________________
३५२
सुपासनाह-चरिअम्मि
तुह पुरिसरयण ! एसो क्वसाओ साहसिक्करसियस्स । सो भणइ सच्चमेयं किंपुण तइयव्वयं भग्गं ॥५४॥ सो आह एवमेयं किंपुण साहम्मियम्मि वच्छल्लं । मइ तुब्भेहिं विहियं तं पुण उवयारि संजायं ॥५५॥ संघस्स परमभट्टारयस्स जिणनाहचेइयाणं च । तहवि इह सति गुरुणो, आलोइज्जउ इमं तेसिं ॥५६॥ कुमरेण तो तहेव य विहिये, इत्तो य विस्ससेणोवि । नरनाहो नीरोगो जाओत्ति समागया वत्ता ॥५७॥ पुव्वुत्तवइयरेणं पुरस्स अभयंति सह कुमारेण । निवविस्ससेणमंगलकरणत्थं जाइ अहिगारी ॥५८॥ कहइ कुमरस्सरूवं तं सोउं नरवरो विचिंतेइ । पुत्तरहियस्स पुत्तो एसोच्चिय होउ मह इन्हिं ॥५९॥ थूलाणवराहाणं जंतूण वहम्मि एस जं विरओ । तो विस्सासगयस्सवि मह अस्थि भयं न एयाओ॥६॥ इय तं जुवरायपए ठविय निक्खिवइ तम्मि रज्जभरं । उच्छप्पइ तस्संगा जिणमयं लद्धसम्मत्तो ॥६१ पुव्बुत्थाइयनरवरदेसे दंडाहिवं ठवइ महणं । तद्देसट्टियचरडा रजंतरनियडदेसठियं ॥६२॥ लुटंति जणं आणति तद्धणं माणुसं च, महणो य । उच्छाहइ ते, तेवि य दिति पयत्थाण छब्भागे ॥६३ सो लोहग्गहघत्थो न गणइ तइयव्ययस्स मालिन्नं । सीमालदेसराओवि जाणिउं चिंतइ, न देस ॥६॥ लूडावतो ठाही एसो तो धायगाओ सो महणं । वैवरोयावइ, सोवि हु विहिऊणं तइयवयभंग ॥६॥ संचियपवरपयत्थेसु मुच्छिओ घायगम्मि अइकुद्धो । रुद्दज्झाणोवगओ पत्तो तच्चाए पुढवीए ॥६६॥ भमिही भवम्मि सुचिरं तम्हा तइयव्वयम्मि अइयारं । तक्करपओगरूवं. वजह जइ महह सिवसोक्खं॥६७
कुतूहलेन हस्तात्तस्य गृहीत्वा तत्प्रलोकमानः । पल्लीपतेर्नाम दृष्टा रञ्जितमना भणति ॥१३॥ तव पुरुषरत्न ! एष व्यवसायः साहसैकरसिकस्य । स भणति सत्यमेतत् किन्तु तृतीयतवं भग्नम् ॥१४॥ स आहैवमेतत् किन्तु साधर्मिकेऽपि वात्सल्यम । मयि युष्माभिर्विहितं तत्पुनरुपकारि सजातम् ॥१५॥ संघस्य परमभट्टारकस्य जिननाथचैत्यानां च । तथापीह सन्ति गुरवः, आलोच्यतामिदं तेभ्यः ॥५६॥ कुमारेण ततस्तथैव च विहितम्, इतश्च विश्वसेनोऽपि । नरनाथो नीरोगो जात इति समागता वार्ता ॥१७॥ पूर्वोक्तव्यतिकरण पुरस्याभयमिति सह कुमारेण.। नृपविश्वसेनमङ्गलकरणार्थ यात्यधिकारी ॥१८॥ कथयति कुमारस्वरूपं तत् श्रुत्वा नरवरो विचिन्तयति । पुत्ररहितस्य पुत्र एष एव भवतु ममेदानीम् ॥१९॥ स्थूलानपराधानां जन्तूनां वध एष यद् विरतः । ततो विश्वासगतस्यापि ममास्ति भयं नैतस्मात् ॥६॥ इति तं युवराजपदे स्थापयित्वा निक्षिपति तस्मिन्राज्यभरम् । उत्सर्पयति तत्सङ्गाजिनमतं लब्धसम्यक्त्वः॥६१। पूर्वोत्थापितनरवरदेशे दण्डाधिपं स्थापयति महनम् । तद्देशस्थितचरटा राज्यान्तरनिकटदेशस्थितम् ॥६२॥ लुण्टन्ति जनमानयन्ति तद्धनं मानुषं च, महनश्च । उत्साहयति तान् , तेऽपि च ददति पदार्थानां षष्ठभागान् ॥ स लोभग्रहग्रस्तो न गणयति तृतीयव्रतस्य मालिन्यम् । सीमस्थदेशराजोऽपि ज्ञात्वा चिन्तयति, न देशम् ॥६४| लुण्टयन् स्थास्यत्येष ततो घातकात्स महनम् । व्यपरोपयति, सोऽपि खलु विधाय तृतीयव्रतभङ्गम् ॥६५॥ संचितप्रवरपदार्थेषु मूच्छितो घातकेऽतिक्रुद्धः । रौद्रध्यानोपगतः प्राप्तस्तृतीयायां पृथिव्याम् ॥६६॥
१ ख. वावायावद।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org