________________
४८६
सुपासनाह-चरिअम्मिउक्कडगंधं उत्तत्तकणयवन्नं अणंगसमरूवं । तं दटुं विम्हइओ सो गंतुं कहइ दत्तस्स ॥ १५ ॥ सव्वं तं वुत्तंतं तो सो तोसेण जाइ मुणिपासे । पासइ पसंतरूवं तं साहुं वंदइ समित्तो ॥ १६ ॥ तेणवि झाणं मुत्तुं दाऊणं धम्मलाभमिय भणिओ। किं दत्त ! दत्तहत्थो धम्मस्स भमेसि भयरहिओ?॥ यतः,
“सत्यं मनोरमाः कामाः सत्यं रम्या विभूतयः । किन्तु मत्ताङ्गनापाङ्गभङ्गलोलं हि जीवितम् ॥
लक्ष्मीलताकुठारस्य भोगाम्भोदनभस्वतः । शृङ्गारवनदावस्य को हि कालस्य विस्मृतः"? ॥ पवणपहल्लिरजलनिहितरंगरंगंतवेविरंगस्स । अणुहेरइ नवरि ससिणो जीयं तरलत्तणगुणेण ॥१८॥ जरकोटसासहिक्कासिरवियणविसूइयाइरोगेहिं । आइढिजइ जीयं कयंतपासेहिंव सयावि ॥१९॥ घडियामुहुत्तपहरद्धमासमासाइसाहिखंडेहिं । परिसडइ जुन्नरुक्खुच्च देहिणो जीवियत्थंबो ॥२०॥ इय एरिसम्मि जीए विलससि सिच्छाइ पियसि मज्जमहुं । जं दत्त ! तुमं तं तुह सुकुलुप्पन्नस्स न हु जुत्तं ।। तह भुंजसि रयणीए खिल्लसि āयं रमेसि वेसाणं । धम्मस्स पुणो वत्तंपि नेय पुच्छेसि कइयावि।॥२२॥ तो भणियं दत्तेणं को दोसो मज्जपाणयाईसु ? । कहसु पसिऊण जेणं चएमि, तो साहए साहू ॥२३॥ भुवणोयरम्मि नित्थामयाए सव्वेवि जे अणायारा । ते मत्तवालयं अल्लियंति लहु एककालंपि ॥२४॥ अणहिगयसरूंबाई कज्जाकजाई जेण नजंति । तं हीरइ विन्नाणं मजेण, घिरत्थु मज्जस्स ॥२५॥ इत्थत्थे दिटुंतं सुणेहि दो बंधुणो पुरे कम्मि । निवसिंसु, तओ जिट्ठो मओ य कालेण तन्भज्जा॥२६॥
घनरोमकूपोल्लसितसमलबहुस्वेदसलिलधाराभिः । पापमलमिव झरन्तं तपोऽग्नितप्ताद् देहात् ॥१४॥ उत्कटगन्धमुत्तप्तकनकवर्णमनङ्गसमरूपम् । तं दृष्ट्वा विस्मयितः स गत्वा कथयति दत्ताय ॥१५॥ सर्व तं वृत्तान्तं ततः स तोषेण याति मुनिपार्थे । पश्यति प्रशान्तरूपं तं साधु वन्दते समित्रः ॥१६॥ तेनापि ध्यानं मुक्त्वा दत्त्वा धर्मलाभमिति भणितः । किं दत्त ! दत्तहस्तो धर्म भ्रमसि भयरहितः । ॥१७॥ पवनप्रचलितजलनिधितरङ्गरङ्गद्वेपित्रङ्गम् । अनुते केवलं शशिनं जीवितं तरलत्वगुणेन ॥१८॥ जराकोष्ठश्वासहिक्काशिरोवेदनाविसूचिकादिरोगैः । आकृष्यते जीवितं कृतान्तपाशैरिव सदापि ॥१९॥ घटिकामुहूर्तप्रहरार्धमासमासादिशाखिखण्डैः । परिशटति जीर्णवृक्षवद् देहिनो जीवितस्तम्बः ॥२०॥ इतीदृशे जीविते विलससि स्वेच्छया पिबसि मद्यमधु । यद्दत्त ! त्वं तत्तव सुकुलोत्पन्नस्य न खलु युक्तम् ॥ तथा मुझे रजन्यां रमसे द्यूतं रमयसि वेश्याः । धर्मस्य पुनर्वार्तामपि नैव पृच्छसि कदापि ॥२२॥ ततो भणितं दत्तेन को दोषो मद्यपानकादिषु ? । कथय प्रसद्य येन त्यजामि, ततः कथयति साधुः ॥२३॥ भुवनादरे निःस्थामतया सर्वेऽपि येऽनाचाराः । ते मत्तबालमुपसर्पन्ति लघ्वेककालमपि ॥२४॥ अनधिगतस्वरूपाणि कार्याकार्याणि येन ज्ञायन्तेन तद् हियते विज्ञानं मद्येन, धिगस्तु मद्यम् ॥२५॥ मत्रार्थे दृष्टान्तं शृणु द्वौ बन्धू पुरे कस्मिन् । न्यवत्साता, ततो ज्येष्ठो मृतश्च, कालेन तद्भार्या ॥२६॥
१ क. ग. हवइ । २ क. ख. 'यपि अंधियाईयं ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org