________________
२५७
सीहकहा। अह लद्धचेयण तं खणेण भदासणे निवेसेउं । परिपुच्छेइ कुमारो किं बाहइ तुम्ह अंगम्मि ? ॥४३॥ अह उम्मीलियनयणो अवलोइय किंपि चलिरदिट्ठीए । कंडुअइ वामकन्नं नाहिपएस परिमुसेइ ॥४४॥ लज नाडइ नय देइ उत्तरं पुच्छिओवि कुमरेण । वामपयंगुटेणं ओणयवयणो लिहइ धरणिं ॥४५॥ इय तस्स चिट्टियं पासिऊण चिंतइ सविम्हयं कुमरो । समयणरमणिवियारा किं कारणमित्थ दीसंति ? ॥ एवं च वियतो सुणइ झुणी सजलघणसमुदामं । तो भणइ अमयबुट्ठीकल्लाणं कस्स वयणमिण ? ॥४७॥ तो कहइ मंतिपुत्तो एस झुणी अभयमूरिअइसइणो ।.तो तेण निवेण समं कुमरो पत्तो तहिं तुरियं ॥४८॥ कंचणगिरिव उन्नइसमन्नियं सयललोयमज्झत्थं । थिरयासंजुयमतुलं जच्चसुवन्नच्छविच्छायं ॥४९॥ वरपवहणंव भवजलहिाडियजंतूण तारणसमत्थं । हारंव सुगुणकलियं पणमंति कुमारनरवइणो ॥५०॥ मुणिनाहचरणकमल मंती सीहोवि कुमरपाणपिओ । सामंताई य तहा उवविठ्ठा उचियठाणेसु ॥५१॥ तो ताण हियटाए धम्म वागरइ अभयमूरीवि । जीवो अणाइनिहणो अणाइकयकम्मसंबंधो ॥५२॥ रागस्स व दोसस्स व वसगो पावाइं कुणइ विविहाई । घाएइ पाणिनिवहं अलियं जपेइ खुद्दमणो ॥५३॥ अवहरइ परस्स धणं लुद्धो संतेवि वरकलत्तम्मि । विलसइ परनारीहिं इहपरलोयाण निरविक्खो॥५४॥ बहुजीवविघायकरे आरंभे कुणइ कारवेइ तहा । अणुमन्नइ अन्नकए तनिउणजणं पसंसंतो ॥५५॥ मिच्छाभिमाणनडिओ करेइ एवं अणेगहा पावं । तस्सोदयम्मि अवसो विन डिज्जइ घोरनरएसु ॥५६॥ ततो हाहारवमुखर आस्थानजने ससंभ्रमं कुमारः । चन्दनरससेकाद्युपचार करोति कारयति च ॥४२॥ अथ लब्धचेतनं तं क्षणेन भद्रासने निवेश्य । परिपृच्छति कुमारः किं बाधते युष्माकमङ्गे ? ॥४३॥ अथोन्मीलितनयनोऽवलोक्य किमपि चलितृदृष्ट्या । कण्डूयति वामकर्ण नाभिप्रदेशं परिमुष्णाति ॥४४॥ लज्जा नटयति न च ददात्युत्तरं पृष्टोऽपि कुमारेण । वामपादाङ्गुष्ठेनावनतवदनो लिखति धरणिम् ॥४५॥ इति तस्य चेष्टितं दृष्ट्वा चिन्तयति सविस्मयं कुमारः । समदनरमणीविकाराः किं कारणमत्र दृश्यन्ते ? ॥४६॥ एवं च वितर्कयन् शृणोति ध्वनि सजलघनसमुद्दामम् । ततो भणत्यमृतवृष्टिकल्याणं कस्य वचनमिदम् ? ॥४७॥ ततः कथयाति मन्त्रिपुत्र एष ध्वनिरमयसूर्यतिशयिनः । ततस्तेन नृपेण समं कुमारः प्राप्तस्तत्र त्वरितम्॥४८॥ काञ्चनगिरिमिवोन्नतिसमन्वितं सकललोकमध्यस्थम् । स्थिरतासंयुतमतुलं जात्यसुवर्णच्छविच्छायम् ।।४९॥ वरप्रवहणमिव भवजलधिपतितजन्तूनां तारणसमर्थम् । हारमिव सुगुणकलितं प्रणमतः कुमारनृपती॥५०॥ मुनिनाथचरणकमलं मन्त्री सिंहोऽपि कुमारप्राणप्रियः । सामन्तादयश्च तथोपविष्टा उचितस्थानेषु ॥५१॥ ततस्तेषां हितार्थ धर्म व्याकरोत्यभयसूरिरपि । जीवोऽनादिनिधनोऽनादिकृतकर्मसंबन्धः ॥५२॥ रागस्य वा द्वेषस्य वा वशगः पापानि करोति विविधानि । घातयति प्राणिनिवहमलकिं जल्पति क्षुद्रमनाः ॥ अपहरति परस्य धनं लुब्धः सत्यपि वरकलत्रे । विलसति परनारीभिरिहपरलोकयोनिरपेक्षः ॥५४॥ बहुजीवविघातकरानाऽरम्भान् करोति कारयति तथा । अनुमन्यतेऽन्यकृतांस्तन्निपुणजनं प्रशंसन् ।।५।। मिथ्याभिमाननटितः करोत्येवमनेकधा पापम् । तस्योदयेऽवशो विनटयते घोरनरकेषु ॥१६॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org