________________
सुपासनाह चरिअम्मि-.
ता तत्थ न तं पासइ तो पुच्छइ पाडिवेसियं तीसे । कत्थ गया हे ! एसा लीलावइनामिया, साह ॥६९॥ जाणामि नाह ! नाहं, तो राया विमगदुम्मणी सतो । तीए विरहे दुहिओ तं रयणि गमइ, वीयदिणे ॥ पुच्छइ मंतिं जह तुह भवणे जा मूलमेहरी आसि । लीलावइत्तिनामा सा कत्थ गयत्ति साहेसु ? ।।७१॥ सो भणइ देव ! कल्ले पच्चूसे सा बलावि गेहाओ । नीसारिया मएचिय जेण इयं संपयं रुटा ।।७२।। कस्सवि ठक्कुरपुत्तस्स बन्नएणं न एइ जिणभवणे । नय पंजलमोलग्गइ लग्गइ राडीवि सिक्खविया ॥७३। तो तट्टाणे अन्ना निवेसियव्वा मए य मेहरिया । तो मोणं काऊणं ठिओ नरिंदो, इओ सावि ।।७४। पसवइ समयम्मि सुयं वरलक्खणसंजुयं सुपच्छन्नं । वड्ढइ सचिवस्स गिहे ता जाव कलाण पारगओ। तो अन्नदिणे मंती भुवणाणंद सपुत्तयं नेउं । दंसह निवस्स सोवि हु तं पुच्छइ का इमा महिला ? ॥ तो मंती भणइ इमा नरिंद ! तुह पणइणी मह सुया य । एसो य तुम्ह तणओ मह पुण दोहित्तओ नाह!। तो विम्हइओ राया जा किंपि हु जंपिही तओ वहिया। सचिवेण तस्स सहसा समप्पिया सो उ वाएइ। जं किंचि तीए सद्धिं रहम्मि परिजंपियं तह कयंपि । तं सव्वं चिय पासइ लिहियं वहियाए सव्विवरं। तो हरिसविसाएणं समं नरिंदो करे करेऊण । कुमरमवगृहिऊण य नियअंके ठाविओ ताव ॥८॥ भणइ य भुवणाणदं अरं जिओ रंजिओ अहं तुमए । निययपइन्नानिव्वाहणेण तह तणयलंभेण ॥८१ ता तुह रजं एयं एसो पुत्तो य तुज्झ इह राया । ससमीहिय मए पुण कायव्वं संपयं चेव ॥८२।। तदा तत्र न तां पश्यति ततः पृच्छति प्रातिश्मिकीं तस्याः । कुत्र गता हे ! एषा लीलावतीनामिका, साह जानामि नाथ ! नाहं, ततो राजा विमनोदुर्मनाः सन् । तस्या विरहे दुःखितस्तां रजनि गमयति, द्वितीयदिने पृच्छति मन्त्रिणं यथा तव भवने या मूलगायनी आसीत् । लीलावतीतिनामा सा कुत्र गतेति कथय ?||७१ स भणति देव ! कल्ये प्रत्यूषे सा बलादपि गेहात् । निःसारिता मयेव येनेय सांप्रतं रुष्टा ॥७२॥ कस्यापि ठक्कुरपुत्रस्य वर्णकेन नैति जिनभवने । न च प्राजलमवलगति लगति रटितुं शिक्षिता ॥७३॥ ततस्ततः-थानेऽन्या निवेशयितव्या मया च गायनी । ततो मानं कृत्वा स्थितो नरेन्द्रः, इतः सापि ॥७४॥ प्रसूते समये पुत्रं वरलक्षणसंयुतं सुप्रच्छन्नम् । वर्धते सचिवस्य गृहे तावद्यावत्कलानां पारगतः ॥७॥ ततोऽन्यदिने मन्त्री भुवनानन्दा सपुत्र का नीत्वा । दर्शयति नृपस्य, सोऽपि हि तं पृच्छति केयं महिला है। ततो मन्त्री भणतीयं नरेन्द्र ! तव प्रणयिनी मम सुता च । एष च तव तनयो मम पुनौहित्रो नाथ ! | ततो विस्मितो राजा यावत्किमपि हि जल्पिष्यति ततो वहिका। सचिवेन तस्य सहसा समर्पिता स तु वाचयति। यत्किञ्चित्तया साध रहसि परिजल्पितं तथा कृतमपि । तत्सर्वमेव पश्यति लिखितं वहिकायां सविवरणम् ॥ ततो हर्षविषादाभ्यां समं नरेन्द्रः करे कृत्वा । कुमारमवगृह्य च निजाङ्के स्थापितस्तावत् ॥८॥ भणति च भुवनानन्दामरं जिता रञ्जितश्चाहं त्वया । निजप्रतिज्ञानिवोहणेन तथा तनयलाभेन ।।८१॥ तस्मात्तव राज्यमेतदेष पुत्रश्च तवेह राजा । स्वसमीहितं मया पुनः कर्तव्यं सांप्रतमव ॥८२॥
१क, 'या मेहरिया ली। २ख, ग, सज्ज । ३ ख ग, सन्ति।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org