________________
सीहकहा। इय एरिसम्मि भवणे दिट्ठो कुमरेण कुंडलाहरणो । एगो देवो पुरओ आहरणपहाहिं चिंचइओ ॥१२८॥ सो देवो भणइ तओ मा अन्नं किंपिइह वियप्पेसु । कारणवसेण भो कुमर ! आणीओ इह मए तं सि ॥१२९॥ तो तं पइ सो जंपइ को देसो एस को पहू एत्थ । को सि तुमं किमहं पुण इहाणिओ कहह मज्झ इमं ? ॥ इय निसुणिऊण देवो पडिजंपइ कुमर ! जं तए भणियं । तं निसुणह सविसेसं साहिप्पंत इमं इण्हि ॥१३१॥
एयं कीलाभवणं विउव्विरं निययपणइणीसहिओ। कीलामि अहं निञ्चं अमियगई नाम असुरो हं । एयस्स सामिसालो, अहन्नया रेवयम्मि संचलिओ। चारणमुणिकेवलिणो नमसणत्थं विभूईए ॥१३३॥ नियदेवीए समेओ जाहे वच्चामि थेवभूभागं । ता पिच्छामि मसाणे उवविद्वं जोगिअं एगं ॥१३४॥ रत्तंदणकयतिलयं परिहियमिगचम्मचेडयरउदं । सुविचित्तियमत्थयटोपिआइ पच्छाइयसिरग्गं ॥१३५॥ कसिणसरीसवतणुचम्म विहिअवरजोगपट्टिआबंधं । मिल्लत हुंकारं अइगरुअंदारुणं तत्थ ॥१३६॥ तस्स य पुरओ दिवो सुटु हुओहुयवहो महाजालो।वामे पासम्मि पुणो चिट्ठइ वरवालिया एगा ॥१३७॥ अह तं पिच्छित्तु मए देवी भणिया पिए! पडिक्खेउं । खणमेक्कं पिक्खामो किंववसइ एस पासंडी।।१३८॥ एवं च कए केनं तं रुयपाणिं स पावपासंडी । संठावइ मंडलए चच्चइ रत्तंदणेण तओ ॥१३९॥ रत्तकणवीरमाल अवलंबिय तीए कंठदेसम्मि । किर अग्गीए खिविस्सइ तो सो मे तजिओ एवं ॥१४०॥ रे रे पाविट्ठ ! तुम एरिसमसमंजसं जणविरुद्धं । मम पुरओ काऊणं वचसि किर कत्थ तं मूढ ! ॥१४१॥ इतीदृशे भवने दृष्टः कुमारेण कुण्डलाभरणः । एको देवः पुरत आभरणप्रमाभिर्मण्डितः ॥१२८॥ स देवो भणति ततो माऽन्यत्किमपीह विकल्पस्व । कारणवशेन भोः कुमार ! आनीत इह मया त्वमसि ॥ ततस्तं प्रति स जल्पति को देश एष कः प्रभुरत्र । कोऽसि त्वं किमहं पुनरिहानीतः कथय ममेदम् ॥१३०॥ इति श्रुत्वा देवः प्रतिजल्पति कुमार ! यत्त्वया भणितम् । तच्छृणु सविशेषं कथ्यमानमिदभिदानीम् ।। १३१॥
एतत् क्रीडाभवनं विकृत्य निजप्रणयिनीसहितः । क्रीडाम्यहं नित्यममितगतिर्नामासुरोऽहम् ॥१३२॥ एतस्य स्वामिसारः, अथान्यदा रैवते संचलितः । चारणमुनिकेवलिनो नमस्यनार्थं विभूत्या ॥१३३॥ निजदेव्या समेतो यदा व्रजामि स्तोकं भूभागम् । तदा पश्यामि श्मशान उपविष्टं योगिनमेकम् ॥१३४॥ रक्तचन्दनकृततिलकं परिहितमृगचर्मचेटकरौद्रम् । सुविचित्रितमस्तकोष्णीषेन प्रच्छादितशिरोऽयम् ॥१३५॥ कृष्णसर्षपतनुचर्मविहितवरयोगपट्टिकाबन्धम् । मुञ्चन्तं हुङ्कारमतिगुरुं दारुणं तत्र ॥१३६॥ तस्य च पुरतो दृष्टः सुष्टु हुतो हुतवहो महाज्वालः । वामे पार्थे पुनस्तिष्ठति वरबालिकैका ॥१३७॥ अथ तं दृष्ट्वा मया देवी भणिता प्रिये ! प्रतीक्ष्य । क्षणमेकं प्रेक्षावहे किं व्यवस्यत्येष पाखण्डी ॥१३८॥ एवं च कृते कन्यां तां रुदती स पापपाखण्डी । संस्थापयाति मण्डलके चर्चति रक्तचन्दनेन ततः ॥१३९।। रक्तकणवीरमालामवलम्ब्य तस्याः कण्ठदेशे । किलाग्नौ क्षेप्स्यति ततः स मया तर्जित एवम् ॥१४०॥ रे रे पापिष्ठ ! त्वमीदृशमसमञ्जसं जनविरुद्धम् । मम पुरतः कृत्वा व्रजसि किल व त्वं मूढ़ ! ।।१४१॥
१ ग. बालं।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org