________________
महकहा ।
३५१
1
सोहि तत्ततं जहट्टिय साहए अहहिगारी । जोडियहत्था कुमरं पत्थिय नियमंदिरं नेइ ||३९|| सम्मा सकार, इत्तो य जमालिपल्लिनाहेण । सुयअलियनरेसर विस्ससेणपंचत्तवते ||४०|| आगंतूणं रुद्धं तं पुरमित्तो जलं न तम्मज्झे । बाहिरजलं निरुद्धं परचकेणं तओ लोओ ॥। ४१॥ अच्चतमात्तं पत्तो अहिगारिणं भणइ एवं । पुग्भेयस्स समप्पह काऊण दयं उवरि अम्ह ||४२|| faniमूढो अहिगारी जान चिट्ठए ताव | तो कुमरेणं मणियं एगंते, भणह लोयमिणं ||४३|| जह ज जुत्तं होही तं काहमहं पभायसत्यम्मि । तो तेण तहेव कयं पच्छा कुमरं भइ सोवि || ४४ || किं काव्य कुमरो तं भणइ जमिह कायव्वं । पभाएच्चिय कहियन्नं संपयं नेय || ४५ ॥ तोरणीएम पायारं लंबिऊण किरणेण । विज्युक्तिण गओ आवासे पल्लिनास ||४६|| तस्सय सयणहाणं संचारिनकमेडयस्तुवरिं । वहडिओत सुत्तं धरिय वाहा ॥४७॥ ture अहं इत्थ पुरे जक्खो आरक्खगो य एक्स्स । ता जइ इत्थ पभाए चिट्ठसि तो मरसि निब्भतं ॥ इणि नाकारणं च तस्स हत्याओ । वित्तुं तहेव किरणं दाऊणं जाइ सहाणं ॥ ४९ ॥ - पल्लिवई हु भीओ तक्खणमेव य पयाणयं देइ । कहिउं जहट्ठियं परियणस्स आसन्नवत्तिस्स ||५० || अह अहिगारिचरावि हु पिच्छंता तं तहेव सुणिऊणं । साहंति तस्स सोवि हु हिट्ठो कुमरस्स तं कइह || ५१|| पण कुमरो पुन्नोदएण तुह जायमेयमह सोवि । कुमरंगुलीए पासइ मुद्दारयणं सुदिष्पतं ॥ ५२ ॥ कोऊहलेण हत्थाउ तस्स गहिऊण तं पलोयंतो । पल्लीवइस्स नामं दटुं रंजियमणो भइ ||५३||
सोऽपि हि तदवृत्तान्तं यथास्थितं कथयत्यथाधिकारी । योजितहस्तः कुमारं प्रार्थ्य निजमन्दिरं नयति ॥ ३९ ॥ सम्मानयति सत्कारयति, इतश्च जमालिपल्लीनाथेन । श्रुतालीकनरेश्वरविश्वसेनपञ्चत्ववार्तेन ॥४०॥ आगत्य रुद्धं तत्पुरमितो जलं न तन्मध्ये । बाह्यजलं निरुद्धं परचक्रेण ततो लोकः ॥४१॥ अत्यन्तमाकुलत्व प्राप्तोऽधिकारिणं भणत्येवम् । पुरमेतस्मै समर्पयत कृत्वा दयामुपर्यस्माकम् ॥४२॥ किंकर्तव्यविमूढोऽधिकारी यावत्तिष्ठति तावत् । ततः कुमारेण भणितमेकान्ते, भणत लोकमिमम् ॥४३॥ यथा यद् युक्तं भविष्यतिं तत्करिष्येऽहं प्रभातसमये । ततस्तेन तथैव कृतं पश्चात्कुमारं भणति सोऽपि ॥ ४४ ॥ किं कर्तव्यमिदानीं कुमारस्तं भणति यदिह कर्तव्यम् । तद् युष्माकं प्रभात एव कथयितव्यं सांप्रतं नैव ॥४५॥ ततो रजन्यां कुमारः प्राकारं लङ्घित्वा किरणेन । विद्योत्क्षिप्तेन गत आवासे पल्लीनाथस्य ॥ ४६ ॥ तस्य च शयनस्थानं संचारिमकाष्ठमालाया उपरि । तथैव तत्र चटितस्तं सुप्तं धृत्वा बाहुना ॥४७॥ भणत्यहमत्र पुरे यक्ष आरक्षकश्चतस्य । तस्माद् यद्यत्र प्रभाते तिष्ठसि ततो म्रियसे निर्भ्रान्तम् ॥४८॥ इति भणित्वा नामाङ्कितमुद्रारत्नं च तस्य हस्तात् । गृहीत्वा तथैव किरणं दत्त्वा याति स्वस्थानम् ॥४९॥ पल्लीपतिरपि खलु भीतस्तत्क्षणमेव च प्रयाणकं ददाति । कथयित्वा यथास्थितं परिजनस्यासन्नवर्तिनः ॥५०॥ अथाधिकारिचरा अपि हि पश्यन्तस्तत्तथैव श्रुत्वा । कथयन्ति तस्य सोऽपि हि हृष्टः कुमारस्य तत्कथयति ॥ ५१॥ प्रभणति कुमारः पुण्योदयेन तव जातमेतदथ सोऽपि । कुमाराङगुल्यां पश्यति मुद्रारत्नं सुदीप्यमानम् ||१२||
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org