________________
खित्ते वत्थुहिरने सुवन्नधणधनदुपयचउचरणे । कुवियम्मिवि परिमाणं कायव्वं बुद्धिमतेहि ॥१॥ परिमियमासेवतो अपरिमियमणंतयं परिहरतो । पावइ परम्मि लोए सेणुव्व अपरिमियं सोक्खं ॥ २॥ तथाहि
चामीयरधयचिचइयचेइया कंची पुरवरी अस्थि । तत्थ निवो नरवालो तस्स सिवानामिया भज्जा ॥३॥ सत्थस्थिमिच्छदिट्ठी सिट्ठी सेणुत्ति धणकणसमिद्धो । भज्जा कुवलयमाला कुवलयमालव्य गुणकलिया ॥ ताणं च तिनि तणया गुरुविणया देहकंतिजियकणया । हरिहरवंभभिहाणा कलासु कुसला नयनिहाणं !! अह नया कयाई सिद्विगिहे मासदिवसपारणए । पत्तो चउनाणमुणी भिक्खट्टमहाणुपुबीए ||६|| तं दद्दू पट्टिो सिट्ठी गहिऊण सत्तयत्थालं । अन्भुट्ठह से दाडं तो सो मुणिणा इमं भणिओ ||७|| न हु मे एए कप्पंति सुहुमजीवेर्हि जेण संसत्ता । को पच्चउत्ति भणिए, भणेइ एवं मुणी तत्तो ॥ ८ ॥ देह अत्यम् याण उवरि जेण दंसेमि । तेणवि तहत्ति विहिए तव्वन्ना जंतुणो दिट्ठा ||९|| तो ते मोत्तूण दहिं दाजं समुवट्टिओ मृणिवरस्स । तत्थवि तहेव भणिए पुव्वुत्ते पच्चए जाए ॥१०॥ तो मोयगाण थाल भरिऊण मुणिस्स दंसए जाव । ताव मुणिणावि भणिओ एए विसमोयया, साह । को पचओ कहिज्जउ, मुणीवि साहेइ मक्खिया इत्थ । जा जा लग्गइ सा सा पिच्छह निब्र्भतयं मरइ || तो सो विहियिओ भणेइ विसदायगं मह कहेसु । तो मुणिणा से कहिये कम्पयरी जा मया कल्ले | को ऊ इय करणे ती वि, तो मुणिवरो कहइ एवं । जह कम्मिवि अवराहे तुमए तह तुह कुटुंबे || १४ |
क्षेत्रे वस्तुहिरण्ये सुवर्णधनधान्यद्विपदचतुश्चरणे । कुप्येऽपि परिमाणं कर्तव्यं बुद्धिमद्भिः ||१|| परिमितमासेवमानोऽपरिमितमनन्तं परिहरन् । प्राप्नोति परस्मिल्लोके सेनवदपरिमितं सौख्यम् ॥२॥ चामीकरध्वजमण्डितचैत्या काची पुरीवराऽस्ति । तत्र नृपो नरपालस्तस्य शिवानामिका भार्या ॥ ३ ॥ तत्रास्ति मिथ्यादृष्टिः श्रेष्ठी सेन इति धनकणसमृद्धः । भार्या कुवलयमाला कुवलयमालेव गुणकलिता ॥४॥ तयोश्च त्रयस्तनया गुरुविनया देहकान्तिजितकनकाः । हरिहरब्रह्माभिधानाः कलासु कुशला नयनिधानम् ॥ अथान्यदा कदाचित् श्रेष्ठिगृहे मासदिवसपारण के । प्राप्तश्चतुर्ज्ञानमुनिर्भिक्षार्थमथानुपूर्व्या ॥ ६ ॥ तं दृष्ट्रा प्रहृष्टः श्रेष्ठी गृहीत्वा सक्तुस्थालम् । अभ्युत्तिष्ठति तस्मै दातुं ततः स मुनिनेदं भणितः ||७|| न खलु म एते कल्प्यन्ते सूक्ष्मजीवैर्येन संसक्ताः । कः प्रत्यय इति भणिते भणत्येवं मुनिस्ततः ||८|| दत्ताऽलक्तपक्ष्माणमेतेषामुपरि येन दर्शयामि । तेनापि तथेति विहिते तद्वर्णा जन्तवो दृष्टाः ||९|| ततस्तान् मुक्त्वा दधि दातुं समुपस्थितो मुनिवराय । तत्रापि तथैव भणिते पूर्वोक्ते प्रत्यये जाते ॥ १० ॥ ततो मोदकानां स्थालं भृत्वा मुनये दर्शयति यावत् । तावन्मुनिनापि भणित एते विषमोदकाः, स आह ॥ कः प्रत्ययः कथ्यतां, मुनिरपि कथयति मक्षिकाऽत्र । या या लगति सा सा पश्यत निर्भ्रान्तं म्रियते ॥ १२ ॥ ततः स विस्मितहृदयो भणति विषदायकं मह्यं कथय । ततो मुनिना तस्मै कथितं कर्मकरी या मृता कल्ये ।
1
१ ग. किंचि ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org