Page Text
________________
सुपासनाह चरिअम्मिकुमरेण तओ भणियं रयणी दिवसो य दोवि तुल्लाई । तस्स जओ सो दोहिवि जहट्टियं नियइ नाणेण ॥ एमाइविणोएणं खणं गमेऊण तीए तो पुट्ठो । मइसागरो तए कि जोइसमवलोइयं किंपि ? ॥१२॥ आमं, किंतु तुहन्नं किंपि नटुंति पणिए भणइ । किं तं, जं तं जाणसि इय भणिए भणेइ जाणेमि।।१२६॥ किंपुण कत्थ य नहें अहं न याणामि कहह जइ मुणह । दोण्हवि पडणटाणं एक्कंचिय तीए सो कहइ॥१२७।। तो विम्हिया विचिंतइ किंकिणिया मज्झ कत्थइ पडिया । इय निच्छओ न आसी,तओ यपरिभावियं एयं ॥ कत्थवि इहेव य पडिया चडिया एयस्स तेण हत्थम्मि । नेउरपडणट्ठाणं एसो तीएव परिकहइ ।।१२९॥ ता जोइसेण जाणइ जइ जाणउ किंतु किंकिणी तत्थ । पडिया इमस्स हत्थे चडिया केणप्पओगेण ? ॥ न य गंतुं तत्थ इमो खमो तओ साहसिकरसियस्स । मह भत्तुणो चिय इमं वियंभियं होज तो भणइ ॥ कि नेउरंपि तुम्हं हत्थे चडियं, भणेइ सो आमं । सा भणइ मह समप्पह तीए तो सो समप्पेइ ॥१३२॥ तो सा पभणइ कुमरं सोहणमेयं तु जइ सयं लद्धं । अह अन्नाओ पत्तं मह पइणा ता न लट्ठयरं॥१३३॥ जओ। जलणपवेसेणवि मज्झ नत्थि सुद्धित्ति जंपिए भणइ । किं जलणपवेसेणं मह चित्ते विसस निस्संकं ॥ तत्तो य सा विचिंतइ मह पइणो एस वइयरो सव्वो । मन्ने पञ्चक्खो चिय ता अज्जप्पभिइ न तप्पासे॥ गंतव्यं, ठायव्वं मंदव्ववएसओ इहेव मए । विजाहराहिवइणो दासीवयणाउ कहिऊणं ॥१३६॥
यदि शिक्षितः शिष्यो यतीनां रजन्यां युज्यते न गन्तुम् । ततः कस्माद्भणत्यार्यो मा शङ्कस्व द्वे अपि तुल्ये।।१२३॥ कुमारेण ततो भणितं रजनिर्दिवसश्च द्वावपि तुल्यौ । तस्य यतः स द्वयोरपि यथास्थितं पश्यति ज्ञानेन ॥१२४॥ एवमादिविनोदेन क्षणं गमयित्वा तया ततः पृष्टः । मातसागरस्त्वया किं ज्यौतिषमवलोकितं किमपि ? ॥ १२५॥ आम, किन्तु तवान्यत् किमपि नष्टमिति प्रभणिते भणति । किं तत, यत्त्वं जानातीति भणिते भणति जानामि ।। किन्तु क्व च नष्टमहं न जानामि कथय यदि जानासि । द्वयोरपि पतनस्थानमेकमेव तां स कथयति ॥१२७॥ ततो विस्मिता विचिन्तयति किङ्किणी मम कुत्रापि पतिता । इति निश्चयो नासीत् , ततश्च परिभावितमेतत् ।। कुत्रापीहैव च पतिता चटितैतस्य तेन हस्ते । नूपुरपतनस्थानमेष तस्या ईव परिकथयति ॥१२९॥ तस्माज्ज्यौतिषण जानाति यदि जानातु किन्तु किङ्किणी तत्र । पतितास्य हस्ते चटिता केन प्रयोगेण ॥१३०॥ न च गन्तु तत्रायं क्षमस्ततः साहसैकरसिकस्य । मम भर्तुरेवेदं विजृम्भितं भवेत् ततो भणति ॥१३१॥ किं नू पुरमपि युष्माकं हस्ते चटितं, भणति स आम । सा भणति मह्यं समर्पय तस्यै ततः स समर्पयति ।। ततः सा प्रभणति कुमारं शोभनमेतत्तु यदि स्वयं लब्धम् । अथान्यस्मात्प्राप्तं मम पत्या तदा न सुन्दरतरम् ॥ यतः । ज्वलनप्रवेशेनापि मम नास्ति शुद्धिरिति जल्पिते भणति । किं ज्वलनप्रवेशेन मम चित्ते विश निःशङ्कम् ॥ ततश्च सा विचिन्तयति मम पत्युरेष व्यतिकरः सर्वः । मन्ये प्रत्यक्ष एव तस्मादद्यप्रभृति न तत्पार्थे ।।१३५॥ गन्तव्यं, स्थातव्यं मान्द्यव्यपदेशत इहैव मया। विद्याधराधिपतिं दासीवचनात् कथयित्वा ॥१३६॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |