Supasnahachariyam Part 01

SR No.: 003240
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1918
Total Pages: 282
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 18 MB

Page 98

केवल पत्यावो ।
६१
उचियपडिवत्तिपुत्रं मएवि सव्वे कमेण सच्चविया । नीसेस गुणिजणाउलपुहई अच्छेरयन्भूया ॥ ११६ ॥ संबंधविऊ रेसु जोअंति किंपि तं ताणं । कुलख्वविवपभिई नीसामन्नपि सामन्नं ॥११७॥ अह जोग्गयं मुणे सव्वाणवि सासणं तुह नरिंद ! | संपाडियं च तेहिवि पडिच्छियं नमिरमउलीहिं ।। ११८।। तो तक्खणदिन्नपयाणभेरिभंकारतुमुलियदियंता । सज्जियच उरंगवला आउच्छियगुरुजणा चलिया ।११९| लोभिता गुणकित्तणेण कुमरीए विसमठाणाई । लंघित्तु पंचनवसंखा कुमरा इह पत्ता ॥ १२० ॥ ता आइस लहुं चिय दीसन्तुदंडपुंडरीएहिं । टिविडिकिज्जइ तुह नयरिपरिसरो ताण सिन्नेहिं ॥ १२१ ॥ इय सुणिऊणं चिंतइ नरवरोवि एएवि जह पसंगाओ । दद्रूण भुवणसामिं लहंतु जयलच्छिपरिरंभं ॥ १२२ ॥ इय ताण पवेसत्थं पच्चोणीए बले समाइसइ । तेवि विहिओवयारा पविसंति महाविभूईए || १२३ || पत्ता य रायमंदिर ममंदमाणंदिया नरिंदेण । परिरंभिऊण पणमंतमउलिणो निद्धवयणेहिं ॥ १२४ ॥ तो कहियजिणागमवइयरेहिं तेहिंपि परिगओ राया । नियअंवाएय समं सोमाए करेणुयारूहो ॥ १२५ ॥ जिणनाहसमवसरणे संचलिओ भत्तिनिरुच्छाहो । पत्तो कमेण तत्तो करिणीए लहुं समोअर ।। १२६॥ ta fart पविस उज्जाणवणस्स मज्झभागम्मि । ता जिणवरस्स लच्छीवित्थारं पासिउं भणइ ।। १२७ ॥ अम्मो ! पिच्छसु पुरओ किंकरआयारधारयसुरेहिं । जिणनाहं मुत्तूणं सेविज्जइ कस्स कमकमलं ॥ १२८॥ छत्तत्तयं च तिहुयणसामित्वलक्खणं इमं कस्स । अन्नस्सोवरि सुइरं धरंति ससिपंडुरं तियसा ? ॥ १२९ ॥ रयणासणे निसन्नो वीइज्जइ सुरवरेहिं को अन्नो । अम्मो ! मोत्तूण जिणं चमरुप्पीलेहिं धवलेहिं ॥१३०॥
1
उचितप्रतिपत्तिपूर्वं मयापि सर्वे क्रमेण दृष्टाः । निःशेषगुणिजना कुलपृथिव्याश्चर्यभूताः ॥ ११६ ॥
यद्यत् संबन्धविदो वरेषु पश्यन्ति किमपि तत्तेषाम् । कुलरूपविभवप्रभृति निःसामान्यमपि सामान्यम् ॥ ११७ ॥ अथ योग्यतां ज्ञात्वा सर्वेषामपि शासनं तव नरेन्द्र ! | संपादितं च तैरपि प्रतीष्टं नम्रमौलिभिः ॥११८॥ ततस्तत्क्षणदत्तप्रयाणभेरी भाङ्कारतु मुलितदिगन्ताः । सज्जितचतुरङ्गबला आपृष्टगुरुजनाश्चलिताः ॥ ११९॥ लोभ्यमाना गुणकीर्तनेन कुमार्या विषमस्थानानि । लङ्घित्वा पञ्चनवतिसंख्याः कुमारा इह प्राप्ताः ॥ १२०॥ तस्मादादिश लध्वेव दृश्यमानोद्दण्डपुण्डरीकैः । मण्ड्यते तव नगरीपरिसरस्तेषां सैन्यैः ॥१२१॥ इति श्रुत्वा चिन्तयति नरवरोऽप्येतेऽपि यथा प्रसङ्गात् । दृष्ट्वा भुवनस्वामिनं लभन्तां जयलक्ष्मीपरिरम्भम् ॥ १२२॥ इति तेषां प्रवेशार्थं प्रत्युन्नीतं बलं समादिशति । तेऽपि विहितोपचाराः प्रविशन्ति महाविभूत्या ॥ १२३ ॥ प्राप्ताश्च राजमन्दिरममन्दमानन्दिता नरेन्द्रेण । परिरभ्य प्रणमन्मौलयः स्निग्धवचनैः ॥ १२४॥ ततः कथितजिनागमव्यतिकरैस्तैरपि परिगतो राजा । निजाम्बया च समं सोमया करेणुकारूढः || १२५ || जिननाथसमवसरणे संचलितो भक्तिनिर्मरोत्साहः । प्राप्तः क्रमेण ततः करिण्या लघु समवतरति ॥ १२६॥ यावद् विधिना प्रविशत्युद्यानवनस्य मध्यभागे । तावज्जिनवरस्य लक्ष्मीविस्तारं दृष्ट्वा भणति ॥ १२७ ॥ अम्ब ! पश्य पुरतः किङ्कराकारधारकसुरैः । जिननाथं मुक्त्वा सेव्यते कस्य करकमलम् ॥ १२८ ॥ छत्रत्रयं च त्रिभुवनस्वामित्वोपलक्षणमिदं कस्य । अन्यस्योपरि सुचिरं धरन्ति शशिपाण्डुरं त्रिदशाः ? ॥ १२९ ॥