Page Text
________________
भक्खरदियकहा। ता एक्का ताव तुम पइदियह एज्ज मह विमाणेण । तह पुरिससंगमोवि हु विहियव्यो मह अणुनाए। कहियव्वं च न कस्सवि एवं इय कारिया य सवहसयं । सिक्खवियाहं वीणं अन्नाउवि तिन्नि कुमरीओ।। मन्नावियाउ वयणं जहेव हं तह कलाउ सिक्खविया । भणियं च ताण समुहं जह तुम्हाण विमाणाई ॥ देवीअहिटियाइं जत्थ व तत्थ व निसाए एहिति । आरुहिय ताई सिग्यं पन्नत्तीदेविभवणामि ॥१६९॥ आगंतव्वं तत्थ य पिच्छणयछणो खणं विहेयव्यो। इत्तियदिणाई सिरसा पडिच्छिया तस्स इय आणा ॥ किंतु न सीलब्भंसो तेण कओ अम्ह इय गुणो तस्स । तुम्ह पसाएणिण्डिं संजायं सुत्थमम्हाणं ॥१७१॥ तो कुमरेणं भणियं जुत्तं तुम्हाण संपयं गंतुं । नियनियजणयगिहेसु जम्हा भयणीउ मह तुम्हे ॥१७२।। ताउ भणंति कह तत्थ वच्चिमो तबिमाणरहियाओ ? । तो कुमरसुमरणेण विजासिद्धो लहुं पत्तो ॥१७३।। आरोविउं विमाणे ताओ सो नेइ नियनियगिहेसु । तह कणगवइचेडीसहिय कुमरंपि तग्गेहे ॥१७४॥ तो विजाहरमरणाइवइयरं साहिऊण दासीए। भणियं निभयहियया सम्मं अणुवत्तहि कुमारं ॥१७५।। तो कणगवई जंपइ दुबलहिययाए इत्तियदिणाणि । तुम्हं परिचरणाए नाह ! मए वंचिओ अप्पा ॥ तह.अत्थि तस्स बंधू अइप्पयंडोत्ति कंपइ मणं मे । मा भाहि भणइ कुमरो बंधुदसं सोवि लहुं लहिही ॥ तो नेहसारसरिसं खणं गमे तहिं चिय पसुत्तो । कणगवईए सहिओ उक्खित्तो गयणमग्गम्मि ॥१७८॥ तच्छुल्लभाउणा सो खित्तो जलहिम्मि दिव्वजोएण । संपत्तफलहखंडो उत्तिन्नो सत्तरं तेण ॥१७९॥
समवयःसमवर्णसलक्षणाभिस्तरुणीभी राजकन्याभिः । विधातव्यं प्रेक्षणकं पुरतः प्रज्ञप्तिदव्याः ॥१६५॥ तस्मादेका तावत्त्वं प्रतिदिवसमेया मम विमानेन । तथा पुरुषसंगमोऽपि खलु विधातव्यो ममानुज्ञया॥१६६॥ कथयितव्यं च न कस्याप्यतादति कारिता च शपथशतम् । शिक्षिताऽहं वणिामन्या अपि तिसः कुमार्यः । मानिता वचनं यथैवाहं तथा कलाश्च शिक्षिताः । भणितं च तासा संमुखं यथा युष्माकं विमानानि॥१६॥ देव्याधिष्ठितानि यत्र वा तत्र वा निशि एष्यन्ति । आरुह्य तानि शीघ्रं प्रज्ञप्तिदेवीभवने ॥१६९॥ आगन्तव्यं तत्र च प्रेक्षणकक्षणः क्षणं विधातव्यः । इयदिनानि शिरसा प्रतीष्टा तस्येयमाज्ञा ॥१७०॥ किन्तु न शीलभ्रंशस्तेन कृतोऽस्माकमिति गुणस्तस्य । युष्माकं प्रसादेनेदानीं संजातं सौस्थ्यमस्माकम् ॥ ततः कुमारेण भणितं युक्तं युष्माकं सांप्रतं गन्तुम् । निजनिजजनकगृहेषु यस्माद्भगिन्यो मम यूयम् ॥१७॥ ता भणन्ति कथं तत्र व्रजामस्तद्विमानरहिताः ? । ततः कुमारस्मरणेन विद्यासिद्धो लघु प्राप्तः ॥१७३॥ आरोप्य विमाने ताः स नयति निजनिजगृहेषु । तथा कनकवतीचेटीसहितं कुमारमपि तद्नेहे ॥१७४॥ ततो विद्याधरमरणादिव्यतिकरं कथयित्वा दास्या । भणितं निर्भयहृदया सम्यगनुवर्तस्व कुमारम् ॥१७॥ ततः कनकवती जल्पति दुर्बलहृदययेयदिनानि । तव परिचरणायां नाथ ! मया वञ्चित आत्मा ॥१७६॥ तथाऽस्ति तस्य बन्धुरतिप्रचण्ड इति कम्पते मनो मे। मा भैषीभणति कुमारो बन्धुदशां सोऽपि लघु लप्स्यसे।। ततः स्नेहसारसदृशं क्षणं गमयित्वा तत्रैव प्रसुप्तः । कनकवत्या सहित उत्क्षिप्तो गगनमार्गे ।।१७८॥
ग. तुम्हेहिं ताई कहिउंप।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |