________________
चारकहा ।
३८१
छिदंतस्स य तं तस्स ऊसुयत्तेण सलिलमज्झम्मि । उयरप्पविछुरियाए नीणिओ अंतपन्भारो ||१५|| तो मह बहाए सो लग्गेउं निग्गओ मओ झति । तो तस्स बंधवेहि तत्थेव चिया लहु रइया ॥ १६ ॥ अहम नईए गंतुं मज्जणयं काउमागया तत्थ । किर तच्चियाए झंपं दाहं तो भेतुना धरिया ||१७|| बहाए अहं, तत्तो मए स भणिओ जहा पविसियव्वं । इमिणा समं चियाए निकारणबंधुणा नूणं ॥ १८ ॥ मह पुकारंतीए ठाणाओवि न चलिओ सि तं तइया । अन्नणवि लोएण उवेहियाए स पुण तुरियं ॥ १९ ॥ तह करिय सोउं झत्ति पविट्ठो जलस्स मज्झमि । महपाणरवखणट्टी तणंव नियजीवियं चत्तं ॥ २०॥ ताइएयम्मि म नाहं जीवामि मुंच बाहाओ । सो भणइ मए न सुओ वरतणु ! सदो तया तुज्झ ॥ अन्नह कहं विक्खं पाणसमाए करेमि तुज्झ अहं । तो भणिओ एस मए एवमिमं किंतु मज्झ कए || २२ || पाणा एयस्स गया तो हमवस्सं चियाए एयस्स । पविसिस्सं ता मुंचसु खमसु य जं किंपि अवरुद्ध || २३ || जइवि न मुंचसि तहवि हु जह तह पाणे अहं चहस्सामि । तो मुक्का तेण अहं चियं पविट्ठा य दड्ढा य ॥ अझवसायविसेसाओ सो इमो तुह सुआ समुप्पन्नो । जाया य अहं देवो वंतरजाईण मज्झमि ||२५|| इय पणि मए तुम्हाणं दंसियं नियसरूवं । इहिं वइराभिमुहं पडिउवयारस्स भावेण ||२६|| पभणेमि किंचि जइ मज्झ पत्थणं निष्फलं न य करेसि। तो भणियं वइरेण भणेहि तं जमिहमह उचियं ॥ ता भणियं देवेण नईए परकूललवलिलयहरए । चिट्ठर मुणी महप्पा तं वंदह दोवि भत्ती ||२८||
छिन्दतश्च तं तस्योत्सुकत्वेन सलिलमध्ये | उदरप्रविष्टक्षुरिकया नतोऽन्त्रप्राग्भारः ॥ १५ ॥ ततो मम बाहौ सलगित्वा निर्गतो मृतो झटिति । ततस्तस्य बान्धवैस्तत्रैव चिता लघु रचिता ॥ १६॥ अहमपि नद्यां गत्वा मज्जनं कृत्वाऽऽगता तत्र । किल तच्चितायां झम्पां दास्ये ततो भत्र धृता ॥१७॥ बाहुनाहम्, ततो मया स भणितो यथा प्रवेष्टव्यम् । अनेन समं चितायां निष्कारणबन्धुना नूनम् ॥१८॥ मयि पूत्कुर्वत्यां स्थानादपि न चलितोऽसि त्वं तदा । अन्येनापि लोकेनोपेक्षितायां स पुनस्त्वरितम् ॥ १९ ॥ तथा पूत्कृतं श्रुत्वा झटिति प्रविष्टो जलस्य मध्ये । मत्प्राणरक्षणार्थं तृणमिव निजजीवितं त्यक्तम् ॥२०॥ तस्मादित्येतस्मिन्मृते नाहं जीवामि मुञ्च बाहुतः । स भणति मया न श्रुतो वरतनु ! शब्दस्तदा तव ॥२१॥ अन्यथा कथमुपेक्षां प्राणसमायाः करोमि तवाहम् । ततो भणित एष मयैवमिदं किन्तु मम कृते ॥२२॥ प्राणा एतस्य गतास्ततोऽहमवश्यं चितायामेतस्य । प्रवेक्ष्यामि तस्मान्मुञ्च क्षमस्व च यत्किमप्यपराद्धम् ॥ यद्यपि न मुञ्चसि तथापि हि यथा तथा प्राणानहं त्यक्ष्यामि । ततो नुक्ता तेनाहं चितां प्रविष्टा च दग्धा च ॥ अध्यवसायविशेषात्सोऽयं तव सुतः समुत्पन्नः । जाता चाहं देवो व्यन्तरजातीनां मध्ये ॥ २५॥ इति प्रतिबन्धेन मया युवयोर्दर्शितं निजस्वरूपम् । इदानीं वज्राभिमुखं प्रत्युपकारस्य भावेन ॥ २६ ॥ प्रमणामि किञ्चिद्यदि मम प्रार्थनां निष्फलां न च करोषि । ततो भणितं वज्रेण भण त्वं यदिह ममोचितम् ॥ तदा भणितं देवेन नद्याः परकूललवलीलतागृहे । तिष्ठति मुनिर्महात्मा तं वन्देथां द्वावपि भक्त्या || २८॥
* ग. धारिया परणा !
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org