Page Text
________________
५५२
सुपासनाह-चरिअम्मिकयसामइओवि करेइ हास उपहासकेलिलीलाओ । वारिज्जइ मित्तेणं तहावि पगई इमा तस्स ॥३०॥ नो विरमइ एयाणं तत्तो सावयजणेण इय भणिओ। गहियसामइयनियमा हासखेड्डाइं वज्जति ॥३१॥ तथा। कडसाइमओ पुव्विं बुद्धीए पेहिऊण भासेज्जा । सइनिरवज्जं वयणं अन्नह सामाइयं न भवे ॥३२॥ तो भणइ विसढसइढो किं करिमो मज्झ एरिसा पगई । वारिज्जतोवि हु धम्मिएहिं अहियं पयट्टेमि ॥३३॥ मह पडिवेसिओ जह वारिज्जतोवि पुत्तनहिं । अहियं निठुरभासी होइ तहा अहमवि अहम्मो ॥३४॥ तो भणिओ अन्नेहिं को सो पाडोसिओ कहसु इण्डि । सो भणइ बुड्ढसिट्टी नामेणं आमि संतोत्ति ।। विहवी निटूरभासी पुत्तंपपुत्ताइसंतइसमेओ । अह अन्नया पयत्तो वीवाहो तस्स गेहम्मि ॥३६॥ तणय१हियाए, तत्तो पत्ते वारिज्जयस्म समयम्मि । पुत्तेण पिया भणिओ पयंपियव्वं न दुव्वयण ॥ अन्नोवि हु भासंतो अमंगलं ताय ! वारियव्यो य । जम्हा आसन्नोचिय पवट्टए लग्गसमउत्ति ॥३८॥ तो भणइ सिट्ठी संतो लग्गं वा एउ मरणसमओ वा । नाहं किंचि भणिस्सं मुओव्व मुक्कच्च चिट्ठिस्सं ॥ तत्तो निसीहसमए सयं समुझेवि संतओ सिट्टी । अवलोइवि गहचकं विणिच्छिउ लग्गसमयं च ॥४०॥ सो सदइ नियतणय रे रे छोहरय ! गोक्खयं ठोडं । उट्टवसु जेण लग सो साहइ जइ मओ नेय ॥४१॥ तो भणियं तणएणं मा मा मा ताय ! एरिसं वयणं । भणसु कल्लाणवयणं जं चउरीए धुया चडिही ॥ चडउ चउरीइ मूलीए वावि ताहं न किंपि पिस्सं । जाव न एमा रंडा मह गेहाओ उ नीहरिया ॥ .
इति सामायिकरतयोस्तयोव्रजन्ति वासरा बहवः । किन्तु विसढः प्रमादी राजकथाद्यपि भाषते ॥२९॥ कृतसामायिकोऽपि करोति हासोपहासकेलिलीलाः । वार्यते मित्त्रेण तथापि प्रकृतिरियं तस्य ॥३०॥ नो विरमत्येताभ्यस्ततः श्रावकजनेनेति भणितः । गृहीतसामायिकनियमा हासखेलादि वर्जयन्ति ॥३१॥ कृतसामायिकः पूर्व बुद्ध्या प्रेक्ष्य भाषेत । सदा निरवद्यं वचनमन्यथा सामायिकं न भवेत् ॥३२॥ ततो भणति विसढश्राद्धः किं कुर्मो ममेदृशी प्रकृतिः । वार्यमाणोऽपि हि धार्मिकैरधिकं प्रवर्ते ॥३३॥ मम प्रातिवेश्मिको यथा वार्यमाणोऽपि पुत्रनप्तृभिः । अधिकं निष्ठुरभाषी भवति तथाऽहमप्यधर्मः ॥३४॥ ततो भणितोऽन्यैः कः स प्रातिवेश्मिकः कथयदानीम् । स भणति वृद्धश्रेष्ठी नाम्नाऽऽसीच्छान्त इति ॥३५॥ विभवी निष्ठुरभाषी पुत्रप्रपुत्रादिसंततिसमेतः । अथान्यदा प्रवृत्तो वीवाहस्तस्य गेहे ॥३६॥ तनयदुहितुः, ततः प्राप्ते विवाहस्य समये । पुत्रेण पिता भणितः प्रजल्पितव्यं न दुर्वचनम् ॥३७॥ अन्योऽपि हि भाषमाणोऽमङ्गलं तात ! वारयितव्यश्च । यस्मादासन्न एव प्रवर्तते लग्नसमय इति ।।३८॥ ततो भणति श्रेष्ठी शान्तो लग्नं वैतु मरणसमयो वा । नाहं किञ्चिद्भणिष्यामि मृत इव मूक इव स्थास्यामि ॥ ततो निशीथसमये स्वयं समुत्थाय शान्तः श्रेष्ठी । अवलोक्य ग्रहचक्रं विनिश्चित्य-लग्नसमयं च ॥४०॥ स शब्दयति निजतनयं रे रे दारक ! गोसतं भट्टम् । उत्थापय येन लग्नं कथयति यदि मृतो नैव ॥४१॥ ततो भणितं तनयेन मा मा मा तात ! ईदृशं वचनम् । भण कल्याणवचनं याद्विवाहमण्डपे दुहिता चटिष्यति ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003242 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1919 |
| Total Pages | 220 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 13 MB |