________________
जम्माइपत्थावो। जइ पुण कहंपि एयं वीवाहमहूसपि पिच्छामि । संपइ सुपासकुमरस्स देव ! ता होमि कयकिच्चा ॥४३५॥ तो नरवइणा भणियं जइ एवं देवि ! ता तुमं सिग्छ । वच्चसु कुमरसमीवं वीवाहत्थं च पन्नवसु ॥४३६॥ तत्तो य पुहइदेवी वच्चइ कंचुइजणेण परियरिया । पासे सुपासकुमरस्स सोवि दद्रूण तं इति ॥४३७॥ अणुगमइ अभिमुहं चिय सत्तट्ट पयाई तहय कारवइ । आसणदाणप्पमुहं पडिवत्तिं तह य नमिऊण।।४३८॥ भालयलमिलियकरकमलसंपुडो विनवेइ कुमरोवि । संपइ तुम्हागमणे अम्मो ! किं कारणं-कहसु?॥४३९॥ पुहइजणणीए भणियं पुत्ताहं पेसियम्हि देवेण । तुह वीवाहमहूसवदंसणउकंठिओ जम्हा ॥४४०॥ देवो इयरजणोवि य, तह मज्झवि एत्तियं च दूमेइ । संपइ अपत्तपुव्वं पत्ताई सुहाई अन्नाई ॥४४१॥ तुज्झ पसाएणन्ने पडिपुन्ना जं मणोरहा सव्वे । ता पडिवज्जउ कुमरो वीवाहमहूसवं काउं ॥४४२॥ तं सुच्चा कुमरोवि हुपभणइ अम्मो! न मुणह मह चित्तं। नवि याणह विसयसुहं गिहवासंपि हु सदुक्खफलं ॥ जेणं विवाहविसए एवं उल्लवह, तीए तो भणियं । मुणिमो सव्वं किंपुण अलंघणिज्जंच पिउवयणं॥४४४॥ नहु तुम्हाणं पच्छिमवएविदुलहो हु गिहपरिचाओ । पडिकूलिस्सइ देवो पडिपुन्नमणोरहो न तुमं ॥४४५॥ तो भणियं कुमरेणं पडिवजिज्जइ कहं इमं अम्मो ! । पढमंचिय पयडिज्जइ विवाहसमए जहिं एयं ॥४४६॥ चउमंडलगावत्तणज्छलेण संसारचउगइब्भमणं । घयमहुहुणणमिसेणं कारिज्जइ सयलगुणदहणं॥४४७॥ किणणत्थं कम्मकयाणगस्स पढमंपि हत्थसन्नव्व । कन्नापाणिग्गहकइयवेण दाविज्जए तत्थ ॥४४८॥ ततो नरपतिना भणितं यद्येवं देवि ! ततस्त्वं शीघ्रम् । व्रज कुमारसमीपं वीवाहार्थ च प्रज्ञपय ॥४३६॥ ततश्च पृथिवीदेवी व्रजति क-चुकिजनेन परिकरिता । पार्श्वे सुपार्थकुमारस्य सोऽपि दृष्ट्वा तामायतीम् ॥४३७॥ अनुगच्छत्यभिमुखमेव सप्ताष्ट पदानि तथा च कारयति । आसनदानप्रमुखां प्रतिपत्तिं तथा च नत्वा ॥४३८॥ भालतलमिलितकरकमलसंपुटो विज्ञपयति कुमारोऽपि । संप्रति तवागमनेऽम्ब ! किं कारणं कथय ॥४३९॥ पृथिवीजनन्या भणितं पुत्राहं प्रेषितास्मि देवेन । तव वीवाहमहोत्सवदर्शनोत्कण्ठितो यस्मात् ॥४४०॥ देव इतरजनोऽपि च, तथा ममाप्येतावच्च दावयति । संप्रत्यप्राप्तपूर्व प्राप्तानि सुखान्यन्यानि ॥४४ १।। तव प्रसादेनान्ये परिपूर्णा यन्मनोरथाः सर्वे । ततः प्रतिपद्यतां कुमारो वीवाहमहोत्सवं कर्तुम् ॥४४२॥ तत् श्रुत्वा कुमारोऽपि हि प्रभणत्यहो न जानीथ मम चित्तम् । नापि जानीथ विषयसुखं गृहवासमपि च सदुःखफलम् ॥ येन वीवाहविषय एवमुल्लपथ, तया ततो भणितम् । जानीमः सर्व किंपुनरलङ्घनीयं च पितृवचनम् ॥४४४॥ न खलु युष्माकं पश्चिमवयस्यपि दुर्लभो हि गृहपरित्यागः। प्रतिकूलयिष्यति देवः परिपूर्णमनोरथो न त्वाम् ॥४४५॥ ततो भणितं कुमारेण प्रतिपद्येत कथमिदमम्ब ! । प्रथममेव प्रकट्यते विवाहसमये यस्मिन्नेतत् १४४६॥ चतुर्मण्डलकावर्तनच्छलेन संसारचतुर्गतिभ्रमणम् । घृतमधुहवनमिषण कार्यते सकलगुणदहनम् ॥४४७॥ क्रयार्थं कर्मक्रयाणकस्य प्रथममपि हस्तसंज्ञेव । कन्यापाणिग्रहकैतवेन दाप्यते तत्र ॥४४८॥ चतुर्दिक्ष्वप्ययशस्तरुणीगीयमानमङ्गलच्छलेन । भाव्यते किं बहुना यद्यदिह सूक्ष्मबुद्ध्या ॥४४९॥
१क. दुक्ख ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org