________________
२५६
सुपासनाह-चरिअम्मितुरयखुरखणियधूलीमिसेण खोणी नहम्मि संलग्गा । कुमरगुणेसुवरत्ता पत्ता सिन्नस्स छत्तत्तं ॥२९॥ बहुगामागरनगनगरखेडकब्बडसमाउलं वसुहं । मग्गनराहिववहुविहियसागओ लंघिउं कुमरो ॥३०॥ सिद्धत्थपुरासन्ने संपत्तो जाव ताव तप्पहुणा । पेसियवरपुरिसेहिं विन्नत्तो तुम्ह आवासो ॥३१॥ खीरसैरस्सासन्ने तत्थागमणेण किज्जङ पसाओ । तो कयउचियालावो आवासइ तत्थ गंतूण ॥३२॥ जेण चिय तत्थ कज्जं सिद्धत्थपुराहिवेण तं सव्वं । अन्नपि कुमरसिविरैस्स अप्पियं, अहं कुमारोवि ॥३३॥ रमणीय उववणाई सव्वत्तो विम्हएण जा नियइ । सिद्धत्थपुरदिसाओ ता पिच्छइ छन्नगयणाई ॥३४॥ डिंडीरपिंडपरिपंडुराई इंताई पुंडरीयाई । हयघटाई च तहा करिणो करेणुयाई य ॥३५॥ तो सिद्धत्थपुराहिवपुरिसे पुच्छइ किमेयमेयंति ? । ते विनविति सम्मं न मुणेमो किंतु सयमेव ॥३६॥ सिरिमूलदेवदेवो आगच्छइ इत्य नत्थि संदेहो । जं कुमरागमवत्तायन्त्रणसमया मुहुत्तंपि ॥३७।। मन्नइ देवो संवच्छरंव इय जाव ते पयंपति । ता विलसिरपडिहारो पडिहारो विन्नवइ एवं ॥३८॥ सिद्धत्यपुरनरिंदो उत्तिन्नो करिबराउ चरणेहिं । इंतो इत्तो दीसइ आयन्नेऊण इय कुमरो ॥३९॥ सिंहासणं विमोत्तुं समुहमह एइ जाव किर गंतुं । तो परिमियपरिवारो पत्तो सो झत्ति तत्थेव ॥४०॥ तो दद्रूण कुमारं रूवेणं मुत्तिमंतमिव मयणं । मुच्छानिमीलियच्छो सहसत्ति महीयले पडिओ ॥४॥ तो हाहारचमुहले अत्थाणजणे ससंभम कुमरो। चंदणरससेयाईउवयारं करेइ कारइ य ॥४२॥ मनःपवनशकुनपरिजनानुकूलत्वेन लग्नसमये । चतुरङ्गबलसमेतः कुमारः संचलति नगरात् ॥२८॥ तुरगखुरखनितधूलीमिषेण क्षोणी नभसि संलग्ना । कुमारगुणेषूपरक्ता प्राप्ता सैन्यस्य च्छत्रत्वम् ॥२९॥ बहुग्रामाकरनगनगरखेट कर्बटसमाकुलां वसुधाम् । मार्गनराधिपबहुविहितस्वागतो लचयित्वा कुमारः ॥३०॥ सिद्धार्थपुरासन्ने संप्राप्तो यावत् तावत् तत्प्रभुणा । प्रेषितवरपुरुषैर्विज्ञप्तो युष्माकमावासः ॥३१॥ क्षीरसरस आसन्ने तत्रागमनेन क्रियतां प्रसादः । ततः कृतोचितालाप आवसति तत्र गत्वा ॥३२॥ येनैव तत्र कार्य सिद्धार्थपुराधिपेन तत् सर्वम् । अन्यदपि कुमारशिबिरस्यार्पितम्, अथ कुमारोऽपि ॥३३॥ रमणीयोपवनादीन् सर्वतो विस्मयेन यावत् पश्यति । सिद्धार्थपुरदिशस्तावत् पश्यति च्छन्नगगनानि ॥३४॥ डिण्डीरपिण्डपरिपाण्डुरान्यायन्ति पुण्डरीकाणि । हयघट्टानि च तथा करिणः करेण्वादीश्च ॥३५॥ तत: सिद्धार्थपुराधिपपुरुषान् पृच्छति किमेतदेतदिति । ते विज्ञपयन्ति सम्यग् न जानीमः किन्तु स्वयमेव ॥ श्रीमूलेदवदेव आगच्छत्यत्र नास्ति संदेहः । यत् कुमारागमवार्ताकर्णनसमयाद् मुहूर्तमपि ॥३७॥ मन्यते देवः संवत्सरमिवेति यावत् ते प्रजल्पन्ति । तावद् विलसितृप्रतिहारः प्रतिहारो विज्ञपयत्येवम् ॥३८॥ सिद्धार्थपुरनरेन्द्र उत्तीर्णः कारवराच्चरणाभ्याम् । आयन्नितो दृश्यत आकर्येति कुमारः ॥३९॥ सिंहासनं विमुच्य संमुखमथैति यावत्किल गत्वा । ततः परिमितपरिवारः प्राप्तः स झटिति तत्रैव ॥४०॥ ततो दृष्ट्वा कुमारं रूपेण मूर्तिमन्तमिव मदनम् । मूर्छानिमीलिताक्षः सहसति महीतले पतितः ॥४१॥
१ क. तरुस्सा । २ ग, आग । ३ग °उ मह प°।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org