________________
सुपासनाह-चरिअम्मितत्तो मुद्दारयणं खिवेइ तप्पेडमज्झभागम्मि । उक्खुडिय चम्मसंधी जह न य त कोवि पिच्छेइ ॥२८ इत्तो य नरबरिदो उत्तारइ जाव सव्वमाहरणं । तो अंगुलीयर यणं नो पेच्छइ मुणइ पडियमिणं ॥२९ आरक्खियस्स तो कहइ सोवि आगंतुगं पुरजणं च । सोहइ विविहोवाएहिं वाहियालीए तह मग्गे ॥३. धूलीधोएहितो रेणुं सोहावए असेसपि । नो लहइ, कहइ तत्तो इमं सरूवं नरिंदस्स ॥३१॥ तेणावि तत्य नयरे दवाविओ पडहओ समग्गम्मि । जेणं केणवि पत्तं मुद्दारयणं समप्पेउ ।।३२॥ अभयं तस्स पयच्छामि, पंचदिवसाण जइ परं कहवि । पुत्तेणवि तं गहियं जाणिस्सं, सोवि मह वज्झो तत्तो तं देवजसो सोउं हक्कारिऊण धणदेवं । भणइ जहा वच्छ ! तए तइया नं दिट्टमंगुलियं ?॥३४॥ तइया कइया, इञ्चाइ पभणिए तेण भणइ देवजसो । जइया मह पिट्टीए गओ सि उजाणजिणभवणे तं दिटुं आसि जया मएवि, ता जइ इमं तए गहियं । तो अप्पसु नरवइणो होही पच्छा उ तमपत्थं तह तकरधिक्कारो वच्छ ! अतुच्छो इमस्स वंसस्स । तो तेणं पडिभणिय न हु ते संगाओ फलमन्नं चोरंकारकलंकंपि मज्झ तं देसि नस्थि तुह सरिसो । अन्नो विसिट्ठसुयणो, अलाहि ता तुज्झ संगण इय भणिउं नियभवणे पत्तो सो नियमणम्मि संतुट्ठो। अह रन्नो पडिहारो एगंते तेण विन्नत्तो ॥३९॥ नरवइगोचिप कजं विनवियव्वं निवस्स अस्थि मए । अचंतं एगतं तो मं दंसेहि नरवइणो ॥४०॥ तह तेण कए सोवि हु रायं विन्नवइ देव ! देवजसो । धम्मिछलेण जेणं मुसिओवि न चेयए लोओ ॥ सो चलिओ जिणभवणे जम्मि दिणे पडियमंगुलीयं ते । तप्पिट्टीए गओ हं तेणं उग्गुडिय धरणीओ॥
ततो मुद्रारत्नं क्षिपति तत्पेटामध्यभागे । तुडित्वा चर्मसंधी यथा न च तत्कोऽपि पश्यति ॥२८॥ इतश्च नरवरेन्द्र उत्तारयति यावत् सर्वमाभरणम् । ततोऽङ्गुलीयरत्नं नो पश्यति जानाति पतितमिदम् ॥२९॥ आरक्षिकस्य ततः कथयाति सोऽप्यागन्तुकं पुरजनं च । शोधयति विविधोपायैर्वाह्याल्यास्तथा मार्गान् ॥३०॥ धूलीधोतृभ्यो रेणु शोधयत्यशेषमपि । नो लभते, कथयति तत इदं स्वरूपं नरेन्द्रस्य ॥३१॥ तेनापि तत्र नगरे दापितः पटहः समग्रे । येन केनापि प्राप्तं मुद्रारत्नं समर्पयतु ॥३२॥ अभयं तस्य प्रयच्छामि, पञ्चदिवस्या यदि परं कथमपि । पुत्रेणापि तद् गृहीतं ज्ञास्यामि, सोऽपि मम वध्यः ततस्तद् देवयशाः श्रुत्वा हक्कारयित्वा धनदेवम् । भणति यथा वत्स ! त्वया तदा तद् दृष्टमङ्गुलीयम्॥३४ तदा कदा, इत्यादौ प्रभणिते तेन भणति देवयशाः । यदा मम पृष्ठे गतोऽस्युद्यानजिनभवने ॥३५॥ तद् दृष्टमासीद्यदा मयापि, ततो यदीदं त्वया गृहीतम् । ततोऽर्पय नरपतये भविष्यति पश्चात्तु तदप्रार्थ्यम् ॥३६ तथा तस्करधिक्कारो वत्स ! अतुच्छोऽस्य वंशस्य । ततस्तेन प्रतिभणितं न खलु ते सङ्गात्फलमन्यत् ॥३७॥ चौर्यकारकलङ्कमपि मम त्वं ददासि नास्ति तव सदृशः । अन्यो विशिष्टसुजनः, अलं तस्मात्तव सङ्गेन ॥३८ इति भणित्वा निजभवनं प्राप्तः स निजमनसि संतुष्टः । अथ राज्ञः प्रतीहार एकान्ते तेन विज्ञप्तः ॥३९॥ नरपतेरेव कार्य विज्ञपयितव्यं नृपायास्ति मया । अत्यन्तमेकान्ते ततो मां दर्शय नरपतये ॥४०॥ तथा तेन कृते सोऽपि खलु राजानं विज्ञपयति देव ! देवयशाः । धमिच्छलेन येन मुषितोऽपि न चेतति लोक:
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org