Page Text
________________
२६५
सीहकहा !
पडिओ तहवि न गन्भो निरुवकम आउभावओ तत्तो । समए जाया दिट्ठा तो से सा माणसं दहइ || सूईकम्मकरीए दक्षिणं दाउँ मडत्ति पयडेडं । छड्डा वेई छन्नं, तीए निययाए धूयाए ॥ १५७ ॥ विसाए समपिया वढिया य सा, इत्तो । दिट्ठा डिभेहिं समं कीलंती जोगिएण तर्हि || १५८ ॥ अरुदविज्जसाहणहेडं मग्गतएण वरकन्नं । तो लोभविडं नीया सहवणा पेयभूमी || १५९ ॥ तेणं च खियमाणी जलणे असुरेण मोइया इमिणा । ता थेवंपि न अप्पा अप्पेयव्त्रो कसायाणं ॥ १६०॥ तेसि च हुंति दूरे परिहरियपरिगहा गयारंभा । जं हेउम्मि समग्गे नृणं न नियत्तए कज्जं ॥ १६२ ॥ जे सव्वा असका परिहरिं तेवि देसओ चहउं । परितणुयंति कसाए, गुरुकम्मा जे य एयंपि ॥ १६२॥ काउं असमत्थच्चिय तेवि हु तच्चायकाररसु दृढं । बहुमाणाओ पार्वति जोग्गयं, इय सुदिमि ॥ १६३ ॥ जंपते कम्मर जाई सरिऊण बालिया भणइ । सव्वोचि हु वुत्तंतो जाओ मह नाह ! पच्चक्खो || १६४ ॥ ता इतो तुह पाया मह सरणं चत्तसच्वसंगाहं । जह होमि तह पसायं करेसु मह परमकारुणिय ! || १६५ || तो जंपर मुणिनाहो निरुवकममत्थि तुज्झ भोगफलं । अज्जवि कम्मं, गिहिधम्ममेव पडिवज्ज ता इन्हिं ॥ सा जंप सव्वन्नू जाणइ जुत्तं परं इमो मज्झ । कह सम्मं निव्वहिही अविरयअसुराण मज्झम्मि ? || १६७॥ मुणी कालिंजर अडवीए रिसहनाहजिणभवणे । पिक्खिहिसि भुवणमल्लं रायसुयं, तस्स आयत्ता ॥ हो सावयधम्मं सम्मं पालिय कमेण पव्वज्जं । पडिवज्जिय तेण समं लहिहिसि ठाणं निराबाहं ॥ १६९ ॥ सोऊण वइयरमिमं परिसाए तत्थ केवि पव्वज्जं । अने सावयधम्मं सम्मत्तं सम्ममन्ने उ || १७० ॥
पतितस्तथापि न गर्भो निरुपक्रमायुर्भावतस्ततः । समये जाता दृष्टा ततस्तस्याः सा मानसं दहति ॥ १५६॥ सूतिकर्मक द्रविणं दत्त्वा मृतेति प्रकटय्य । मोचयति च्छन्न, तया निजायै दुहित्रे ॥१५७॥ दिवसप्रसूतायै समर्पिता वर्धिता च सा, इतः । दृष्टा डिम्भैः समं क्रीडन्ती योगिना तत्र ॥१५८॥ अतिरुद्रविद्यासाधनहतो मर्गियता वरकन्याम् । ततो लोभयित्वा नीता सहात्मना प्रेतभूमौ ॥ १५९ ॥ तेन च क्षिप्यमाणा ज्वलनेऽसुरेण मोचिताऽनेन । तस्मात् स्तोकमपि नात्माऽर्पयितव्यः कषायेभ्यः || १६० ॥ तेभ्यश्च भवन्ति दूरे परिहृतपरिग्रहा गतारम्भाः । यद्धेतौ समग्रे नूनं न निवर्तते कार्यम् ॥ १६१ ॥ ये सर्वथाऽशक्ताः परिहर्तुं तेऽपि देशतस्त्यक्त्वा । परितनूयन्ति कषायान्, गुरुकर्माणो ये चैतदपि ॥ १६२॥ कर्तुमसमर्था एव तेऽपि खलु तत्त्यागकारकेषु दृढम् । बहुमानात् प्राप्नुवन्ति योग्यताम्, इति मुनीन्द्रे ॥ १६३ ॥ जल्पति कर्मक्षये जातिं स्मृत्वा बालिका भणति । सर्वेऽपि खलु वृत्तान्तो जातो मम नाथ ! प्रत्यक्षः ॥ १६४ ॥ तस्मादितस्तव पादा मम शरणं त्यक्तसर्वसङ्गाऽहम् । यथा भवामि तथा प्रसादं कुरुष्व मयि परमकारुणिक ! ॥ ततो जल्पति मुनिनाथ निरुपक्रममस्ति तव भोगफलम् । अद्यापि कर्म, गृहिधर्ममेव प्रतिपद्यस्व तस्मादिदानीम् || सा जल्पति सर्वज्ञो जानाति युक्तं, परमयं मम । कथं सम्यग् निर्वक्ष्यत्यविरतासुराणां मध्ये ? ॥ १६७॥ भणति मुनिः कालिञ्जराव्यामृषभनाथजिनभवने । प्रेक्षिष्य से भुवन मल्लं राजसुतं, तस्यायत्ता ॥ १६८ ॥ भूत्वा श्रावकधर्म पालयित्वा क्रमेण प्रव्रज्याम् । प्रतिपद्य तेन समं लस्य से स्थानं निराबाधम् ॥ १६९ ॥
३४
Jain Education International
सम्यक्
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |