Page Text
________________
भक्खरदियकहा ।
१५७
एवं परिक्खि तस्स माणसे होइ किंपि जं उचियं । तं काहामि तओ सा बीयदिणे पेसए दासिं ॥ जा कुमारो तर्हि ada दासी य विन्नवइ तत्थ । विज्जाहररायं जह अपडतणू अज्ज कणवई ॥ १३८ ॥ अह संभंतो चिंतइ किं सच्च रोगिणी इमा जाया । ता पुच्छइ पन्नत्ति सा साहइ पडुसरीरा सा।। १३९ ॥ तो सो जंप कुद्धोतीए सरीरं अहं पडुकरिस्सं । तं पुण सुमरसु इट्टं देवयमिहि मरसि पावे ! || १४० ॥ पुव्वं च आसि कहिये कणगवईए इमीए जह कुमरो । पच्छन्नो तत्थ दिओ मुणइ इमं वइयरं सव्वं ॥ तत्तो य सा पर्यपइ सरण सो मह कुमारगुणराओ । निद्दय ! निदोसाए मारिज्जतीइ पाव! तए । १४२ ॥ तो विज्जाहरराओ पभणइ सो को विसेसओ कहसु । भणिओ तो दासीए सुट्टु कयं जंतर पुढं १४३ कुमरस्स चरियकहणेण तुह पवित्तेमि कण्णजुयलमहं । धवलइ जुन्हा अच्चतमलिणवन्नेवि य पयत्थे ॥ १४४॥ मज्झ विसेसेण पुणो जुत्तं तन्नामग्रहणमिह समए । मरणसमयम्मि जम्हा सुमरिज्जइ देवयं इहं ॥ १४५ ॥ सो चिय इट्ठो सो चेत्र देवया मज्झ सामिणीए वि । ता सुणसु सुणसु कुपुरिस ! सुपुरिसचरियं कहिज्जंतं ॥ जेण समक्खं चिय नरवईण गुणरूवविकमबलेण । सोहग्गजयपडायव्व अहम ! मह सामिणी गहिया || जेणं चिय गरुयगुणेण सयलसत्थत्थभावियमणेण । दूरट्ठिओवि नाओ तुमपि केवि पओगेण ॥ १४८ ॥ वेणं तुमं दिट्ठेणवि न होसि भुवणम्मि साहसणेण । तेण अहमत्तणो कीरमाणमिच्छामि इह रक्खं ॥ आयनऊण एवं जाओ तिवलीतरंगियनिडालो । विज्जाहरो हरो इव पभणइ संहरणजायरसो ॥ १५० ॥ तं सरणं सरमाणा मरणं पावेसि तं महापावे ! । मह मंडलग्गअग्गी लग्गिस्सइ तस्सवि सरीरे ॥ १५१ ॥
1
एवं परीक्षिते तस्य मानसे भवति किमपि यदुचितम् । तत्करिष्यामि ततः सा द्वितीयदिने प्रेषयति दासीम् ॥ याति कुमारोऽपि तत्र तथैव दासी च विज्ञपयति तत्र । विद्याधरराजं यथाऽपटुतनुरथ कनकवती ॥१३८॥ अथ संभ्रान्तश्चिन्तयति किं सत्यं रोगिणीयं जाता । ततः पृच्छति प्रज्ञप्ति सा कथयति 'पटुशरीरा सा ' ॥ ततः स जल्पति क्रुद्धस्तस्याः शरीरमहं पटूकरिष्ये । त्वं पुनः स्मरेष्टं दैवतमिदानीं म्रियसे पापे ! ॥ १४० ॥ पूर्वं चासीत्कथितं कनकवत्याऽस्यै यथा कुमारः । प्रच्छन्नस्तत्र स्थितो जानातीमं व्यतिकरं सर्वम् ॥ १४१ ॥ ततश्च सा प्रजल्पति शरणं स मम कुमारगुणराजः । निर्दय ! निर्दोषाया मार्यमाणायाः पाप ! त्वया ॥ १४२॥ ततो विद्याधरराजः प्रभणतिं स को विशेषतः कथय । भणितस्ततो दास्या सुष्ठु कृतं यत्त्वया पृष्टम् ॥१४३॥ कुमारस्य चरितकथनेन तव पवित्रयामि कर्णयुगलमहम् । धवलयति ज्योत्स्नाऽत्यन्तमलिनवर्णानपि पदार्थान् ॥ मम विशेषेण पुनर्युक्तं तन्नामग्रहणमिह समये । मरणसमये यस्मात् स्मर्यते दैवतमिष्टम् ॥१४५॥
स एवेष्टः स एव देवता मम स्वामिन्या अपि । तस्मात् शृणु शृणु कुपुरुष ! सुपुरुषचरित्रं कथ्यमानम् ॥ येन समक्षमेव नरपतीनां गुणरूपविक्रमबलेन । सौभाग्यजयपताकेवाधम ! मम स्वामिनी गृहीता ॥ १४७ ॥ नैव गुरुगुणेन सकलशास्त्रार्थभावितमनसा । दूरस्थितोऽपि ज्ञातस्त्वमपि केनापि प्रयोगेण ॥ १.४८ ॥ येन त्वं दृष्टेनापि न भवसि भुवने साहसघनेन । तेनाहमात्मनः क्रियमाणामिच्छामीह रक्षाम् ॥ १४९॥ आकर्ण्यतज्जातस्त्रिवली तरङ्गितललाटः । विद्याधरो हर इव प्रभणति संहरणजातरसः ॥ १५० ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |