Page Text
________________
सुपासनाह-चरिअम्मिसा समयम्मि पमूया परममुहुत्तम्मिदारयंपवरं । भोमाम माम लहु एहि एहि पुणरुत्तमिय भणिरं ॥२०॥ तो तीए सहिझीए विम्हियहिययाए लहु समागंतुं । आहूओ हं गेहे गंओ य जा तस्स दिटिपहं ॥२०१॥ तो भणिओ तेणाहं भोमामग! अज्ज दाहिणदिसाए। चिंचणीगाए समीवे मायंगी पसविया अस्थि ॥२०२॥ जाओ य तीए तणओ अहुणा सा ठिव्विऊण तस्स मुहं । पंचत्तं पावेही बहुडिंभदुहेहिं संतत्ता ॥२०॥ ता तीए दम्मपंचगमप्पसु तं झत्ति तत्थ गतूण । भणियव्वा य तए सा घयतंदुलमाइयं कुणसु ॥२०४॥. पालसु डिंभं मा मारसुत्ति एवं तहत्तिकाऊण । पुणरवि गिहागओहंसप्पणयं तेणेमं भणियं ॥२०५॥ पञ्चभिजाणसि नो वा मामग ! मंसो अहं खु मायंगो । वासियभत्ताईवइयरस्स संपुच्छणनिमित्तं ॥२०६। समयामयनिहिगुरुणाजस्स समीवम्मि पेसिओसि तुमं । साहम्मिउत्ति काउंतुह भोयणदाणओ तइया॥२०७। चिरपुन्नपभावेण य उम्मूढविसूइयाए मरिऊण । अहमिहमुप्पन्नो बद्धपुव्वमणुयाउयत्तेण ॥२०॥ जो पुण मारिज्जतो दव्वपयाणेणरक्खिओतुमए । सो धणसारो सिट्ठी मरिउं मेइणिसुओजाओ॥२०९। नवपुन्नणजणेणं वासियपुन्नक्खएण ता माम ! । धम्मम्मि पमायतो दिट्ठो तुह अंबयाए तुमं ॥२१०॥ इय कारणेण तइया भणिओ तंतीए पइदिणंपि इमं । 'वच्छ ! दुहाई पाविहिसि भुंजिरो वासिंयं भत्तं'।।२११॥ तह मूरिणाविधणसारपञ्चएण तुज्झ मुणिवि पडिबोहं । तं इह पहिओ मामग! ताधणसारो दुहं पत्तो॥२१२। जह वासियपुग्नुवभुंजणेण तह माम ! तंपि पाविहिसि । जइ धम्मपमायपरो उवभुंजसि वासियं पुन्नं ॥२१३। सा समये प्रसूता परममुहूर्ते दारकं प्रवरम् । भो मातुल मातुल लघ्वेहि एहि भृशामिति भणितारम् ॥२०॥ ततस्तया प्रातिवेश्मिक्या विस्मितहृदयया लघु समागत्य । आहूतोऽहं गेहे गतश्च जातस्य दृष्टिपथम् ॥२०१॥ ततो भणितस्तेनाहं भो मातुल ! अद्य दक्षिणदिशि । घरट्टिकायाः समीपे मातङ्गी प्रसूतास्ति ॥२०२॥ जातश्च तस्यास्तनयोऽधुना सा विघोट्य तस्य मुखम् । पञ्चत्वं प्रापयिष्यति बहुडिम्भदुःखैः संतप्ता ॥२०॥ तस्मात्तस्यै द्रम्मपञ्चकमर्पय त्वं झटिति तत्र गत्वा । भणितव्या च त्वया सा घृततण्डुलादिकं कुरुष्व ॥२०४| पालय डिम्भं मा मारयेत्येतत् तथात कृत्वा । पुनरपि गृहागतोऽहं सप्रणयं तेनेदं भणितम् ॥ २०५ ॥ प्रत्यभिजानासि नो वा मातुल ! मां सोऽहं खलु मातङ्गः । वासितभक्तादिव्यतिकरस्य संप्रश्ननिमित्तम् ॥२०६। समयामृतनिधिगुरुणा यस्य समीपे प्रेषितोऽसि त्वम् । साधर्मिक इति कृत्वा तुभ्यं भोजनदानतस्तदा ॥२०७॥ चिरपुण्यप्रभावेण चोन्मूढविसूचिक्या मृत्वा । अहमिहोत्पन्नो बद्धपूर्वमनुजायुष्कत्वेन ॥ २०८ ॥ यः पुनर्मार्यमाणो द्रव्यप्रदानेन रक्षितस्त्वया । स धनसारः श्रेष्ठी मृत्वा मेदिनीसुतो जातः ॥ २०९ ॥ नवपुण्यानर्जनेन वासितपुण्यक्षयेण तस्मान्मातुल ! । धर्मे प्रमाद्यन् दृष्टस्तवाम्बया त्वम् ॥ २१० ॥ इति कारणेन तदा भणितस्त्वं तया प्रतिदिनमपीदम्। 'वत्स ! दुःखानि प्राप्स्यसि भुञ्जानो वासितंभक्तम्' ॥२११ तथा सूरिणापिधनसारप्रत्ययेन तव ज्ञात्वा प्रतिबोधम् ।त्वमिह प्रहितो मातुल! तस्माद् धनसारो दुःखं प्राप्तः॥२१२ यथा वासितपुण्योपभोगेन तथा मातुल ! त्वमाप प्राप्स्यसि । यदि धर्मप्रमादपर उपमुझे वासितं पुण्यम् ॥२१३॥
१ ख. हिज्जीए। २ क, तेण भणिओ हैं।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |