________________
सेणकहा।
निभच्छियाए तीए विसजुत्ता मोयगा कया एए । तुम्हकए, तह अविसं मोयगद्गमत्तणो जुग्गं ॥१५॥ तत्तो छुहाभिभूयाए तीए भंतीए मोयगा भुत्ता । विससंजुत्ता तो तक्खणेण सा मरणमणुपत्ता ॥१६॥ एयम्मि य पुण थाले मोयगद्गमेव निव्विस, सेसा । विससंजुत्ता सव्वे, ता मह एए न कप्पंति॥१७॥ तुमए सकुडुबेणवि जइ कहवि हु भक्खिया इमे हुंता । ता असरणस्स मरण तुह होतं को निवारिज्जा?।। ता सकुडंबो छुट्टो तमिमीए आवईए कुण धम्मं । सो भणइ कहसुतं मह, तो साहू कहइ दुविहंपि॥१९॥ पढमऽसमत्थेण तओ सावयधम्मो पवज्जिओ तेण । भिक्रवागएहिं जइवि हु धम्मकहा नेय कहियव्वा ।। तहवि गुणं कलिऊणं मुणिणा सेणस्स साहिओ धम्मो । परमन्नेणं पच्छा पडिलाभिवि वंदए सेणो ॥ तं साहुं, सोवि गओ ठाणं, सेणोवि कुणइ जिणधम्मं । पुत्तपपुत्तेहिं तहा धणेण परिवड्ढए सिट्ठी॥२२॥ जायं जिणधम्मरयं सेणकुटुंबं कमेण सविसेसं । कयपरिग्गहपरिमाणो करेइ धम्मं जिणुद्दिढें ॥२३॥ अह अन्नोन्नं सुयभारिआओ कलहंति, तो सुया सेणं । पभणंति देह भायं जेण तुह होहिमो भिन्ना ॥ तो तेण तहा विहिए लहुओ पभणेइ बंधवं जिढं । जं अवलवियं दव्वं तंपि विभज्जेहि भागेहिं ॥२५॥ तो हरिणा सो भणिओ नत्थि महं किंपि किं मुहा भणसि । लोयभणिएहिं एवं सोउं सेणो विचिंतेइ।। ___"आक्षीरधारैक भुजामाग:कनिवासिनाम् । नमोऽर्थेभ्यो ये पृथक्त्वं भ्रातृणामपि कुर्वते ॥" तो तस्स निययभागो दिन्नो सेणेण तो घरकएवि । जुझंतो मूलहरे संठविओ सो सह हरेणं ॥२७॥ भणति च तान् प्रति;
को हेतुरिति करणे तस्या अपि, ततो मुनिवरः कथयत्येवम् । यथा कस्मिन्नप्यपराधे त्वया तथा तव कुटुम्बेन ॥ निर्भलितया तया विषयुक्ता मोदकाः कृता एते । युष्मत्कृते, तथाऽविषं मोदक द्विकमात्मनो योग्यम् ॥१५॥ ततः क्षुदभिभूतया तया भ्रान्त्या मोदको भुक्तौ । विवसंयुक्तो ततस्तत्क्षणेन सा मरणमनुप्राप्ता ॥१६॥ एतस्मिंश्च पुनः स्थाले मोदकद्विकमेव, निर्विषं शेषाः । विषसंयुक्ताः सर्वे, तस्मान्ममैते न कल्प्यन्ते ॥१७॥ त्वया सकुटुम्बेनापि यदि कथमपि हि भक्षिता इमेऽभविष्यन् । तदाऽशरणस्य मरणं तवाभविष्यत्को निवारयेत् ।। तस्मात्सकुटुम्बश्छुटितस्त्वमस्या आपदः, कुरु धर्मम् । स भणति कथय तं मम, ततः साधुः कथयति द्विविधमपि ॥ प्रथमासमथेन ततः श्रावकधर्मः प्रपन्नस्तेन । भिक्षागतैयद्यपि हि धर्मकथा नैव कथयितव्या ॥२०॥ तथापि गुणं कलायित्वा मुनिना सेनाय कथितो धर्मः । परमान्नेन पश्चात्प्रतिलाभ्य वन्दते सेनः ॥२१॥ तं साधु, सोऽपि गतः स्थानं, सेनोऽपि करोति जिनधर्मम् । पुत्रप्रपुत्रैस्तथा धनेन परिवर्धते श्रेष्ठी ॥२२॥ जातं जिनधर्मरतं सेनकुटुम्बं क्रमेण सविशेषम् । कृतपरिग्रहपरिमाणः करोति धर्म जिनोद्दिष्टम् ॥२३॥ अथान्योन्यं सुतभार्याः कलहायन्ते, ततः सुताः सेनम् । प्रभणन्ति दत्त भागं येन त्वद् भविष्यामो भिन्नाः ॥ ततस्तेन तथा विहिते लघुः प्रभणति बान्धवं ज्येष्ठम् । यदपलपितं द्रव्यं तदपि विभजस्व भागैः ॥२५॥ ततो हरिणा स भणितो नास्ति मम किमपि किं मुधा भणसि । लोकभणितैरेवं श्रुत्वा सेनो विचिन्तयति ॥ ततस्तस्य निजभागो दत्तः सेनेन ततो गृहकृतेऽपि । युध्यमानो मूलगृहे संस्थापितः स सह हरेण ॥२७॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org