Supasnahachariyam Part 03

SR No.: 003242
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1919
Total Pages: 220
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 115

५६४
सुपासनाह - चरिअम्मि
सुन्नारो परिभावइतं आहरणं विसेसओ जाव । रायतणयस्त्र तणयं घडियं च इमं मए चैव ॥ २९ ॥ तागंतुं सामो निवस्स अप्पेवि तह अलंकारे । गिण्हामो तं लक्खं किं कज्जं तेण विप्पेण ? ||३०|| तो तह कहे सव्वं राया पुच्छे कत्थ सो इण्हिं । सोवि कहइ जमुणाए भणइ निवो दंससु इमाण || आरक्खियाण गंतुं सोवि हु दंसेइ ताण दूरत्थो । जमुणाओ उत्तिनं वेयज्झयणं सरतं तं ||३२|| तो पच्छिमवाहाहिं बंधे पभणिओ जहा तुमए । वावाइउं कुमारं गहियं सव्र्व्वपि आभरणं ||३३|| tata Tranti rri निहणिओ मह कुमारो | हे सुन्नयार ! इमिणा तुह आहरणंपि दिनंति ||३४|| सो भइ देव ! एवं तत्तो अंतेउरेण तं दटुं । विहिओ महामहंतो अक्कंदो दुक्खदुहिए ||३५|| वारे अक्कंदं बहुस्सुया माहणा समाहूया । पुट्ठा कहेह दंडं जं उचियं होइ एयस्स || ३६ || तेहिं भणियं नरेसर ! तुहसुयवहगो सुवनचोरो य । जइवि हु विष्पभासो तहावि वज्झो धुवं एस ||३७|| तथा च स्मृतिः, “सुवर्णतस्करं विप्रम्" इत्यादि ।
तो रन्ना सो वज्झो आणत्तो रत्तकुसुमगलमालो । खरपुट्टीए टविओ पढेइ स सुभासियं एयं ||३८|| “नश्यन्ति गुणशतान्यपि पुरुषाणामगुणवत्सु पुरुषेषु । अञ्जनगिरिशिखरेष्विव निशासु चन्द्रांशवः पतिताः " विवगिम्मि जंतो गारुडिएपि सो तओ दिट्टो । परमुपयारी एसो उवयरियच्वो मया नृणं ॥ ३९ ॥ तो सिद्धचेडणं गारुडिएणं झडत्ति निक्कन्ना । सप्पाउ डसावेउं भूमीए पाडिया झति ॥४०॥ Ferrat vaar car saकत्ति कन्नगा तत्तो रायावि तत्थ पत्तो सिलोयमेयं पदंतो य ॥ ४१ ॥
सुवर्णकारः परिभावयति तदाभरणं विशेषतो यावत् । राजतनयस्य संबन्धि घटितं चेदं मयैव ॥२९॥ तस्माद् गत्वा कथयामो नृपायापयित्वा तथाऽलंकारान् । गृह्णीमस्तल्लक्षं किं कार्य तेन विप्रेण ? ॥ ३० ॥ ततस्तथा कथयति सर्वं राजा पृच्छति क्व स इदानीम् ? । सोऽपि कथयति यमुनायां भणति नृपो दर्शयैभ्यः ॥ आरक्षिकेभ्यो गत्वा सोऽपि हि दर्शयति तेभ्यो दूरस्थः । यमुनात उत्तीर्ण वेदाध्ययनं स्मरन्तं तम् ॥३२॥ ततः पश्चिमबाहुभ्यां बद्ध्वा प्रभणितो यथा त्वया । व्यापाद्य कुमारं गृहीतं सर्वमप्याभरणम् ||३३|| नीतो राजसमीपम्, एतेन निहतो मम कुमारः । हे सुवर्णकार ! अनेन तवाभरणमपि दत्तमिति ॥३४॥ स भगति देव ! एवं ततोऽन्तः पुरेण तं दृष्ट्वा । विहितो महामहानाक्रन्दो दुःखदुःखितेन ||३५|| वारयित्वाऽऽक्रन्दं बहुश्रुता ब्राह्मणाः समाहूताः । पृष्टाः कथयत दण्डं य उचितो भवत्येतस्य || ३६ || तैर्भणितं नरेश्वर ! त्वत्सुतघातकः सुवर्णचौरश्च । यद्यपि हि विप्राभासस्तथापि वध्यो ध्रुवमेषः ||३७|| ततो राज्ञा स. वध्य आज्ञप्तो रक्तकुसुममालागलः । खरपृष्ठे स्थापितः पठति स सुभाषितमेतत् ॥३८॥ विपाणमार्गे यान् गारुडिकेनापि स ततो दृष्टः । परमोपकार्येष उपकर्तव्यो मया नूनम् ॥ ३९ ॥ ततः सिद्धचेटकेन गारुडेकेन झटिति नृपकन्या । सर्पेण दंशयित्वा भूमौ पातिता झटिति ||४०|| हाहारः प्रवृत्तों दष्टा दष्टेति कन्या ततः । राजापि तत्र प्राप्तः श्लोकमेतं पठश्च ॥४१॥