ति भवन्ति किल्विधिकसुरजनाः कृच्छ्रबोधिकाः ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org