________________
दुलहकहा।
३८७ परिवेमइ पक्कन, वंजणवरओयणाई अन्नेण । अन्नेणं वेसेणं घयाई ता जाव पइवत्थु ॥४२॥ . नवनवसिंगारेणं निवस्स परिवेसियं तओ राया। पुच्छइ कइ वहुयाओ हेडाउ य तुम्ह इह संति ?॥४३॥ सो भणइ जत्तियाओ दिट्ठा देवेण, तो नियो भोत्तुं । सुत्तो उवरिमभूमीपल्लंके गंगपुलिणसमे ॥४४॥ अह वहियाखडेहिं निवइविइन्नेहिं पुव्वमिव वेसं । काऊण निवपासे नमिउ गुणसुंदरी भणइ ॥४५॥ म उवलक्खह होउ उव उत्ता तो नरेसरो भणइ । बाहाविलनयणजुओ आरोवंतो तमंकम्मि ॥४६।। मह दुप्पिउणो तणया वच्छे ! गुणसुंदरित्ति नाम तुमं । भोयणकाले वच्छा दिहावि मए न विनाया।।४७।। अवरावरसिंगाराणेगवहूविब्भमो जओ जाओ । उचियं वेसं काउं आगच्छसु संपयं एत्थ ॥ ४८ ।। तह चेव कए तीए आहुए तह य पुन्नपालम्मि । परिपुटविहववत्तो राया गुणसुंदरि भणइ ॥४९॥ दिट्टतेण वच्छाए चेव मह परिणय इमं ताव । जह विडवो धम्मफलं धम्म पुण कहउ मे वच्छा ॥५०॥ सा पुण कुलकमेणं जणणीए सावियाए जिणधम्मे । बालत्तेवि य निउणा आसि कया तहवि इय भणइ । इह आवासासन्ने अस्थि मुणी सो विसेसओ धम्म । जाणेइ परिकहेइ य तो राया जाइ तत्थेव ॥५२॥ सह पुत्रपालगुणसुंदरीहिं आयन्नि तओ धम्मं । भणइ मुणिदं राया काउं रजट्टिई सुत्थं ॥५३॥ अहमणुसरामि इण्हि तुह चरणे, तो भणइ मुणिपवरो। नरनाह ! इत्थ अत्थे निरुज्जमेहि न होयव्वं॥५४॥ तो राया धवलहरे गंतुं सह मंतिउं पहाणेहिं । पुत्ताभावे ठविउं तं चिय जामाउयं रज्जे ॥५५॥
परिविष्य प्रथमं फलौघं प्रविशति गृहस्यान्तः । अन्यं कृत्वा वेशमागच्छति द्वितीयद्वारेण ।।४ १॥ परिवेवेष्टि पक्वान्नं, व्यञ्जनवरौदनान्यन्येन । अन्येन वेशेन घृतादि तावद्यावत्पतिवस्तु ॥४२॥ नवनवशृङ्गारेण नृपस्य परिवेषितं ततो राजा । पृच्छति कति वध्वो दास्यश्च युष्माकमिह सन्ति ? ॥४३॥ स भणति यावत्यो दृष्टा देवेन, ततो नृपो भुक्त्वा । सुप्त उपरितनभूमीपल्यङ्के गङ्गापुलिनसमे ॥४४॥ अथ वहि काखण्डैर्नृपतिवितीर्णैः पूर्वमिव वेशम् । कृत्वा नृपणर्धे नत्वा गुणसुन्दरी भणति ॥४५॥ मामुपलक्षयत भूत्वोपयुक्तास्ततो नरेश्वरो भणति । बाष्पाविलनयनयुत आरोपयंस्तामङ्के ।।४६॥ मम दुष्पितुस्तनया वत्से ! गणसुन्दरीति नाम त्वम् । भोजनकाले वत्सा दृष्टापि मया न विज्ञाता ॥४७॥ अपरापरशृङ्गारानेकवधूविभ्रमो यतो जातः । उचितं वेशं कृत्वाऽऽगच्छ सांप्रतमत्र ॥४८॥ तथैव कृते तयाऽऽहूते तथा च पुण्यपाले । परिपृष्टविभववाहॊ राजा गुणसुन्दरी भणति ॥४९॥ दृष्टान्तेन वत्साया एव मम परिणतमिदं तावत् । यथा विभवो धर्मफलं धर्म पुनः कथयतु मे वत्सा ॥५०॥ सा पुनः कुलकमेण जनन्या श्राविकया जिनधर्मे । बालवेऽपि च निपुणाऽऽसीत्कृता तथापीति भणति ॥५१॥ इहावासासन्नेऽस्ति मुनिः स विशेषतो धर्मम् । जानाति परिकथयति च ततो राजा याति तत्रैव ॥५२॥ सह पुण्यपालगुणसुन्दरीभ्यामाकण्य ततो धर्मम् । भणति मुनीन्द्रं राजा कृत्वा राज्यस्थिति सुस्थाम् ॥५३॥ अहमनुसरामीदानी तव चरणौ, ततो भणति मुनिप्रवरः । नरनाथ ! अबार्थे निरुद्यमैन भवितव्यम् ॥५४॥ सनो गजा धवलगृहे गत्वा सह मन्त्रयित्वा प्रधानैः । पुत्रामामे स्थापयित्वा तमेव जामातरं राज्ये ॥५५॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org