________________
भरहकहा ।
४२१
भणियं ती धणसिद्धि ! किं तुमं मं वियाणसे नो वा ? । सो भइ म नाया सामनेणं तुमं रमणी ॥ तो ती त कहियं लच्छी हं तुह कुले वसियपुव्वा । आ सत्तमवंसाओ, संपइ अन्नत्थ वच्चिस्सं ॥ ३० ॥ निव्विन्ना हं जेणं एत्थ निवासओ तओ तेण । भणियं सिम्यं वयसुत्ति जंपए तो इमं लच्छी ॥ ३१ ॥ अनि कुरो सि तं सिद्धि ! जेण नहु पत्तियंपि ते भणियं । को हेऊ तुह गमणे तुह अलगरियं मए किंव ? | किश्च ।
जइवि अहं लच्छीव हु तुमए अवगन्निया अलच्छीव । तुज्झ निरीहत्तणओऽणुरंजिया तहवि तुट्ठा है || मग्गसु जं ते रुच्चइ, भणियं तेणावि जइ तुम तुट्टा । तहवि तए न हु कज्जं, कज्जं पुण एत्तिएव ||३४|| जह मह कुटुंबविहडा न घडइ कइयावि दंतकलहेण । तं तह करेसु जइ तं सुप्रसन्ना सच्चओ मज्झ ॥ ३५॥ अन्नह तए न कज्जं, तो हसिउं भणइ सिट्ठी ! दक्खो सि । इय पभणतेण तए निगडियचरणा अहं विहिया || जम्हा वचतीए पढमयरुच्चिय इमो मह उवाओ । अन्नुन्नमहं पढमं विहडं पाडेमि बंधू ||३७|| ततो कुणति कलहं पच्छा गच्छेति रायपासम्म । जंपति य पेसुन्नं दंडिजंति य तो रन्ना ||३८|| अहवावि परोप्परओ जुज्झेवि मरंति हुंति गयपुन्ना । तत्तो सव्वं दव्वं नरिंदभवणं समलियइ ॥ ३९ ॥ मिच्छद्दिट्ठीवि विवेयत्रज्जिओ जिणमयम्मि अणभिन्नो । तस्सवि य इय अणिच्छा लच्छीविसए विसेसेण ॥ तं पुण लद्धविवेओ गहियवओ जिणमयं पवन्नोवि । भंजसि नियनियमधुरं युद्धो निर्द्धधसो धणियं ॥ ४१ ॥ किञ्च ।
गुरुणा निवारिवितुमए गहियं वयं इमं मूढ ! । ता विरम विरम अज्जवि अइयाराओ इमाओ तुमं ॥४२॥
भणितं तया घनश्रेष्ठिन् ! किं त्वं मां विजानासि नो वा । स भणति मया ज्ञाता सामान्येन त्वं रमणी ॥ ततस्तया तस्य कथितं लक्ष्मीरहं तव कुल उषितपूर्वा । आ सप्तमवंशात, संप्रत्यन्यत्र वजिष्यामि ||३०|| निर्विण्णाऽहं येनैकत्र निवासतस्ततस्तेन । भणितं शीघ्रं व्रजेति जल्पति तत इदं लक्ष्मीः ||३१|| अतिनिष्ठुरोऽसि त्वं श्रेष्ठिन् ! येन न खल्वेतावदपि त्वया भणितम् । को हेतुस्तव गमने तवापकृतं मया किंवा ? ॥ यद्यप्यहं लक्ष्मीरपि हि त्वयावगणिताऽलक्ष्मीरिव । तव निरीहत्वतोऽनुरञ्जिता तथापि तुष्टाऽहम् ॥३३॥ मार्गय यत्ते रोचते, भणितं तेनापि यदि त्वं तुष्टा । तथापि त्वया न हि कार्य, कार्य पुनरेतावतैव ||३४|| यथा मम कुटुम्बविघटन घटते कदापि दन्तकलहेन । तत्तथा कुरु यदि त्वं सुप्रसन्ना सत्यतो मम ॥ ३५॥ अन्यथा त्वया न कार्य, ततो हसित्वा भणति श्रेष्ठिन् ! दक्षोऽसि । इति प्रभणता त्वया निगडितचरणाहं विहिता ॥ यस्माद् व्रजन्त्याः प्रथमतर एवायं ममोपायः । अन्योन्यमहं प्रथमं विघटां पातयामि बन्धूनाम् ॥३७॥ ततः कुर्वन्ति कलहं पश्चाद् गच्छन्ति राजपार्श्वे | जल्पन्ति च पैशुन्यं दण्ड्यन्ते च ततो राज्ञा ॥ ३८ ॥ अथवापि परस्परतो युद्ध्वा म्रियन्ते भवन्ति गतपुण्याः । ततः सर्व द्रव्यं नरेन्द्रभवनं समुपसर्पति ॥ ३९ ॥ मिथ्यादृष्टिरपि विवेकवर्जितो जिनमेतऽनभिज्ञः । तस्यापि चेत्यनिच्छा लक्ष्मीविषये विशेषेण ॥४०॥ त्वं पुनर्लब्धविवेको गृहीतव्रतो जिनमतं प्रपन्नोऽपि । भनक्षि निज नियमधुरां लुब्धो निष्ठुरो गाढम् ॥ ४१ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org