Page Text
________________
२१
पुव्वभवपत्थावो । तो नरवरेण भणियं रइमयणाणव इमाण संबंधं । को न बहु मन्नए किंतु तीए जणणी इह पमाणं ॥२६९॥ इय भणिऊणं सम्माणि च राया विसज्जिउं दृयं । चंदलेहाए पुबुत्तवश्यरं साहए सावि ॥२७०॥ पुच्छिस्समहं धृयति जंपिऊणं तओ समुद्रुउं । जा जयसुंदरिपासे समागया तो तयं नियइ ॥२७॥ परिहरियकेलिकमलं करकिसलयगम्भसंठियकवोलं। उवरिनिवडतअसुप्पहारथरहरियसिहिणजुयं ॥२७२॥ मिउमहुरालावपरायणाए देवीए चंदलेहाए । जयसुंदरी सप्पणयं पारद्धा पुच्छिउं एवं ॥२७३॥ एयावत्थाए तुह को पुत्ति ! निबंधणं फुडं कहसु । मह सव्वकजचिंतायगाए मा खेयमुबहसु ॥२७४॥ तं नत्थि किंपि भुवणत्तयम्मि सयलम्मि जं न मह सज्झं जं फुरइ वत्थुजायं मह हत्थगयेव सव्वंपि।।२७५॥ इय पुट्ठा सा नहु किंपि देइ पच्चुत्तरं तओ तीए । कहियं जह तुह वरणत्थमागओ संपयं दूओ ॥२७६॥ सिरिकणयचूडहेडं तप्पिउणा पेसिउत्ति सोऊण । बाहं नीससिऊण य पुणोवि धरणीयले पडिया॥२७७॥ अह तीए सहयरीए विन्भमलेहाए कुमरिजणणीए । कहियं जह राईए किन्नरमिहुणेण गिज्जतो ॥२७८॥ सिरिसमरसीहराया निसामिओ नूण ता इमा तम्मि । अणुरत्ता,ता जह कहवि तेण सह संगमो होइ।।२७९॥ तह उज्जमेउ देवी, इय सोऊणं निवेइयं तीए । नियपिययमस्स, तेणवि आहूओ सो खयरदूओ ॥२८०॥ कहिंयं जहट्टियं चिय तप्पुरओ नरवरेण, सो भणइ । जइ कहवि कोवि अन्नो परिणेही तुह इमं धृयं॥२८॥ ता नूण तुज्झ तस्सवि नो कुसलं ता तुम इमं नाउं । देहि नियकन्नयं कणयचूडखयरस्स अहवावि ॥२८२॥ रणसज्जो होसु लहुँ, एही जेणं पभायसमयम्मि । सिरिकणयचूडखयरो बलावि कुमरिं पगिण्हेउं ॥२८३॥
इति भणित्वा सम्मान्य च राजा विसृज्य दूतम् । चन्द्रलेखायै पूर्वोक्तव्यतिकरं कथयति सापि ॥२७॥ प्रक्ष्याम्यहं दुहितरमिति जल्पित्वा ततः समुत्थाय ।यावन्जयसुन्दरीपार्श्व समागता ततस्तां पश्यति ॥२७॥ परिहृतकेलिकमलां करकिशलयगर्भसंस्थितकपोलाम् । उपरिनिपतदश्रुप्रहारकम्पितस्तनयुगाम् ॥२७२।। मृदुमधुरालापपरायणया देव्या चन्द्रलेखया । जयसुन्दरी सप्रणयं प्रारब्धा प्रष्टुमेवम् ॥२७॥ एतदवस्थायास्तव कः पुत्रि ! निबन्धनं स्फुटं कथय । मयि सर्वकार्यचिन्तिकायां मा खेदमुबह ॥२७४॥ तन्नास्ति किमपि भुवनत्रये सकले यन्न मम साध्यम् । यत् स्फुरति वस्तुजातं मम हस्तगतमिव सर्वम् ॥२७॥ इति पृष्टा सा न खलु किमपि ददाति प्रत्युत्तरं ततस्तया । कथितं यथा तव वरणार्थमागतः संप्रति दूतः॥२७६॥ श्रीकनकचूडहेतोस्तत्पित्रा प्रेषित इति श्रुत्वा । बाढं निःश्वस्य च पुनरपि धरणीतले पतिता ॥२७७॥ अथ तस्याः सहचर्या विभ्रमलेखया कुमारीजनन्यै । कथितं यथैतया किन्नरमिथुनेन गीयमानः ॥२७८॥ श्रीसमरसिंहराजो निशमितो नूनं तत इयं तस्मिन् । अनुरक्ता, तस्माद्यथा कथमपि तेन सह संगमो भवेत् ॥२७९॥ तथोद्यच्छतु देवीति श्रुत्वा निवेदितं तया । निजप्रियतमाय, तेनाप्याहूतः स खचरदूतः ॥२८०॥ कथितं यथास्थितमेव तत्पुरतो नरवरेण स भणति । यदि कथमपि कोऽप्यन्यः परिणेष्यति तवेमांदुहितरम्।२८१॥ ततो नूनं तव तस्यापि नो कुशलं तस्मात्त्वमिदं ज्ञात्वा । देहि निजकन्यकां कनकचूडखचरायाथवापि ॥२८२॥ रणसन्जो भव लघु, एव्यति येन प्रभातसमये । श्रीकनकचूडखचरो बलादपि कुमारी प्रग्रहीतुम् ॥२८३।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |