________________
सुन्नत्तणओ गहियं सामाइयमणुट्टियपि सुन्नेण । सोमेणव जेण तयं अप्पं चिय सो फलं लहइ ॥१॥ तथाहि ;अत्थि पुरं कंपिल्लं भारहवासम्मि गयणसमसोहं । गुरुबुहकविकमणीयं दियरायविराइयं च तहा ॥२॥ तं पालइ भूवालो जयवालो विस्सविस्सुओ, तस्स । पियकता नामेणं गुणओ य समत्थि सुकलत्तं ॥३॥ तह अस्थि वणिपहाणो सुमइभिहाणो पिया य से सुलसा । तेसिं पुत्तो सोमो सोमो इव बंधुकुमुयाणं ॥४॥ कुमयवणे अणवरयं परिममंतो समंतभहस्स । भट्टस्स संनिहाणे पत्तो पणमित्तु तच्चरणे ॥५॥ पुच्छइ कहेसु किंचिवि कहाविसेसं विसेसओ मज्झ । जमुचियधम्माणुगयं भणेइ विप्पो निसामेसु ॥६॥
कम्मि गिरिदुग्गनयरे दुग्गो नामेण माहणो वसइ । निम्विन्नकामभोगो करेइ बहुतित्थजत्ताओ॥७॥ अह अन्नया भमंतो पत्तो एक्कम्मि वणनिगुंजम्मि । वेल्लहलवेल्लिपल्लवसंछाइयसयलभूभागे ॥८॥ तत्थन्नेसइ सलिलं तण्हासुसिओढ़कंठओ जाव । तो नियइ अंशकूवं वल्लिवियाणेहिं संछन्नं ।।९।। अइगुरुवल्लिवरत्तं वलिउं करवत्तियाए बंधेइ । तं खिवइ कूवमझे ता चडिओ तत्थ लहुबालो ॥१०॥ उत्तरिओ तेण तओ पणओ विप्पो तओ यसो भणइ । कोसि तुमं कह पडिओ एत्थ, तओ कहइ सो एवं ।। मालागारस्स सुओ महुरानयरीए रायमलयाओ। चोरेणं आणीओ वग्घभएणेह कूवम्मि ॥१२॥ दोहिवि खित्तो अप्पा तह सुन्नारेण नीरतिसिएण | गारुडिएणावि तहा खित्तो अप्पा इह लहुंपि ॥१३॥ चिंटुंति तेवि कूवे तो तं सुणि पुणोवि विप्पेणं । खित्ता तत्थ वरत्ता ता गारुडिओवि णिक्खतो ।।
शून्यत्वतो गृहीतं सामायिकमनुष्ठितमपि शून्येन । सोमेनेव येन तदल्पमेव स फलं लभते ॥१॥ अस्ति पुरं काम्पिल्यं भारतवर्षे गगनसमशोभम् । गुरुबुधकविकमनीयं द्विजराजविराजितं च तथा ॥२॥ तत् पालयति भूपालो जयपालो विश्वावश्रुतः, तस्य । प्रियकान्ता नाम्ना गुणतश्च समस्ति सुकलत्रम् ॥३॥ तथास्ति वणिक्प्रधानः सुमत्यभिधानः प्रिया च तस्य सुलसा । तयोः पुत्रः सोमः सोम इव बन्धुकुमुदानाम् ॥४॥ कुमतवनेऽनवरतं परिभ्रमन्समन्तभद्रस्य । भट्टस्य संनिधाने प्राप्तः प्रणम्य तच्चरणौ ॥५॥ पृच्छति कथयति कञ्चिदपि कथाविशेषं विशेषतो मम । य उचितधर्मानुगतो भणति विप्रो निशमय ॥६॥ • कस्मिन् गिरिदुर्गनगरे दुर्गो नाम्ना ब्राह्मणो वसति । निविण्णकामभोगः करोति बहुतीर्थयात्राः ॥७॥
अथान्यदा भ्रमन्प्राप्त एकस्मिन् वननिकुञ्ज । कोमलवल्लिपल्लवसंछादितसकलभूभागे ॥८॥ तत्रान्वेष्यति सलिलं तृष्णाशुष्कौष्ठकण्ठको यावत् । ततः पश्यत्यन्धकूपं वल्लिवितानैः संछन्नम् ॥९॥ अतिगुरुवल्लिवरत्रां वलयित्वा करपत्रिकया बध्नाति । तां क्षिपति कूपमध्ये तदा चटितस्तत्र लघुबालः ॥१०॥ उत्तारितस्तेन ततः प्रणतो विप्रस्ततश्च स भणति । कोऽसि त्वं कथं पतितोऽत्र, ततः कथंयाति स एवम् ॥ मालाकारस्य सुतो मथुरानगर्या राजमलयात् । चौरेणानीतो व्याघ्रभयेनेह कूपे ॥१२॥ द्वाभ्यामपि क्षिप्त आत्मा तथा सुवर्णकारेण नीरतृषितेन । गारुडिकेनापि तथा क्षिप्त आत्मेह लध्वपि ॥१३॥
१ग कुमुय।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org