________________
सोहकहा ।
२५५.
कुसलं सिरिसेणनराहिवस्स सो भइ कामिए तित्थे । पेमामयसंपन्ने तुम्ह वसंतस्स हिययम्मि ॥ १५ ॥ कुसलं चिय पहुणो कारणं तु मह पेसणे इमं तत्थ । नामेण रयणमाला अत्थि सुया तस्स किं बहुणा ? | रमणीयं रमणीयं विहिणो रमणीयणं घडतस्स । आसंसारं मन्ने विन्नाणप्पगरिसो वाला || १७॥ सावि हु कय पन्ना राहावेहं करे जो कोइ । सो चिय मह होइ वरो राया वा रायकुमरो वा || १८ || राया पुण बहु मन्नइ तीइ वरं भुवणमल्लकुमरवरं । तहवि न कुमरीवयणं पडिकूलइ इय विचिततो ॥ १९ ॥ कित्तिमित्त राहावेहो कुमरस्स भुवणमल्लस्स | तो कुमरदंसणूसुयमणेण सिरिसेनरवइणा ||२०|| पहु ! तुह पायलम्म पेसिओ निव्बिलंबमह कुमरो । नियदंसणामएणं दिट्ठि निव्ववउ सामिस्स ||२१|| तो अवलोयइ राया गणयमुहं सो य भणइ कुमरस्स । अज्जं चिय संझाए जत्ता सव्वत्थसिद्धिकरा ॥ २२॥ तो राया परिचित कल्लाणपरंपरा कुमारस्स । एसा, जं आसन्नं लद्धं लग्गं समग्गगुणं ||२३|| यत उक्तम्
"लघूत्थानान्यविघ्नानि संभवात् साधनानि च । कथयन्ति गुरुं सिद्धिं कारणान्येव कर्मणाम् ॥” अह सेणाव सामंत माणवर परियणं सारं । कुमरेण समं गमणे संवाहत्थं तु चंपाए ||२४|| इत्थंतरस्मि वारुणिआसापासायमाविस सूरो । कुमरेण समं गमणे संवाहत्थं तु चपाए ||२५|| विष्फुरियकिरणरुइरो नक्खत्तगणो विहाइ गयणम्मि | कुमरसहचलियरयणीपरिहियलंकारभारुव्व ॥ २६॥ अह मंगलकिच्च कुलदेवयजणणिजणयपभिईणि | पुज्जाई नमंसेउं जणयाओ पाविडं सिक्खं ||२७|| मणपवणस उणपरियणअणुकूलत्तेण लग्गसमयम्मि । चउरंगवलसमेओ कुमरो संचलइ नयराओ ||२८||
कुशलं श्रीषेणनराधिपस्य स भणति कामिते तीर्थे । प्रेमामृतसंपन्ने तव वसतो हृदये ॥ १५॥
कुशलमेव प्रभोः कारणं तु मम प्रेषणे इदं तत्र । नाम्ना रत्नमालाऽस्ति सुता तस्य किं बहुना ? ॥१६॥ रमणीयं रमणीयं विधे रमणीजनं घटयतः । आसंसारं मन्ये विज्ञानप्रकर्षो बाला ॥ १७ ॥
सापि खलु कृतप्रतिज्ञा राधावेधं करोति यः कोऽपि । स एव मम भवति वरो राजा वा राजकुमारो वा ॥ १८ ॥ राजा पुनर्बहु मन्यते तस्या वरं भुवन मल्लकुमारवरम् । तथापि न कुमारीवचनं प्रतिकूलयतीति विचिन्तयन् ॥ कियन्मात्रं राधावेवः कुमारस्य भुवनमल्लस्य । ततः कुमारदर्शनोत्सुकमनसा श्रीषेण नरपतिना ॥२०॥ प्रभो ! तव पादमूले प्रेषितो निर्विलम्बमथ कुमारः । निनदर्शनामृतेन दृष्टिं निर्वापयतु स्वामिनः ॥२१॥ ततोऽवलोकते राजा गणकमुखं स च भणति कुमारस्य । अद्यैव संध्यायां यात्रा सर्वार्थसिद्धिकरा ॥ २२॥ ततो राजा परिचिन्तयति कल्याणपरम्परा कुमारस्य । एषा, यदासन्नं लब्धं लग्नं समग्रगुणम् ॥ २३ ॥ अथ सेनापतिसामन्तप्रमुखमाज्ञपयति परिजनं सारम् । कुमारेण समं गमने संवाहार्थं तु चम्पायाम् ॥२४॥ अत्रान्तरे वारुण्याशाप्रासादमाविशति सूरः । कुमारेण समं गमने संवाहार्थं तु चम्पायाम् ||२५|| विस्फुरितकिरणरुचिरो नक्षत्रगणो विभाति गगने | कुमारसहचलितरजनि परिहितालङ्कारभार इव ||२६|| अथ कृतमङ्गलकृत्यः कुलदेवताजननी जनकप्रभृतीनि । पूज्यानि नमस्थित्वा जनकात् प्राप्य शिक्षाम् ||२७||
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org