________________
२६६
सुपासनाह-चरिअम्मिपडिवज्जति नरामरनारीअमरीउ, अहमवि मुणिंदं । नमिऊणं सटाणं पत्तो घेत्तण तं बालं ॥१७॥ विजयपडायानामं तीसे विहियं मए, इमा अजं । केवलिपरिकहियदिणे जिणिंदभवणे गया जाव॥१७२।। पूयइ जिणवरबिंबं, विजयपडायाए तत्थ तं दिट्ठो । कहियं च सहीए मह मणस्स सो एस पडिहाइ ॥१७३॥ जो कहिओ केवलिणा, सा जंपइ निच्छओ इमो, किंच । एसो तुहपिउपासे नेउ जुत्तोत्ति जंपे॥१७४॥ वावीपमुहपवंच काउं तुम्भे इहाणिया तीए । ता संपइ जिणवरबिंवदंसणामयनिसेएण ॥१७५॥ पीणिज्जउ नियदिटिं, जिणभवणे नेइ इयं भणिऊण । सो देवो, वंदतिं तं बालं नियइ तत्थ गओ ॥ महुमत्तमहुरकलयंठिकंठअइसरससरविसेसेण | जणयंति संवेयं गुरुकम्माणपि जं नूणं ॥१७७॥ तं च सुणतो कुमरो हरिणो जह गोयरिं निसुणमाणो । चित्तलिहिउव्व थक्को जा तीइ समत्थियं थोत्तं ॥ अह सो देवे वंदिवि जा रिओ ताव तीइ वंदणयं । मुल्लंव तस्स दिन्नं तत्तो हिययं किणंतीए।।१७९॥ तो अत्याणसहाए दोनिवि नीयाइं असुरनाहेणं । भणिओ य कुमारो कन्नयाए एयाए तं वच्छा ! ॥१८०॥ सन्चप्पणावि सरणं, पाणिग्गहणेण कीरउ इमाए। तो निविलंबमेवं च पत्थणा मज्झ तइ सहला ॥१८१॥ कुमरो भणइ पमाणं आएसो एत्थ ता मए सद्धिं । पेसिजउ मह सिविरे तत्तो जत्थेव लग्गम्मि ॥१८२॥ नियमाउलधूयमहं विवाहइस्सामि तम्मि एयाए । हिययगहियाए तइया पाणिग्गहणंपि हु करिस्सं ॥१८३।। इत्थ य खणमवि जुत्तो न विलंबो जेण परियणो मज्झ । मह कुसलमजाणतो गमिही दुहिओ खणद्धपि ॥ श्रुत्वा व्यतिकरामिमं पर्षदि तत्र केऽपि प्रव्रज्याम् । अन्ये श्रावकधर्म सम्यक्त्वं सम्यगन्ये तु ॥१७०॥ प्रतिपद्यन्ते नरामरनार्यमर्यः, अहमपि मुनीन्द्रम् । नत्वा स्वस्थान प्राप्तो गृहीत्वा तां बालाम् ॥१७१।। विजयपताकानाम तस्या विहितं मया, इयमद्य । केवलिपरिकथितदिने जिनेन्द्रभवने गता यावत् ॥१७२।। पूजयति जिनवराबिम्ब, विजयपताकया तत्र त्वं दृष्टः । कथितं च सख्यै मम मनसः स एष प्रतिभाति॥१७३॥ यः कथितः केवलिना, सा जल्पति निश्चयोऽयं, किञ्च । एष त्वपितृपाचँ नेतुं युक्त इति जल्पित्वा ॥१७४॥ वापीप्रमुखप्रपञ्चं कृत्वा यूयमिहानीतास्तया । तस्मात्संप्रति जिनवरबिम्बदर्शनामृतनिषेकेण ॥१७५॥ प्रीणयतु निजदृष्टिं, जिनभवने नयतीति भाणत्वा । स देवः , वन्दमानां तां बालां पश्यात तत्र गतः ॥१७६॥ मधुमत्तमधुरकलकण्ठीकण्ठातिसरसस्वरविशेषेण । जनयन्ती संवैगं गुरुकर्मणामपि यन्नूनम् ॥१७७॥ तां च शृण्वन् कुमारो हरिणो यथा गोचरी.शृण्वन् । चित्रलिखित इव स्थितो यावत्तया समर्थितं स्तोत्रम् ।। अथ स देवान् वन्दित्वा यावद्विरतस्तावत्तया वन्दनकम् । मूल्यमिव तस्य दत्तं ततो हृदयं क्रोणत्या ॥१७९॥ तत आस्थानसभायां द्वावपि नीतावसुरनाथेन । भणितश्च कुमारः कन्याया एतस्या त्वं वत्स ! ॥१८०॥ सर्वात्मनापि शरणं, पाणिग्रहणेन क्रियतामस्थाः । ततो निर्विलम्बमेवं च प्रार्थना मम त्वयि सफला ॥१८१॥ कुमारो भणति प्रमाणमादेशोऽत्र तस्मान्मया सार्धम् । प्रेष्यतां मम शिबिरे ततो यत्रैव लग्ने ॥१८२॥ निजमातुलदुहितरमहं विवाहयिष्यामि तस्मिन्नतस्याः। हृदयगृहीतायास्तदा पाणिग्रहणमपि खलु करिष्ये॥१८३॥ अत्र च क्षणमपि युक्तो न विलम्बो येन परिजनो मम । मम कुशलमजानन् गमिष्यति दुःखितः क्षणार्धमपि ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org