________________
सुपासनाह - चरिअम्मि
इ पहु ! जुत्तमेयं तो पुब्विं तं तहेब काऊण। गिण्हइ मंतिसमेओ राया दिक्खं सुगुरुपासे ॥ १२९ ॥ हियदु विहसिक्खो अपमायंतोवि साहुकिरियासु । पढिइक्कारसअंगो तेणेव भवेण सिद्धोति ॥ १३० ॥ अनेणवि पाणञ्चएव सुविइयजिणिदवयणेण । पडिवन्नपोसहेणं नो खुहियव्वं सुराणंपि ॥ १३१ ॥ 8,
कुण धम्मतो पुदुद्धंव थन्नजीविस्स । तो पोसहं अवस्सं पुन्ना तिहीसु विहिपुत्रं ॥ १३२॥ यव्वं भव्वेहिं भवभयभीएहिं सुद्धभावेहिं । समणो इव सड्ढोवि हु संजायइ जेण गहिएण || १३३ || ॥ इति पौषधवते मलयकेतुकथानकं समाप्तम् ॥
ति प्रभो ! युक्तमेतत् ततः पूर्वं तत्तथैव कृत्वा । गृह्णाति मन्त्रिसमेतो राजा दीक्षां सुगुरुपार्श्वे ॥ १२९ ॥ हीतद्विविध शिक्षोऽप्रमाद्यन्नपि साधुक्रियासु । पठितैकादशाङ्गस्तेनैव भवेन सिद्ध इति ॥ १३०॥ रन्येनापि प्राणात्ययेऽपि सुविदितजिनेन्द्रवचनेन । प्रतिपन्नपौषवेन नो क्षुभितव्यं सुरेभ्योऽपि ॥ १३१ ॥ करोति धर्मतनोः पुष्टिं दुग्धमिव स्तन्यजीविनः । ततः पौषधोऽवश्यं पुण्यासु तिथिषु विधिपूर्वम् ॥ १३२॥ व्यो भव्यैर्भवभयभीतैः शुद्धभावैः । श्रमण इव श्राद्धोऽपि हि संजायते येन गृहीतेन ॥१३३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
