________________
३१४
सुपासनाह-चरित्र्यमि
दाऊण धम्मलाभं मुणिणा भणिओ नरेसरो एवं । अज्जवि इइ विलसिज्जइ मुणिएवि निसाए वृत्तंते तो रन्ना तो ससा सविसेसं पुच्छिओ मुणी एवं । भयवं ! नागदिवायर ! कइदियहो ताण संबंधो तो मुणिणां संत्तं किं चिंताए इमाए नरनाह ! | तं 'चिंतसु जेण विडवणाओ नो हुंति पुण एवं॥५ तो पण नरनाहो कहेहि मह नाह ! सुद्धनियधम्मं । तो कहिओ मुणिधम्मो सवित्थरो तेणवि पवन सोय अहं, इय कहियं विसेसनिव्वेयकारणं निययं । इन्हि सुणेह धम्मं सम्मं सिवमग्गगमणर हं ॥ ६८ सो धम्मो होइ दुहा जइगिहिभेएण तत्थ जइधम्मो । पत्ररमहव्वयमूलो इयरो य अणुब्वयाईओ ||६१ || पढमं पढो कहिओ सवित्थरो ताण तयसमत्थाण | सम्मत्ताई बीओवि साहिओ सम्पर्वचोवि ||६२| सह सम्पत्तेण तओ पढमं बीयं चणुव्वयं तेहि । परियाणिऊण सम्मं पडिवन्नं भावसुद्धी || ६.३ || वंदे मुसिहं नियनियठाणेसु ते गया तत्तो । साहूवि विहारेणं अम्नत्थ गओ, तओ तेवि ॥६४॥ सृणिकहिएणं त्रिहिणा पालिति पयत्तओ गहियनियमे । सम्मत्ते दढचित्ता परोप्परं परमपीईए || ६५ || dig ईएमयणो उत्ताणो परववायभासी य । केली किलत्तकलिओ कलिपिओ दुप्पिय भासी ||६ अणसारस्स नियं संझाए कहइ सव्वदिणचरियं । जं वा केणवि कहिये गुज्झपि हु पडए तंपि ||६ तो मदि केणवि. मित्तेण रहम्मि साहियं तस्स । अप्पुत्तियस्स अत्थो अमुगस्स गिहे पविति ॥ ६ अरिन्मयणेण कहियं पुरओ घणसारसुयणसिरमणिणो । तो तेणं सो भणिओ न जुत्तमिय पयडिडं तुम्
इय
सहकारतरोस्तले उपशमपुञ्जमिव मुनिवरं दृष्ट्वा । उत्तीर्य गजस्कन्धाद् वन्देते परमभक्त्या ||१५|| दत्त्वा धर्मलाभं मुनिना भणितो नरेश्वर एवम् | अद्यापीति विलस्यते ज्ञातेऽपि निशो वृत्तान्ते ॥५६॥ ततो राज्ञा तोषवशात्सविशेषं पृष्टो मुनिरेवम् । भगवन् ! ज्ञानदिवाकर ! कतिदिवसस्तयोः संबन्धः ? ||२७| ततो मुनिना संलपितं किं चिन्तयाऽनया नरनाथ ! । तच्चिन्तय येन विडम्बना नो भवन्ति पुनरेवम् ||१८| ततः प्रभणति नरनाथः कथय मे नाथ ! शुद्धनिजधर्मम् । ततः कथितो मुनिधर्मः सविस्तरस्तेनापि प्रपन्नः स चाहम, इति कथित विशेषनिर्वेदकारणं निजम । इदानीं शृणुत धर्मं सम्यक् शिवमार्गगमनरथम् ॥६०॥ स धर्मो भवति द्विधा यतिगृहिभेदेन तत्र यतिधर्मः । प्रवरमहात्रतमूल इतरश्चाणुत्रतादिकः ॥ ६१ ॥ प्रथमं प्रथमः कथितः सविस्तरस्तेषां तदसमर्थानाम् । सम्यक्त्वादिर्द्वितीयोऽपि कथितः सप्रपञ्चोऽपि ॥३२ सह सम्यक्त्वेन ततः प्रथमं द्वितीयं चाणुत्रतं तैः । परिज्ञाय सम्यक् प्रतिपन्नं भावशुद्धया ॥ ६३ ॥ वन्दित्वा मुनिवृषभं निजनिजस्थानेषु ते गतास्ततः । साधुरपि विहारेणान्यत्र गतः, ततस्तेऽपि ॥६४॥ मुनिकथितेन विधिना पालयन्ति प्रयत्नतो गृहीतानियमान् । सम्यक्त्वे दृढचित्ताः परस्परं परमप्रीत्या ॥ ६५॥ किन्तु प्रकृत्या मदन उत्तानः परापवादभासी च । केलिकिलत्वकलितः कलिमियो दुष्प्रियभासी ॥ ६६ ॥ स धनसाराय निजं संध्यायां कथयति सर्वदिनचरितम् । यद्वा केनापि कथितं गुह्यमपि प्रकटयति तदपि ॥६ अन्यस्मिन् दिने केनापि मित्रेण रहसि कथितं तस्य । अपुत्रकस्यार्थोऽमुकस्य गृहे प्रविष्ट इति ॥ ६८ ॥
१ ग. बताए ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org