Supasnahachariyam Part 01

SR No.: 003240
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1918
Total Pages: 282
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 18 MB

Page 207

२००
सुपासनाह चरित्रमि ।
तो जवणियछिडेहिं पिच्छइ अंतेउरंपि पिच्छणयं । वारविलासिणिसत्यो अत्थाणत्थो पुणो नियः ॥ ४२ ॥ तथाहि, -
सुरसुंदरिसमरूवाहिं लडहलीलाविलासकलियाहिं । नाणापगारलंकारफारसिंगारसाराहिं ॥ ४३ ॥ कसिणघणकुंतलुप्पीलक लियधम्मिल्लकुसुमदामाहिं । मयणाहिपरिमलुग्गारगारवग्घविय सोहाहिं ॥ ४४ ॥ मइरामयमउला वियप होलिरायंवलोयणिल्लाहिं । अविरलपयट्टघण सेयविदुदंतुरियभालाहि ||४५ || वारवियाहि राया संवाहिज्जंतललियकमकमलो । वीइज्जतो अवराहि नरवरो चामरकराहिं ॥ ४६ || safar अत्था जाहिर पेक्खणम्मि अक्खित्तो । ता सहसा पडिहारो समागओ कुणइ विन्नत्ति || देव ! दुवारे चि अगनिमित्त जाणओ बहुओ । पुत्थियहत्थो सियनिवसणो य पहुदंसणासा ॥ ४८ ॥ को आसो मुच्च, या मंचसु कुछ तस्स कोऽवसरो । देवाण दुलहम्मिवि अतुच्छ पिच्छणयछणकाले ? || मसागरसचिवेणं तो नित्तोनियो इमं झति । देव ! पसायं काउं मिलावसु भणं एवं ||२०|| अनिमित्तधरो धराए नहु कोवि दीसए पायं । पेच्छणयं पुण दीसइ दिणे दिणे तुह पसाए || ५१ || तो भणियं नरवणा मुंचसु पडिहार ! वंभणं एयं । आएसोत्ति भणित्ता मुक्को सो तेण पत्तो य ॥ मंचारणपुवं सिक्ख मत्थर नरिदस्स । अप्पेडं उबविट्टो उचियद्वाणम्मि सो बहुओ || ५३ || सूडसमत्तीए तओ आभट्ठो नरवरेण सो एवं । सयकालं ते कुसलं सो जंपर नाह ! नो कुसलं ||५४ || मम तुम्हाणं अन्नस्सावि इहनयरवासिलोयस्स | नाणेण मए नायं अंतमुहुत्तंतरापरओ || ५५||
ततो यवनिका छिद्रैः पश्यत्यन्तः पुरमपि प्रेक्षणकम् । वारविलासिनीसार्थ आस्थानस्थः पुनः पश्यति ॥ ४२ ॥ सुरसुन्दरीसमरूपाभिः सुन्दरलीलाविसासकलिताभिः । नानाप्रकारालङ्कारस्फारशृङ्गारसाराभिः ॥४३॥ कृष्णघनकुन्तलसंघातकलित्तधम्मिल्लकुसुमदामाभिः । मृगनाभिपरिमलोद्गार गौरवपूर्णशोभाभिः ॥ ४४ ॥ मदिरामदमुकुलितप्रघूर्णनशीलाताम्रलोचनाभिः । अविरल प्रवृत्तवनस्वेदविन्दुदन्तुरितभालाभिः ॥४५ ॥ वारवनितभी राजा संवाह्य मानललितक्रमकमलः । वीज्यमानोऽपराभिर्नरवरश्चामरकराभिः || ४६ ॥ उपविष्ट आस्थाने यावत्तिष्ठति प्रेक्षण आक्षिप्तः । तावत्सहसा प्रतीहारः समागतः करोति विज्ञप्तिम् ॥४७॥ देव ! द्वारे तिष्ठत्यष्टाङ्गनिमित्तज्ञायको बटुकः । पुस्तिकाहस्तः सितनिवसनश्च प्रभुदर्शनाशया ॥ ४८ ॥ क आदेशो मुच्यते, मा मुञ्च वग्धि तस्य कोऽवसरः । देवानां दुर्लभेऽप्यतुच्छप्रेक्षणकक्षणकाले ? ||४९ ॥ मतिसागरसचिवेन ततो विज्ञप्तो नृप इदं झटिति । देव ! प्रसादं कृत्वा मोचय ब्राह्मणमेतम् ॥ ५० ॥ अष्टाङ्गनिमित्त घरायां नैव कोपि दृश्यते प्रायः । प्रेक्षणकं पुनर्दृश्यते दिने दिने तव प्रसादेन ॥ ५१ ॥ ततो भणितं नरपतिना मुञ्च प्रतिहार ! ब्राह्मणमेतम् । आदेश इति भणित्वा मुक्तः स तेन प्राप्तश्च ॥ ५२॥ मन्त्रोच्चारणपूर्व सिताक्षतान् मस्तके नरेन्द्रस्य । अर्पयित्वोपविष्ट उचितस्थाने स बटुकः ॥ ५३ ॥ प्रस्तावसमाप्तौ तत आभाषितो नरवरेण स एवम् । सदाकालं ते कुशलं स जल्पति नाथ ! नो कुशलम् ||१४| मम युष्माकमन्यस्य वापीह नगरवासिलोकस्य । ज्ञानेन मया ज्ञातमन्तर्मुहूर्तान्तरापरतः ॥५५॥