________________
३५६
सुपासनाह चरिअम्मि
1
एपि इमे दठ्ठे मं मूढा जह मया तहनेवि । मा मुज्झंतु मरंतु य चिंतिय पडिया नईए अहं ||२९|| पच्छा पुणो विचितियमहह ! महापात्रमेयमायरियं । अप्पाणम्मि परम्मि य वहो निसिद्धो जिणिदेहिं इय मरणभीरुया हं तुम्हाणं दिहिगोयरं पत्ता । निक्कारणकरुणारसपरेहिं जीवाविया एवं ॥ ३१ ॥ तो ते हिंसा भणिया भइणी अम्हाण तं महाभागे ! । आगच्छ गिहे पच्छा पिऊण पासे नइस्सामो ॥ ३ः तो हि समं रयणायरस सिट्टिस्स सा गिहं पत्ता । कहिया य तस्स वत्ता तेण कया उचियर डिवत्ती ॥ ३ ओ तत्तो ती सिट्टी रयणायरो मह पिऊणं । होइ अधिई, तेसिं ता जाणावह मह सख्वं ||३४| णावि तव कथं सावि पुणो तम्मि चैत्र समयस्मि । न गया 'इमाई धम्मे ठावेमी' इय विचिते ॥ ३ गिहिधम्मं तो तीए सम्मं जाणावियाई सव्वाई । तेहिवि सो सत्तीए पडिवो गुरुमूलम्मि || ३६॥ तज्जयाई तत्यागयाई थेवेहि चेव दियहेहिं । गउरवियाई रयणायरेण कहिये च तेसिमिमं ||३७| तुम्ह विओए तुम्हें सुयाए अम्हाण सफलिओ जम्मो । जिणधम्मपयाणेणं, इमं च सच्चं कयं वयणं ॥ ३ “यद्यपि विपदि विनश्यति परमुपकुरुते तथापि खलु सुजनः । स्वयमगुरुर्दान्न[ ? ]पि समीपलोकं तु सुरभयति तो तीसे पियराई चिंतंति जहा इमीए विसएसुं । गिद्धिं जणइस्लामो आसामित्तं इमं अम् ||३९|| जाइ अन्नपि जणं विसएस विरंजई ठवइ धम्मे । तीसे सयंमासत्ती विसएस कओ इह भवम्मि ? ॥४ इत्तो य सा पर्यपइ चलणेसुं पणमिऊण पियराण । किज्जर मे अनुकंपा दिक्खा दाविज्जड इव ॥४ जं मह एयावत्था मरणस्स निबंधणं वरायाणं । संजाया तेसिमहं, विवेयवियलत्तणेणं च ॥४२॥
एवमपीमौ दृष्ट्वा मां मूढौ यथा मृतौ तथान्येऽपि । मा मुह्यन्तु म्रियन्तां च चिन्तयित्वा पतिता नद्यामहर पश्चात् पुनर्विचिन्तितमहह 1 महापापमेतदाचरितम् । आत्मनः परस्य च वधो निषिद्धो जिनेन्द्रैः ॥३०॥ इति मरणभीरुरहं युवयोर्दृष्टिगोचरं प्राप्ता । निष्कारणकरुणारसपराभ्यां जीवितैवम् ॥३१॥
ततस्ताभ्यां सी भणिता भगिन्यावयोस्त्वं महाभागे ! । आगच्छ गृहे पश्चात् पित्रोः पार्श्वे नेष्यावः ॥ ३२ ततस्ताभ्यां समं रत्नाकरस्य श्रेष्ठिनः सा गृहं प्राप्ता । कथिता च तस्य वार्ता तेन कृतोचितप्रतिपत्तिः ॥ ३ भणितस्ततस्तया श्रेष्ठी रत्नाकरो मम पित्रोः । भवत्यधृतिः, तौ तस्माज्ज्ञापय मम स्वरूपम् ॥३४॥ तेनापि तथैव कृतं सापि पुनस्तस्मिन्नेव समये । न गता 'इमान् धर्मे स्थापयामि' इति विचिन्त्य ||३५|| गृहिधर्मं ततस्तया सम्यग ज्ञापिताः सर्वे । तैरपि स शक्त्या प्रतिपन्नः सुगुरुमूले ||३६|| तज्जननीजनको तत्रागतौ स्तोकैरेव दिवसैः । गौरवितौ रत्नाकरेण कथितं च तयोरिदम् ||३७|| युवयोर्वियोगे युवयोः सुतयाऽस्माकं सफलितं जन्म । जिनधर्मप्रदानेन, इदं च सत्यं कृतं वचनम् ||३८|| ततस्तस्याः पितरौ चिन्तयतो यथाऽस्या विषयेषु । गृद्धिं जनयिष्याम आशामात्रमिदमस्माकम् ॥३९॥ येत्यन्यमपि जनं विषयेषु विरञ्जयति स्थापयति धर्मे । तस्याः स्वयमासक्तिर्विषयेषु कुत इह भवे ? || ४ | इतश्च सा प्रजल्पति चरणौ प्रणम्य पित्रोः । क्रियतां मय्यनुकम्पा दीक्षा दाप्यतामिव ॥ ४१ ॥ यद् ममैतदवस्था मरणस्य निबन्धनं वराकयोः । संजाता तयोरहं, विवेकविकळवेन च ॥ ४२ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org