________________
६०
सुपासनाह-चरिअम्मिआगंतूणं तह पणमिऊण सिरिसेहरं नरवरिंदं । विन्नत्तममंदाणंदगग्गय तस्सिम पुरओ ॥१०२॥ दिट्ठीए देव ! पद्धसि देविंदनरिंदवंदिओ अज । तुह उज्जाणे संझाए आगओ जिणवरसुपासो॥१०३॥ तस्स य केवलनाणं उप्पन्नं संपयं अणाबाहं । लोयालोयभंतरसमत्थवत्थुप्पयासकरं ॥१०४॥ एगं तु कासवकुलं न केवलं धवलियं नियजसेण । तिहुयणमवि नीसेसं सुपासनाहेण नूणमिण।।१०॥ पिच्छसु सव्वत्थवि सामि! सालपुरओ चउविहसुराणं। रयणमयविमाणेहिं रेहइ नयरं सुरपुरिव्य॥१०६॥ अह भत्तिभरोणयमउलिमिलियकरसंपुडो पणमिऊण । हरिसेण जिणवरिंदं थोउं सक्कथएण तओ।।१०७|| दाउं धणद्धतेरसलक्खे दाणम्मि तीए, पडिहारं । आणविउ नयरीए कारवइ महूसवं राया ॥१०८॥ तह पडुपडहपयाणेण पउरलोयं पवट्टए सव्वं । समुचियसिंगारेणं जिणनाहनमंसणाहे ॥१०९॥ सयमवि य मत्तमयगलउत्तुंगतुरंगरहवरठिएहिं । अंतेउरसुयसामंतमंतिर्विदेहिं परिपरिओ ॥११॥ संचलिओ जावतहिं ताव यथणसिहरलुलियहारलया। करकलियकणयदंडा पविसेउ भणइ पडिहारी॥१११॥ देव ! पुरा तुब्मेहिं चउरमई नाम पेसिओ दूओ। जो आसि मयणमंजरिकन्नाए सयंवरनिमित्तं ॥११२॥ अंगाहिववंगाहिवमगहाहिवनरवईण कुमराणं । आमंतणत्यमिण्डिं सो चिट्टइ दारदेसम्मि ॥११३॥ तो मुंचसुत्ति भणिर नरवइणा सो पवेसिओ तीए । धरणियलविलुलियसिरो विनवइ सरूवमह पहुणो॥११॥ अहमासि गओ तुह सासणाओ अंगाइनिवपसूयाणं । आहवणत्थं कन्नासयंवरे देव! कुमराणं ॥११५॥
आगत्य तथा प्रणम्य श्रीशेखर नरवरेन्द्रम् | विज्ञप्तममन्दानन्दगद्गदं तस्येदं पुरतः ॥१०२॥ दिष्ट्या देव ! वय॑से देवेन्द्रनरेन्द्रवन्दितोऽद्य । तवोद्याने संध्यायामागतो जिनवरसुपार्श्वः ॥१०३॥ तस्य च केवलज्ञानमुत्पन्नं सांप्रतमनाबाधम् । लोकालोकाभ्यन्तरसमस्तवस्तुप्रकाशकरम् ॥१०४॥ एकं तु काश्यपकुलं न केवलं धवलितं निजयशसा । त्रिभुवनमपि निःशेष सुपार्श्वनाथेन नूनमिदम् ॥१०॥ पश्य सर्वत्रापि स्वामिन् ! शालपुरतश्चतुर्विधसुराणाम् । रत्नमयविमानै राजति नगरं सुरपुरीव ॥१०६॥ अथ भक्तिभरावनतमौलिमिलितकरसंपुटः प्रणम्य । हर्षेण जिनवरेन्द्रं स्तुत्वा शक्रस्तवेन ततः ॥१०७॥ दत्त्वा धनार्धत्रयोदशलक्षाणि दाने तस्यै, प्रतिहारम् । आज्ञप्य नगर्यां कारयति महोत्सवं राजा ॥१०॥ तथा पटुपटहप्रदानेन पौरलोकं वर्तयति सर्वम् । समुचितशृङ्गारेण जिननाथनमस्यनहेतोः ॥१०९॥ स्वयमपि च मत्तमदकलोत्तुङ्गतुरङ्गरथवरस्थितैः । अन्तःपुरसुतसामन्तमन्त्रिवृन्दैः परिकरितः ॥११०॥ संचलितो यावत्तत्र तावच्च स्तनशिखरलुठितहारलता। करकलितकनकदण्डा प्रविश्य भणति प्रतिहारी ॥१११॥ देव ! पुरा युष्माभिश्चतुरमति म प्रेषितो दूतः । य आसीद् मदनमञ्जरीकन्यायाः स्वयंवरनिमित्तम् ॥११२॥ अङ्गाधिपबङ्गाधिपमगधाधिपनरपतीनां कुमाराणाम् । आमन्त्रणार्थमिदानीं स तिष्ठति द्वारदेशे ॥११३॥ ततो मुञ्चेति भाणिते नरपतिना स प्रवेशितस्तया । धरणितलविलुठितशिरा विज्ञपयतिस्वरूपमसौ प्रभवे ॥११४। अहमासं गतस्तव शासनादङ्गादिनृपप्रसूतानाम् । आह्वानार्थ कन्यास्वयंवरे देव ! कुमाराणाम् ।।११५॥ १ ग. °रपुत्तमहंतमंतिसामतपरि ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org