Page Text
________________
१६०
सुपासनाह-चरिअम्मि
जलनिहितडम्मि तत्तो तावसकुमरेण आसमपयम्मि । नीओ तत्थ य दिट्ठा कणगवई तो कुमारेण ॥ १८० ॥ पुट्टा य कहिं खित्ता तेणं, सा कहइ पव्वए, तत्तो । पमुइयचित्तो पत्तो कुलवइणो पायमूलम्मि ॥ १८९ ॥ कुमरो वंदणपुत्रं आलावं किंचि तेण सह काउं । उवविट्ठो तो भणि कुलवइणा तुम्ह भज्जेसा ? ॥ १८२ ॥ तो भणियं कुमरेणं आमं, तो कुलवई कहइ एवं । जलनिहितडम्म दिट्ठा उब्बंधती इहप्पाणं || १८३ || पडिसिद्धा अम्हेहिं कहियं च इमीए वल्लहो तुज्झ । मिलिही इहेव तइए दिणम्मि, जायं च तं सव्वं ॥ १८४ ॥ भयवं ! अणुग्गहो मे विहिओ तुम्हेहिं पर हियर एहिं । इच्चाइ जंपिऊणं पत्तो कुमरो पियापासे || १८५ || भणियं य तेण सुंदरि ! विहिणो सच्छंदचारिणो चरियं । एयं तं जं सत्थे निसुणिज्जइ पुव्वमुणिकहिये । fast संघडियंपि हु पुणोवि संघडइ विहडियं संतं । संघडणविहडणावावडेण विहिणा जणो नडिओ । पुव्वभवोवज्जियगरुय दुकयवसवत्तिणो जए जीवा । तं नत्थि किंपि दुक्खं संसारे जंन पाविति ॥ १८८ ॥ सुन्नारन्नाई समासयंति चऊणमिह कलत्ताई । एएण कारणेणं सुंदरि ! मुणिणो महाभागा ॥ १८९ ॥ | भोगासम्म गिद्धा लुद्धा गिहवासधणकलत्तेसु । अम्हारिसा अहन्ना किं सुंदरि ! जं न पावंति ? ।। १९० इच्चाइ जंपिऊणं कणगवई गहिय गिरिनई पत्तो । तो मज्जिडं जहिच्छं भुजंति फलाई, अह दोवि ॥ १९९ ॥ तत्थेव पत्ताई रयणीए अवहियाई तेणेव । खित्ताई पुणो रयणायरम्मि पुणरवि य मिलियाई ।।१९२। किं अज्जउत्त ! एयं, कुमरो पभणेइ सुंदरि ! न किंपि । विहिविलासेयं विमोत्तुं एसा तो भणइ किं एवं ? |
तत्क्षुद्रभ्रात्रा स क्षिप्तो जलधौ दैवयोगेनं । संप्राप्तफलकखण्ड उत्तीर्णः सत्वरं तेन ॥ १७९॥ जलनिधितटे ततस्तापसकुमारेणाश्रमपदे । नीतस्तत्र च दृष्टा कनकवती ततः कुमारेण ॥ १८० ॥ पृष्टा च क्व क्षिप्ता तेन, सा कथयति पर्वते, ततः । प्रमुदितचित्तः प्राप्तः कुलपतेः पादमूले ॥१८१॥ कुमारो वन्दनपूर्वमालापं किञ्चित् तेन सह कृत्वा । उपविष्टस्ततो भणितः कुलपतिना तव भायैषा ? ॥१८२॥ ततो भणितं कुमारेणाम, ततः कुलपतिः कथयत्येवम् । जलनिधितटे दृष्टोध्नन्तीहात्मानम् ॥ १८३॥ प्रतिषिद्धाऽस्माभिः कथितं चास्यै वल्लभस्तव । मेलिष्यतीहैव तृतीये दिने, जातं च तत् सर्वम् ॥ १८४॥ भगवन् ! अनुग्रहो मे विहितो युष्माभिः परहितरतैः । इत्यादि जल्पित्वा प्राप्तः कुमारः प्रियापार्श्वे ॥ १८५ ॥ भणितं च तेन सुन्दरि ! विधेः स्वच्छन्दचारिणश्चरितम् । एतत्तद् यच्छास्त्रे श्रूयते पूर्वमुनिकथितम् ॥ १८६ | विघटते संघटितमपि खलु पुनरपि संघटते विघटितं सत् । संघटनविघटनव्यापृतेन विधिना जनो नटितः ॥ १८७ | पूर्वभवोपार्जितगुरुदुष्कृतवशवर्तिनो जगति जीवाः । तन्नास्ति किमपि दुःखं संसारे यन्न प्राप्नुवन्ति ॥ ९८८ ॥ शून्यारण्यानि समाश्रयन्ति त्यक्त्वेह कलत्राणि । एतेन कारणेन सुन्दरि ! मुनयो महाभागाः ॥ १८९ ॥ भोगामिषे गृद्धा लुब्धा गृहवासधनकलत्रेषु । अस्मादृशा अधन्याः किं सुन्दरि ! यन्न प्राप्नुवन्ति ॥ १९०॥ इत्यादि जल्पित्वा कनकवतीं गृहीत्वा गिरिणदीं प्राप्तः । ततो मज्जित्वा यथेच्छं भुञ्जाते फलानि, अथ द्वावपि । तत्रैव प्रसुप्तौ रजन्यामपहृतौ तेनैव । क्षिप्तौ पुना रत्नाकरे पुनरपि च मिलितौ ॥ १९२॥
किमार्यपुत्र ! एतत्, कुमारः प्रभणति सुन्दरि ! न किमपि । विधिविलसितं विमुच्यैषा ततो भणति किमेवम्? |
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |