Page Text
________________
सुपासनाह-चरिअम्मि
एवं पभणंतेणं तेणं आयढिओ सियकिवाणो । दूरीहूओ सव्वोवि परियणो तं तहा दट्टुं ॥१५२।। तो हसिऊणं भणियं पयडीहोऊण तेण कुमरेण । रे रे ! अविजकुलहर ! विजाहर ! किं न लज्जेसि ॥ खग्ग उग्गीरंतो इस्थिवहत्थं हयासलोयाणं । पच्चक्खपिच्छिराण तहत्तणो पंचभूयाण ? ॥१५४॥ किञ्च । सुत्तुम्मत्तपमत्ते बाले महिलायणे य जो पुरिसो । पहरेइ मुक्कमज्जायसेहरो सो अदट्टयो ॥१५॥ तुज्झवि उवरि खग्गं कड्ढंतो को न लज्जइ सयन्नो । इत्थियणमज्झयारे जो सुहडत्तं पयासेसि ?।।१५६॥ किंपुण जह तह दुट्ठाण निग्गहो खत्तिएहिं कायव्वो। ता न हवसि तुममिहिं भणिहिसि वत्ता न मे कहिया ॥ एवं भणिउं कुमरो कोसाओ कड्ढए तओ खगं । सोविगहिउग्गखग्गो वलेइ तस्सुवरि कोवेण ॥१५८॥ आवडिओ संगामो कुमरेण निहणिओ स दुट्टप्पा । तो हिट्ठाओ ताओ तिन्निवि कन्नाओ तस्सरणं ॥ पत्ताओ भणंति तयं अम्हे एएण वयणवद्धाओ । मोयावियाउ तुमए, तो कुमरो भणइ कह तस्स ।।१६०॥ वयणच्छलम्मि पडिया, एगा तो कहइ नियपिउगिहम्मि । कुट्टिमतले लुलंती एएण हढा निया रन्ने ॥ उग्गीरिओ ममोवरि जमजीहादीहतरलकरवालो । मरणभयकंपिरा हं भणिया एएण पावेण ॥१६२॥ जइ मनसि मह वयणं तो जीयं तुज्झ इयरहा नेय । किं तं कहेहि भणिए तेण इमं साहियं मज्झ ॥१६॥ जह पन्नत्ती विज्जा पारद्धा साहिङ मए तत्थ । जावम्पि कीरमाणे छम्मासे जाव पइदियहं ॥१६४॥ समवयसमवन्नसलक्खणाहिं तरुणीहिं रायकनाहिं । विहियव् पिच्छणयं पुरओ पन्नत्तिदेवीए ॥१६५॥
तं शरणं सरन्ती मरणं प्राप्नोषि त्वं महापापे ! । मम मण्डलाग्राग्निर्लगिष्यति तस्यापि शरीरे ॥१५१॥ एवं प्रभणता तेनाकृष्टः शितकृपाणः । दूरीभूतः सर्वोऽपि परिजनस्तं तथा दृष्ट्वा ॥१५२॥ ततो हसित्वा भणितं प्रकटीभूतेन तेन कुमारेण । रे रे ! अविद्याकुलगृह ! विद्याधर ! किं न लज्जसे ॥१५३॥ खड्गमुद्गिरन् स्त्रीवधार्थ हताशलोकेषु । प्रत्यक्षदर्शनशीलेषु तथात्मनः पञ्चभूतेषु ? ॥१५४॥ सुप्तोन्मत्तप्रमत्ते बाले महिलाजने च यः पुरुषः । प्रहरति मुक्तमर्यादशेखरः सोऽद्रष्टव्यः ॥१५५॥ तवाप्युपरि खड्गं कर्षन् को न लज्जते सकर्णः । स्त्रीजनमध्ये यः सुभटत्वं प्रकाशयास ? ॥१५६॥ किन्तु यथा तथा दुष्टानां निग्रहः क्षत्रियैः कर्तव्यः । तस्मान्न भवसि त्वमदानी, भाणष्यसि वार्ता न मे कथिता।। एवं भणित्वा कुमारः कोषात् कर्षति ततः खड्गम् । सोऽपि गृहीतोग्रखड्गो वलते तस्योपरि कोपेन ॥१५॥ आपतितः संग्रामः, कुमारेण निहतः स दुष्टात्मा । ततोऽधस्तस्तास्तिस्रोऽपि कन्यास्तच्छरणम् ॥१५९॥ प्राप्ता भणन्ति तं वयमेतेन वचनबद्धाः । मोचितास्त्वया ततः कुमारो भणति कथं तस्य ॥१६०॥ वचनच्छले पतिताः, एका ततः कथयति निजपितृगृहे । कुट्टिमतले लोठन्त्येतेन हठान्नीताऽरण्ये ॥१६१॥ उद्गीर्णो ममोपरि यमजिह्वादतिरलकरवालः । मरणभयकम्पनशीलाहं भाणितैतेन पापेन ॥१६२॥ यदि मन्यसे मम वचनं ततो जीवितं तवेतरथा नैव । किं तत् कथय भणिते तेनेदं कथितं मम ॥१६३॥ यथा प्रज्ञप्तिविद्या प्रारब्धा साधयितुं मया तत्र । जापे क्रियमाणे षण्मासान् यावत् प्रतिदिवसम् ॥१६४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |